Japser maakt schoon

Zullen we onze bureau’s schoonmaken?

Oh god, we hebben een vrouw in ons midden. Tot nu toe was dat in ons voordeel. Althans, vooral in de begin periode toen we onze mannelijke lokroepen gewoon binnenhielden.

Maar nu dan de nadelen. Het moet schoon, ofzo. Zoals al eerder gemeld, is het hier een ontzettende bouwkeet. Er is in gips gezaagd, gehakt en geboord. En dat dat vertuifd, echt heel erg.

Dus op onze bureau’s, computer’s, monitoren, nouja.. gewoon alles, lag een milimeter of 2 aan stof. Je kon er leuke figuurtjes in tekenen. En uiteraard kwam dit de luchtwegen ook niet ten goede.

Inmiddels is de grootste verbouw ellende voorbij. Het wordt nu afgewerkt. Op dit moment is er een meneer achter me bezig om de houten betimmering te besmeuren met gips. Dan wordt het mooier, denk ik.

Dus .. geen geboor meer? Dan kunnen we opruimen. Nou heb ik dus een hekel aan opruimen. Echt een hekel. Maar okay, dit was meer een kwestie van spullen-van-buro en effe-doekje-erover. Dat kan ik nog wel aan. Maar het moet niet te vaak gebeuren.

Als eerste was ik weer klaar, en kon ik mijn buro weer inruimen. De boeken en papieren allemaal op 1 grote hoop, dus nu lijkt het ook net of mijn buro is opgeruimd.

Jasper en Evita pakte het iets grondiger aan. Ze zitten tegenover elkaar, en daartussen zit een buro. Die hoort natuurlijk bij hun terrein. En ook waar de inkjet printer staat, dat is ook van hun.

De monitor kon ook wel een sopje gebruiken vond jasper. Dus met een vochtige doek ging hij er over. Met mijn ogen gesloten van angst keek ik toe. (Nee, dat kan helemaal niet, inderdaad). Maar dat kon makkelijk zei hij.

Toen was het sopje vuil, en moest hij even nieuwe gaan halen. Evita was inmiddels ook klaar met het soppen, en was al begonnen met het inruimen van haar buro. Maar Jasper had telefoon enzo, dus die had vertraging opgelopen.

Toen hij terug kwam had hij een fine sopje gefixed met een hoop Dreft er in. Zeker geen 1 theelepel. Het hele buro kreeg een schuimkraag, en werd prachtig schoon.

Het toetsenbord kon ook wel even meegenomen worden. NEEEE! riep ik! Hij begon te lachen, zeer zeker van zijn zaak. Er zit een plastic laagje onder, zo vertelde hij mij.

Ik keek gespannen toe. Wachtend op de knal, de explosie. Er gebeurde niets. Zeer zelfverzekerd ging hij als een razende met zijn doekje het hele toetenbord over. Geen toets ontwijkend, gewoon rats, eroverheen. Weer een schuimkraag achterlatend.

Dat kon makkelijk.

Lunch gehad.. en toen ging Jasper weer aan het werk. Hey, wat doet Appeltje F? (zelf op een PC praat hij nog in Mac-taal). Dat doet SEARCH zei ik. Nou, tegenwoordig doet hij ook delete! antwoorde Jasper.

Weet je zeker dat die verzuipbeurt zo goed was voor je toetsenbord? vroeg ik. Ik zag de twijfel in zijn gezicht. De conclusie was even later: dit heeft nader onderzoek nodig.

Dus nu is hij begonnen aan een intern onderzoek in het eens zo mooie draadloze logitechje. Die er overigens wel mooi schoon uit ziet.

Inmiddels heeft hij de toetsen los gehaals uit zijn frame, wat een heel gedoe ik. Ik betwijfel of hij nog weet hoe het in elkaar moet, en wat hij hier mee wil bereiken. Interessant is het wel. De knoppen vliegen om je oren.

Jasper kennende heeft het wel nut, en doet hij het straks gewoon weer. Maar je had het moeten zien, echt, lachen gieren brullen….

Wisten jullie dat de “printplaat” van een toetsenbord, dus waar al die baantjes overlopen, gewoon van soepel folie is? Je kunt het gewoon buigen, mee wapperren, en het is gewoon dun en doorzichtig. Waar zijn die ouwe vertrouwde groene printplaten van vroeger gebleven?

Oh mijn god. Ik word oud!

Update (13:54): Het bordje wordt nu in elkaar gezet. M’n dopjes vallen eraf! … Als dat maar goed komt.

Update (14:03): En ja hoor, hij doet het weer. Waarschijnlijk moest hij gewoon effe opnieuw connecten, maar dat vertellen we er maar niet bij. Voor het gemak.