Waauuuwww… Dat is handig! We hadden nog een sandisk reader liggen.

Dus dan kan ik dat kaartje er zo insteken, en hups, uitlezen maar.

Kan ik dus voortaan ook op mijn werk m’n foto’s uitlezen, zonder dat ik elke keer dat kabeltje mee moet nemen. Echt heel handig. Paul had hem gevonden. Thx paul :-)

Nog even wat foto’s hoor.

Binnenkort, ik geloof maandag al, komt er een nieuwe stage dude bij. Die gaat een ding in Word lopen typen. Bedrijfsplan geloof ik. Klinkt ingewikkeld.

Maargoed. Daar moet dus een nieuwe plek voor gemaakt worden, en hij krijgt een nieuwe pc. Daarom hebben we de boel alvast een beetje veranderd.

Bij HLPB, onder ons, zijn ze ook flink bezig geweest. Tafels naar boven, en beneden een stuk meer ruimte gemaakt. Nu hebben we zelfs plaats voor een gezellig zithoekje, met een schaakbord erbij.

Dus zijn Barbara en ik gaan schaken. Gelukkig zijn we er allebei erg slecht in, dus prima tegenstanders.

Het is nog niet af, maar zoals het er nu uitziet sta ik een beetje op winst. Maar zelfs dan weet ik nog mijn toren te verspelen enzo. Dus ik ben benieuwd hoe het afloopt. Spannend spannend.

Hij dacht vast dat ik het niet echt meende, maar, dat was dus wel zo. Paul had wat foto’s hier gescand, op deze pc, van zijn vriendin. Of ze online mochten. Ja hoor, doe ermee wat je wilt .. riep hij.

Dankzij dat mogen jullie hier nu Elaine aanschouwen. Zijn vriendin in Engeland. Een pokke end fietsen als je het mij vraagt, maar daar gaat verandering in komen geloof ik.

.. Dat gebeurt me wel vaker. Maar nu wist ik wie het was. Mijn vriendinnetje. Die late dienst had, om elf uur thuis zou komen, en dan nog wel even zou proberen te bellen.

Meestal bel ik dan terug, om haar beltegoed te besparen. Zo dacht ik er dit keer ook over. En ik was aan het tandenpoetsen, dus ik dacht .. ach, laat maar even gaan, ik bel straks meteen terug.

Een minuut later was ik klaar, kon ik mijn handen afdrogen, en veilig te telefoon gebruiken zonder hem van waterschade te voorzien. Bleek dat ze van de huis telefoon belde, niet van haar mobiele.

Nouja. Gauw naar beneden en terug bellen op de mobiel. Die ging een paar keer over, maar werd niet opgenomen.. M’n telefoon begon te trillen. Privé nummer. Dat is doorgaans de voicemail.

En zo ook nu. Met een vreselijk lief berichtje, en dat ik niet terug hoefde te bellen omdat ik dan het hele huis zou wakker maken, en dat haar mobiel nog benden ligt. Vandaar dat die niet werd opgenomen.

Nog nooit heb ik zo gebaald van “1 oproep gemist” als vandaag. Kan zij ook niks aan doen, maar het is wel even vervelend. Nouja. Morgen kunnen we weer volop bellen, mailen, sms-en … en zien we elkaar bovendien! Jippee. Hopelijk is ze al beter van d’r buikgriep enzo, want dat was ook heel zielig.

Ga ik nu maar gauw slapen, dan is het ook gauwer morgen. En ik denk dat ik best moeite ga krijgen met de morgen morgen.

Jullie snappen het al, natuurlijk. Met die psion tekentjes erbij, dan zijn de logs gelogged met de psion. Onderweg, in de trein meestal. Of waar dan ook, maargoed, ze komen uit een word documentje die in de psion stond.

Dus vandaar dat de datum afwijkt van de datum dat ik het hier post. Omdat ik nu sync enzo, zeg maar. Maargoed. Het is dus wel handig. Want het stukje van vandaag, was ik op het werk inderdaad straal vergeten. Scheelt dus toch mooi een stukje.

Helaas ben ik veel mooiere/leukere stukjes vergeten. Als het goed is gaat me dat dus niet meer gebeuren. Tenzij ik mijn psion vergeet mee te nemen .. maarja .. op die manier houdt het nooit op natuurlijk.

Goed. Dat was de nutteloze mededeling dan, zeg maar.

Dinsdag 5 februari, 9:56:

Samen een boek lezen in de trein. Zij met een rok met tijgermotief, bij dit weer. Hij met een lichtblauw trainingsjasje met gele sterretjes op zijn mouw. Ik vraag me af ze ook in hetzelfde boek zijn begonnen.

Hoe dan ook, er hangt veel liefde en romantiek in de lucht op deze vroege ochtend in de trein.

Bah…

Vrijdag 1 februari:

En dat als je precies op tijd bent, je eigenlijk te laat bent. De trein naar hartje schiphol is waarschijnlijk zo’n beetje de enige die wel op tijd rijdt. Hadden ze dat niet even om kunnen roepen?

… zou ik nou de enige zijn die zo over dat persoon denkt? Ja, klein hartje, zeggen ze dan. Hmpf. So what. Praat dat elk gedrag goed?

Ik kan doen wat ik wil, als ik maar een goed hartje heb?

I’m not buying it.

Sommige mensen kunnen binnenlopen, iets zeggen, en dan even later weer weglopen. En dan, in de korte tijd dat diegene er is, zo’n misplaatse opmerking maken, dat m’n stemming in één keer omdraait.

Dat ik ineens zo walg van die persoon, dat ik het niet kan opbrengen in de gezellige stemming te blijven als die paar minuten ervoor.

Dat sux. Die personen moeten opsouten. Maarja, helaas heb je dat niet altijd zelf voor het zeggen. Helaas moet je soms met personen om blijven gaan.

Laat ik het dan maar zakelijk houden. Ofzo.

Er heeft zojuist een meisje gebeld dat wilde weten of ze haar e-mail hier kon checken. Ja, tuurlijk, we zijn een internet bedrijf. Dus we hebben vast wel een internetverbinding.

Smart thinking. Ik denk dat als dit goed gaat, we maar eens moeten kijken of we kunnen concurreren met Easy Everything. Onze locatie is alvast een stuk mooier.

Dus .. ben benieuwd wie Evita en ik straks op de plaats van Jasper gaan neerzetten. Hopelijk geen bedrijfs-spionne, of iemand die gaat kijken wat er hier te halen valt (niets eigenlijk).