Sjezus. Dit is nog eens lifelog. Zo open, zo emotioneel.

In het begin even moeilijk om het verhaal te begrijpen, maar duidelijk is wel dat er veel aan de hand is. En nu, nu kunnen we op het wonderbaarlijke internet het hele verhaal volgen. Het hele verhaal om overspel heen, want, daar gaat het toch wel over dacht ik.

Ben benieuwd hoe dat verder gaat. Maar, mag dat wel? Mag je wel benieuwd zijn naar hoe de ellende van een ander zich zal ontwikkelen?

Nouja. Dan lees ik wel stilletjes mee. Vol respect, dat iemand dit allemaal neer kan zetten. Hoewel je nog enigsinds anoniem kan blijven op internet, dat scheelt. Ik weet niet in hoeverre de letters overeen komen met de namen.

Maargoed. Ik vind het toch boeiend. Fout huh?

Ben er een beetje ondersteboven van, eigenlijk. Wil meer zeggen, maar ik weet niet wat. Kan ook niet, misschien.. zelfs.

Dan doe ik het ook maar liever niet.

Ik heb “slechts” 114 op de IQ test van BNN .. Maar volgens Evita (die 118 had) is het nog best goed.

Ach, ik sta tenminste boven Sylvana.

Alleen, mag ik Sylvana niet zo. En had ik al helemaal niet het idee dat zij nou zo slim was. Al doet ze zich wel zo voor. Bitch.

Ze kijkt me aan.

Ik kijk terug.

Wat moet je nou?

Ohjah!

ZE IS GEEN MEDICIJN!!!!

Acda en de Munnik is weer op de radio. Altijd brul ik de eerste zin mee. En nu zijn ze er zo aan gewend, dat ze me gaan aanstaren als ik het niet doe. Leuk huh?

Het gesprek uit het vorige bericht ging verder. En dat deed me denken aan de geheimcode die vrouwen hebben als ze over jongens vertellen.

Gaan.

Een simpel werkwoord. Ik ga lopen, ik ga fietsen. Maar als meiden het over jongens hebben, dan is gaan ineens heel anders.

Ik was bijna met Ramon geweest … en weet je wat dat betekent?

Ik wist het dus niet he. Als jongen heeft het me jaren gekost om er achter te komen wat hier nu precies mee bedoeld werd. Uiteindelijk heeft mn vriendin het eens uitgelegd, anders had ik het nu nog niet geweten.

Want, welke zin kun je nu knap maken als je zegt ik ben met hem geweest. Ik snap best dat je er woorden tussenuit laat, om de zin wat minder direct over te laten komen.

Maargoed. Een volledige zin zou dan, mijns inziens, worden: Ik ben met hem naar bed geweest.

Dus ik dacht .. zo zo, die meisjes die gaan wat af! Van bed naar bed, zeg maar. Ze had er twee op een avond, en ze was bang dat die eerste jongen daar kwaad over zou worden.

Ja, allicht wordt die kwaad!, denk ik dan. Zal effe lekker worden dat dit allemaal maar normaal kan enzo.

Maargoed, als je dan 16 jarige tegenkomt die al geweest zijn, dan denk ik .. da’s toch wel jong. Zeker voor een meisje. Want ik geloof dat statistisch gezien jongens daar toch wat eerder mee zijn.

Maargoed, jongens, ik zal het verklappen. Geweest zijn .. is ZOENEN.

Zoenen, tongen, en weet ik veel wat nog meer. Dat valt allemaal onder geweest. Meer niet. Gewoon zoenen. Dan ben je al geweest, met iemand.

Maar. Hoe maak je daar nu een zin van dan? Waar komt die uitdrukking vandaan? Ik ben zoenen geweest … nee, dat is toch ook niet goede Nederlandsch.

Dus dat is dan een mysterie wat open blijft. Maar verder ben ik blij dat ik nu weet wat het betekent.

Ja, mensen. Het is misschien wat vroeg om er al over te zeuren, maar toch voel ik me oud.

Het gekke is: je blijft geestelijk een tijdje hangen bij de jongere leeftijd. Of je hebt zelf niet door dat je verder gaat, misschien is dat het.

Mensen van mijn leeftijd, snappen prima wat er door een 18-jarige heengaat. Toch is de tijd die ertussenzit toch een aardig verschil. Een aardig groot verschil. Waardoor ik dan oud ben, zeg maar.

Zo zat ik vandaag dus tegenover twee meisjes in de trein. Ik probeer mijn reis altijd enigsinds te ver-aangenamen door tegenover mooie meisjes te zitten. Meestal lukt dit niet.

Vandaag dacht ik dat het ging lukken, maar toen ik eenmaal tegenover ze zat, wist ik dat ik me vreselijk zou gaan irriteren aan hun jonge gedrag.

Voor school moesten ze iets over Australië maken. Waarschijnlijk een collage of iets dergelijks. En dat namen ze allebei behoorlijk serieus op.

De 1 had allerlei knutselspulletjes van thuis meegenomen. Ze had twee van zuuuulke (bedenk zelf het handgebaar maar) bakken helemaal vol met van die knutseldingetjes. Dus ze nam het maar mee. Ze wist niet of ze het gingen gebruiken hoor, maarja, ze dacht, ik neem het gewoon maar mee. Maar ze wist dus niet of ze het gingen gebruiken. Dat wist ze nog niet. Of ze het gingen gebruiken. Dat was nog niet zeker.

Na 6 keer wist ik dat wel. Maar bij elk bakje dat ze liet zien vertelde ze dat ze het niet zeker wist, maar dat ze het toch maar mee nam. Een soort kraaltjes. Een soort zand. En veertjes die ze uit haar stukke hoofdkussen had gehaald. Ja, da’s leuk om te doen hè? riep de ander uit, alsof ze iemand had gevonden met dezelfde hobby.

Daarna werden de reisboekjes en plaatjes doorgenomen. Het meisje recht tegenover me kwam op het idee om een grote zon op te plakken. Maar verdorie, ze was de poster vergeten waar een zonsondergang op stond! Ah jeetje, die had ze mee moeten nemen. Stom dat ze er niet eerder aan dacht, dan had ze hem echt wel meegenomen.

Misschien konden ze plaatjes vergroten. Met de computer kun je mooie dingen maken legde het meisje naar haar nog uit. Maar dat vergroten, dat had de ander al eens geprobeert en dat werd niets.

Nee, natuurlijk wordt dat niets. Dat weet ik ook wel.

Ongeveer op de helft van de reis nam dit gesprek een aardige wending. Ineens waren ze genezen van dit kinderachtige knutsel gedoe, en gingen ze het over jongens hebben.

Ik had ze op 14/15 jaar geschat, maar toen de ene een verhaal vertelde en daarbij probeerde te herrineren hoe oud ze was, zei ze 15, nee, 16 was ik, of was ik nou 15? waardoor ik kon opmaken dat ze nu 16 of 17 moest zijn.

De ander had het al over autorijden. Of ze nu al bezig was weet ik niet, maar dat zou betekenen dat ze al 18 was.

Zie je wel. Ik word te oud. Te oud voor die knutsel dingetjes.

*Whik* *Whik* zou je denk ik krijgen als je dronken was van Whiskey.

Maar dat ben ik niet. Verre van. Dit is mn eerste en daar blijft het ook wel bij.

Ben d’r nu wel achter wat nu precies lekker is aan whiskey. Het is met name de naasmaak die ‘t hem doet, denk ik. In het begin ben ik er niet zo heel happy mee, als het zo in mijn mond rondgaat.

Maar als ik het eenmaal heb doorgeslikt, dan komt er een lekkere zachte smaak.. een heel aparte smaak. Ja, ik denk dat ik het inmiddels wel kan waarderen.

Nu nog expert worden. Kijken welke merken er lekker zijn en welke absoluut niet te drinken.

Het is wel een dure hobby geloof ik. Dat whiskey drinken. Gelukkig lust Stefan ook whiskey, dus misschien maar eens een whiskey avond inlassen, ofzoiets.

Dan nog zoiets.. roddellende meiden. Vreselijk.

Ik denk dat het maandagavond was. Ja, maandag, op weg naar Enkhuizen. Ik kwam bij de vierzitsbank te zitten, waar ook drie kapsters zaten. Kapsters in opleiding, denk ik.

Ze waren net naar een cursus geweest en hadden een mooi Goldwell mapje gekregen met daarin een certificaat. Even later zat de dunne kapster, die ook meedeed aan modeshows, allerlei aantekeningen over te pennen. Vreemd, dat je nog aantekeningen moet hebben als je al een certificaat hebt.

Nouja, blijkbaar krijg je iedere keer een certificaat. Een soort beloning omdat je langs bent geweest. Want er was niet veel aan, die cursus.

Ergens bij een dorp als Hoogwoud, Hoogkarspel of Bovenkarspel ofzoiets, moest de dunne kapster eruit. Zodra ze de coupé uitwas, begonnen de twee overgebleven kapsters meteen over degene die vertrokken was.

Ze hadden commentaar op een collega of vriendin van haar, en zij was het daar niet zo mee eens. Dus je kon geen commentaar over dat mens geven op de Dunne Kapster, want daar ging ze tegenin, en dat was helemaal niet zo.

Terwijl het echt wèl zo was, hoor.

Toch apart om te zien hoe vrouwen/meisjes over elkaar kunnen roddellen en afgeven, terwijl ze een paar minuten ervoor gewoon nog met z’n drieën gezellig aan het doen waren.

Onder grote druk van Evita (jeetje, nog steeds geen nieuws?!) hier dan toch eindelijk .. nieuws!

Wat blijkt nou … de grootste oplichters zitten gewoon in de trein. Ze hoeven niet perse rijk te zijn, of ik dikke auto’s te rijden. Tegenwoordig zijn het scholieren, die net als jij en ik, met het openbaar vervoer reizen.

Wat ving ik namelijk op?

Een jonge dame had haar ex-vriend opgelicht. Of de ex-vriend van een vriendin van haar, dat was me niet helemaal duidelijk. Ze had beltegoed nodig, midden in de nacht.

Gelukkig is daar de Rabofoon. En als je dan ook nog de bankrekeningnummer en toeganscode van je ex-vriendje hebt, dan kun je gewoon laten opwaarderen via zijn rekening. Dat is nog eens handig.

In plaats van bescheiden 10 euro af te laten schrijven (het minimale bedrag) om dat ene belangrijke telefoontje te maken, ging er meteen 60 euro af, het hoogste bedrag dat je kunt kiezen. Dat is dus zo’n 132 gulden.

Arme Wim. Het telefoonnummer is van de zwarte markt, en dus niet geregistreerd, dus ze zouden haar noooooit pakken. Nou Wim, ik wat getuige hoor!

Aan de andere kant, zeiden haar vriendinnen dat Wim het wel verdiend had. Zo’n klootzak is het nou.

Nouja, in dat geval kan ik me er misschien maar beter niet mee bemoeien.

Baas Bas met een baby in zijn armen. Als dat maar goed gaat …

Ohjah, meer van het kleine spul, het neefje van Bas zeg maar, op de Dorus sait

Okay, het nieuwe werkte dus niet. Maar nu wel. Als er dus minder dan 5 berichten in deze week zijn, wordt automatisch de vorige week ook nog geshowt.

Alleen een klein foutje: mySQL maakt blijkbaar onderscheid tussen 02 en 2. Als je de weeknummer eruitplukt zeg maar.

Nouja, nu werkt het dus. Hopelijk is het nu wel errorproof. Misschien alleen de eerste week, omdat de vorige week dan op -1 uitkomt. Nouja. Dat verander ik tegen die tijd dan wel weer.