Dat was leuk zeg!

Optreden in Medemblik. Er was een puzzeltocht, met bootjes. Dus in je bootje ga je een puzzeltocht af.

Wij gingen spelen waar men zich inschreef. Op een boot was dat. En deze boot ging later ook varen.

Werelds. Hele Nachthoorns-band op de boot. Biertjes mee, en varen maar. Fantastisch. Leuk uitzicht ook op vrouwlijk schoon. Helaas geen camera mee.

Volgens jaar beter. Dan mogen we hopelijk ook weer.

Het woord zegt het al. Dieren voor in huis, huisdieren. Die beesten koop je om er lol van te hebben. En wanneer heb je er lol van? Als je ziet wat ze doen, als ze je aandacht geven, en als ze mauwen om voedsel.

Hoe dan ook, je hebt er volgens mij geen plezier van als het beest buiten loopt, met alle gevaren van dien. En nog minder plezier heb je er van als het beest bij een ander thuis loopt.

En zo kwam het dat er een kat in mijn kamer zat. Ik raam open, buurvrouw raam open, en voor je het weet loopt het beest via het dak naar mijn kamer.

Misschien opzich niet zo heel erg, maar ik ben ook nog eens allergisch voor katten. Als je bij mensen op visite gaat met een kat kun je er weinig aan doen. Vaak willen ze heel attent de kat de deur uit schoppen, maar dat helpt niet. Die haren zitten toch overal.

Anywayz, op visite is het nog wel uit te houden. Maar op je eigen slaapkamer, nee, dat gaat gewoon te ver.

Dus ik word daar boos over. De kat schrok van me, en vluchtte naar onder m’n bed. Dat gaf me mooi de gelegenheid om iets te zoeken waarmee ik die kat een opsodemieter kon geven.

Kon niks beter vinden dan een schoen. Maarja, dan het beest nog onder het bed vandaan zien te krijgen. Uiteindelijk kroop hij uit bed vandaan, en deed een sprong naar het raam.

Sprong niet hoog genoeg, dus hij viel weer naar beneden, langs de kachel. Gaf mij de tijd om bij hem te komen. Ik wilde hem zo raken, dat het flink zeer deed, maar dat hij nog wel weg kon komen. Dat er ineens een kreupele kat rondhuppeld. En dat hij het voortaan wel uit z’n hoofd zal laten om in mijn kamer te vertoeven.

De tweede sprong was raak. Ik haalde uit, maar dacht te lang na over het geschikte raakpunt, waardoor ik uiteindelijk volgens mij net naast de kat terecht kwam met de schoen. Hij was snel het raam uit, dat wel.

Hopelijk heeft hij de schrik van z’n leven, en is dat al voldoende om hem weg te houden. En anders zal ik de volgende keer raken. No more mercy.

Katten hoor je thuis te houden. Katten zijn lief, leuke beesten, begrijp me niet verkeerd. Maar het moet zo zijn dat ik last krijg van andermans katten. Wel de lusten maar niet de lasten. Wordt de kat vervelend? Schop maar op straat. Gaat hij de buren maar vervelen.

Dat vind ik een erg irritante opstelling. Hou die beesten lekker thuis, of zorg dat ze zo bang zijn, dat ze diep verscholen in de bosjes blijven zitten.

Leer ze vooral, dat ze niet bij mij het raam in moeten kruipen. Anders zal hij zijn laatste lesje misschien van mij leren.

Hmpf, ik kan BEST een geheimpje bewaren hoor!

Eerst iedereen af zeiken, en beloven dat je met iets compleet nieuws terug komt.

Dan een tijd stilte.

Dan iets nieuws. Wat je ongeveer 2 weken volhoudt. Werkt niet.

Weer een tijd stilte.

Ach, een forum dan? Inspelen op aktualiteit, dat moet gaan lopen!

Nee? Ook niet?

Dan maar terug naar het oude vertrouwde, wat je eerst zo hard zat af te zeiken.

Nee, da’s pas karakter!

Vanmiddag naar Telecity geweest. Het datacentre in Amsterdam waar allerlei grote websites, en hosters staan met hun servers. Best indrukwekkend, al die servers op een rij, in kasten.

Nu wil ik er zelf ook één. Maarja. Een server kost zo’n 4000 gulden, en daarna moet ik de ruimte nog huren.

En toch. Als ik een motor heb, en dus eigenlijk niet zo veel meer hoef, ga ik toch eens kijken of ik zo’n ding niet kan nemen. Een eigen server in telecity. Om deze mega-website op te draaien.. *kuch*.

Lijkt me spannend.

Nu weet ik het zeker. Autorijden is niets voor mij.

Ex-vriendinlief heeft net haar rijbewijs. Twee weken, nu zo’n beetje. Dus nu natuurlijk rondrijden. En dat is wennen. Andere auto, andere brandstof (van diesel naar gas), dus sja, gaat gewoon iets minder soepel.

Dat ik er naast zat, vond ik het nogal een gevaarte. Ik bedoel, je hebt toch flink wat in handen. Waarbij, als je effe wat uitwijkt, je al gauw op andersmand weghelft zit.

Zo opgesloten ook. Je kunt een beetje door de ramen kijken, maar eigenlijk is dat gezichtsveld een stuk kleiner als bij de motor.

Nee, doe mij die motor maar. Heerlijk, wat een vrijheid. Een beetje zwieren over de wegen. En zoals ik het nu bekeken heb, is de bediening een stuk makkelijker. Waarschijnlijk denk ik daar wel anders over als ik een eigen motor heb, haha.

Het is ook zo ontzettend verslavend. De anderhalf uur duren me veel te kort. Dus vanaf volgende week 2 keer per week lessen. Ook op zaterdag. Dat is dan wel om 8:00, maarja, je moet er wat voor over hebben huh? Maar niet te laat maken met de repetitie dan.

Volgens de instructeur moest ik uitgaan van 20 lessen, dan valt het altijd. Nouja.. 2 lessen in de week. Tien weken, maar ik heb er al 1 gehad. Dus 9 weken, dat is drie maanden ofzo. Nee, minder nog volgens mij.

Binnen een half jaar rijd ik wel motor dacht ik ook. Always look on the bright side of life. Positive thinking. Ja, ‘t gaat me lukken jah!

Ben even een middag stage aan het lopen bij Trueserver. Nouja, eigenlijk geen stage. Gewoon even langs om te kijken hoe het hier is enzo.

Zo maar eens info-en wat een server voor ons kost. Netwerken, ofzo. Zo heet dat toch? :-)

Voor het eerst sinds tijden. Dat je een MSN of ICQ nummer ziet staan van een collega weblogger, en dat je denkt. What the heck. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Toevoegen die handel!

Dus mocht U ineens een request krijgen, het is geen stalking hoor :-).

1 juni 2002, 20:52

Wat gaan we hier nou over schrijven Roland?
– Eh, dat Lois Lane is geweest. Dat ik nog nooit zoveel decolete’s heb gezien met neptieten. En welke BNers er natuurlijk nog meer komen, Froger enzo.

Verder valt er echt weinig te melden namelijk. Het was groots. Druk, zo’n 4000 man. En de sportschool is echt ontzettend groot. Maar ons feest was het niet helemaal.

Marnix, die me deze vraag gesteld had, ging er als eerste vandoor. Heel verstandig. Maar onze bonnen waren nog niet helemaal op.

Toen ze wel op waren, was ik nog zo handig om er bonnen bij te halen. Spoedig was ook de rest weg, daar ging ongeveer 2 uur over heen denk ik. Samen met Rianne en Joost bleef ik over. We besloten ook maar te gaan.

Marnix wist “feiloos” de weg in Amsteleen. Nouja, hoe dan ook, volgens mij zou hij onthouden waar de auto stond in de woonwijk. De auto waar wij mee weg moesten, en de Marnix die al weg was. Gelukkig was Rianne nog erg scherp. Die heeft ons terug weten de lijden naar de auto.

Eenmaal in de auto mocht ik kiezen tussen naar huis of bij Rianne en Joost logeren. Rianne en Joost wonen heel ontzettend koel, maar aan de andere kant is thuis slapen vaak toch wat relaxter. Zag het alleen niet zo zitten om met de nachtbus naar huis te gaan. Dat wachten op een koud station en die stomme bus. Liever maar mee dus, het maakte toch niet uit riep ze herhaaldelijk.

Eenmaal in Woerden hebben we gezellig zitten kletsen totdat het ineens dreigde licht te worden. Dan word je ineens geconfronteerd met de tijd, als het ware. Tijd om te gaan slapen, enneh, ik was toch wel een uitslaper huh?

In me achterhoofd de keren dat het avondeten mijn ontbijt was, stelde ik Rianne gerust. Echter werd ik voor het eerst om 9:30 wakker ofzo. Om een uur of half elf vond ik het welletjes en werd de zon die naar binnen scheen me iets te storend.

Zo zachtjes mogelijk begaf ik mij naar de douche voor schoonmaakbezigheden, en daarna maakte ik me op om stilletjes te vertrekken. Rianne sliep nog zo lekker, die wilde ik niet storen.

Ging allemaal prima. Nog wat foto’s van de benedenverdieping en toen ging ik naar buiten. Duur netjes dicht en weer op slot.

Ohjah, dat was ook zo. Een hek om het terrein. Waar je een sleutel voor nodig hebt om open te maken. Ach, er is vast wel een plekje ergens waar ik makkelijk door of over het hek heen kan. Beetje rondlopen.

Niet dus. Gelukkig had ik die ochtend een sms geluid gehoord van Rianne d’r telefoon, dus die stond gewoon nog aan. Hoef alleen maar even te bellen.

Dus heb ik alleen maar even dat mobiele nummer nodig. Ohja. Dat. Collega’s bellen dan maar. Gelukkig is baas Bas ook een beetje vergroeid met zijn mobiel, dus daar kreeg ik wel gehoor. Na een half uurtje kon ik mijn reis dus alsnog vervolgen.

Met de trein naar Amsterdam. De trein die op de halve uren rijdt, om het uur. En dat het dan vijf voor een is. Da’s best lang wachten.

Nouja, uiteindelijk toch goed thuis gekomen. Rianne in ieder geval ontzettend bedankt, ik vond het gezellig :-).

Bij Zaandam kwamen er twee vrouwen tegen over me zitten. Waarschijnlijk gingen ze naar de huishoudbeurs, of een Libelle weekend ofzoiets. Vrouwen van 40+ die met elkaar lopen te giegelen als meiden van 16.

De linker had een dochter die mee had gedaan aan een soort wedstrijd. Een wedstrijd tussen verschillende winkels, waarbij ze een soort modeshow moesten lopen in de kleren van die winkel. Tenminste, dat begreep ik eruit.

Ze vertelde dat als je op kantoor zit, je geen pakje kunt dragen met decolleté. Dat is niet representatief, vond ze. Want, zo had ze haar dochter uitgelegd, als er iemand bij je buro kunt staan, moet er altijd rekening mee houden dat ze dan zó bij je naar binnen kunnen kijken.

Ja, èn, dacht ik toen. Volgens mij vinden de mensen die bij haar buro komen staan dat helemaal niet erg, en dus wèl representatief.

Waarschijnlijk zit ze zelf niet op kantoor. Ze snapt er niks van.