Evita vraagt een collega over het gebruik van een computer. Of we een computer thuis hebben. Dan is Marjolein aan de beurt.

Evita: Heb jij een computer thuis?
Marjolein: Neee …
Evita: En internet?

Moest er van Evita wel even bij vermelden dat het waarschijnlijk iets te maken heeft met het ene uurtje slaap dat ze gehad heeft. Maarja, dat is dan weer een beetje d’r eigen schuld. Geen reden om dit nièt te loggen.

Mag ik heel even die optimisten om tafel hebben, die zo halverwege december riepen dat we ons niet zo moesten aanstellen? Dat we binnen vier weken wel gewend zouden zijn aan de euro? Die wil ik graag nog eens even spreken.

Ben wel eens benieuwd hoe het er bij U voor staat. Al gewend aan de euro? Wie staat er nog gek te kijken bij het handje vol euro’s dat je terug krijgt bij de kasse in de supermarkt? Wie rekent er nog steeds om?

Ik wel. Bij elke prijs reken ik nog steeds om. En elke keer weer voel ik me genaaid. Het is inmiddels wel zo, dat ik er soms achteraf pas over nadenk. Als hetgeen al is aangeschaft, in euro’s.

Zo had ik vanochtend een voorvalltje bij de Du Pain. Het broodjeszaakje op station Amsterdam Sloterdijk waar ik zeer regelmatig een broodje koop als ontbijt.

Vanochtend ook. Een chihawata broodje kaas (wat eigenlijk gewoon gezond is, alleen is de ham eruit gelaten). Twee euro dertig.

Ik betaal met een briefje van vijf. Opzich alweer apart dat die vijfjes ineens weer briefjes zijn. Flashbacks alom. Maargoed, ik betaal netjes.

De man achter de toonbank graait wat in zijn centenbakkie. Vervolgens staart hij eventjes verbaasd in zijn hand of hij het nu allemaal goed gedaan heeft. Hij komt tot de conclusie dat het allemaal klopt, en geeft zeer zelfvertrouwd bij het kleingeld, waarbij hij zachtjes zegt “Ja, één euro zeventig”.

Hm. Volgens mij is dat toch twee euro zeventig, wat ik behoor terug te krijgen? Maargoed, het is ochtend. Misschien had ik het verkeerd verstaan, of misschien had ik niet goed gerekend. Altijd als ik iemand denk te betrappen op een rekenfout, ligt het achteraf toch weer aan mij.

Dus ik besluit het te laten zitten. Het is tenslotte vaan een euro. Deed ik vroeger ook niet moeilijk over, die ene gulden.

Maar gelijk toen ik drie passen buiten de deur had gezet, voelde ik het opkomen. Je rekent wel goed! Je krijgt een euro te kort. Ennuh, maar één euro dacht je? Dat is bijna een knaak, sukkel!

Mijn pas vertraagde. Door mijn hoofd schoot dat ik terug moest gaan. Wilde me ook niet laten kennen door zielig te gaan doen om die ene euro. Straks wist die man het al niet meer, en ging hij ontkennen. Was een scene zul je dan krijgen in dat broodjeszaakje.

Toch liet het me niet los. Een knaak. Verloren door een telfoutje. Door mijn “acht het zal wel”-houding. Een knaak, da’s best veel.

Uiteindelijk besloot ik maar dat ik de man waarschijnlijk verkeerd had verstaan. Dit in een poging mezelf gerust te stellen, wat niet helemaal gelukt is. Dat blijkt wel uit het simpele feit, dat ik het er nu nog over heb.

Een autorij-les kost ook “maar” 30 euro. Wilde mijn vriendinnetje even lenen. Geen probleem. En ach, 30 .. wat is dat nou. Kan ik wel missen.

Net bedacht ik me dat dit bijna 70 piek is. Dat gaat al aardig richting verjaardagskado, wat geld betreft. Nu gun ik het haar van harte, en zal ik er ook niet om zeuren. Wel bemerk ik dat ik dus beter op mijn hoede moet blijven.

Dan nog maar een tijdje omrekenen, maar dit gaat niet goed zo. Ik zie de euro aan voor een gulden, maar dat is niet zo!

Het gekke is, ik kan me haast niet voorstellen dat ik de enige ben. Mij valt die euro in ieder geval vies tegen. Heb ook het idee dat het me nog eens flink geld gaat kosten.

En nu die optimisten eens aan het woord, aub…

Live! Louwrens op de weblog. NU .. Dus gauw kijken, misschien zittie er nog.

Ach weet je wat. We doen gewoon het eindplaatje van vandaag met Louwrens. Dat jullie hem niet kunnen missen, zeg maar. Ofzo.

Als je de hele dag niks te doen hebt, dan ga je images zoeken. Dat doet Louwrens. Handig dat hij dan ook de links even doorstuurt.

Zo hebben we hier een voorbeeldje….

More of that stuff? Hier dus …

Nee, ik hou niet zo van sport nee.

Maar volgens peep valt er over sport genoeg te “lullen”, zoals hij het noemde. Heel Nederland praat over sport. Sport is altijd interessant. Enzovoorts. Dàt zou pas een koele weblog zijn.

En daar wilde hij wel voor zorgen. Voor de stukjes. Dus ineens had marnix wat ontworpen, en had ik pivot erop geknald. Eindelijk eens goed.

Onthoud: Pivot kan de index.html niet overschrijven als je er zelf al eentje hebt aangemaakt. En dan is het verwarrend enzo.

Goed. Dat zit bij deze ook in de archieven.

En nu, allemaal even een kijkje nemen bij peep want ik geloof dat hij wat reakties wil uitlokken.

Je kunt er gewoon op vertrouwen. Als Marnix wat zegt over whiskey, dan is het ook zo. Met andere dingen soms ook wel, dat zal hij wel gaan zeggen natuurlijk, maar nu klopt het gewoon.

Klein flesje Jack Daniels gehad. Red Label. Echt klein hoor, iets van 5 cl. Net genoeg voor twee glaasjes.

Meer heb ik ook niet nodig om te concluderen dat Famous Grous toch wat lekkerder is.

Beneden heb ik nog veel meer proefflesjes. Die zal ik binnenkort ook maar naar boven halen. Voordat iemand denkt dat ze van hem zijn.

Zou het de aantallen hebben beinvloed? Toen ik aan Louwrens de playboy liet zien.

Nah.. Denk het niet.

JA! WEL EFFE UITKIJKEN TRUT!!! bulderde de chauffeur door de bus heen.

De bus wordt tegenwoordig omgeleid. Ze zijn op de grote doorvoer weg naar mijn wijk bezig het riool te vervangen. Dit schijnt zo om de 15 jaar te gebeuren ongeveer.

Daardoor rijden de bussen dus om. Door een wijk heen.

Bij een t-splitsing kwamen er twee meisjes van links. De bus had dus voorrang. De bus nàm ook voorrang. De meisjes ook.

Plotseling stond de buschauffeur boven op zijn rem, en bulderde bovenstaande tekst tegen ze. Het meisje stak haar hand op, alsof ze wilde zeggen he, wat flik je me nou, weet je?.

JE DACHT TOCH ZEKER NIET DAT JE VOORRANG HAD?!?!? schreeuwde de chauffeur terug. Nee, dat dacht ze niet denk ik. Ze dacht helemaal niet denk ik. Zoals de meeste fietsers. Dat je je daar als buschauffeur nog druk om kunt maken.

Nouja. Het was wèl ochtend natuurlijk. Dan krijg je dat.

Weet je. Eigenlijk heb ik een hekel aan omkatten. Het betekent een hoop extra werk, terwijl het me in principe om de content gaat. Niet hoe het eruit ziet.

Okay, na een jaar ofzo, is het misschien wel eens leuks wat anders neer te zetten. Gewoon voor de afwisseling. Maarja, dan doe ik dat dus wel wanneer ik dat zelf leuk vindt. Niet omdat het mode is.

Allemaal zeuren over kliekjes. De één omdat hij er niet tussen komt. De ander omdat hij er teveel tussen zit. En ondertussen blijft de kliekvorming gewoon door gaan. In de vorm van een Omkatdag dus dit keer.

Als het dan toch allemaal niet uitmaakt, als je toch altijd gezeik krijgt (als ik dat allemaal geloven mag enzo), dan doe ik gewoon lekker niet mee. Waarom zou ik?

Bovendien kan ik gewoon niet designen :-)

Ga rolandow.org nog wel eens een ander jasje geven denk ik. Zodat men dan kan kiezen uit drie versies. Dat lijkt me wel weer grappig.

maariaaannnee…. zo’n meisje dat alleen stond op een feest… ik wilde dat ik aardig was geweest.

CDtje meegenomen. Digitaal gearchiveerd. Best okay.