Van die dingen die je moet doen omdat het beter is. Dat weet je. Maar zo voelt het dan niet.

Ik haat ze, die dingen. Rotdingen.

Bah.

Note to myself. Die Karin moet ik in de gaten houden. Lijkt me inderdaad een leuke weblog.

Met dank aan Aliëtte.

De nuchtere alcoholist ziet helder door een troebele blik.

Heeft er iemand heel toevallig nog een kant en klaar verslag liggen voor een IT opleiding?

Die deadline ga ik nooit halen namelijk :-).

Ben benieuwd of ik eindelijk eens echt wat HEB aan deze weblog ;-).

En trek dat gas open hè, je mag hier honderd …

What the fuck. Stuurt ie me zo maar even een weg op waar ik honderd mag?! Zonder dat even te melden.

Maar okay. Beetje snelheid is niet verkeerd. 80 is ook best relaxt. Dus gas open … whooeeiii wat een wind, ik ga vast al veel te hard.

WAT? Nog maar 90?

Wooww… 100 is hard! 100 is hard!

En dan gaan we hier bij het kruispunt linksaf

Ja! Jij heb makkelijk praten op die dikke BMW met muziekje erbij. Ik zit hier te stressen. Probeer me vast te houden aan die handvaten en die motor recht te houden. En dan wil je ook nog dat ik mijn linkerhand moet ontspannen om mijn knipperlicht aan te doen? Die is lekker!

Nouja, uiteindelijk heb ik hem toch nog aan gegeven, en waren we aardig snel weer van die weg af. Het had ook te maken met een vrachtwagen (van dezelfde rijschool notabene) die voor ons bleef rijden en waar we vanaf wilde.

De rest van de rit ging wel redelijk. Ik vergeet alleen te kijken. Detail toch? Wil je rechts af, dan is het .. linker spiegel, rechter spiegel, rechts over je schouder. Elke keer weer. Wil je links af, dan is het precies andersom.

En dat dus voor je de knipper uitgooit. Dat vind ik ook zo gek. Waarom niet pas op het moment dat ik links of rechts af ga. Nee, al voor ik wat doe, zelfs voordat ik ga knipperen, moet ik kijken. Alsof de situatie zo lang hetzelfde blijft. Blijkbaar wel dus.

Anywayz. Dat kost me nogal wat moeite dus. Tijdens al dat gekijk, kijk ik niet echt vooruit ofzo.

Zelfde probleem met kruispunten. Ik kom aanzoefen, veel te hard, en rem daarna gewoon wat harder voor het kruispunt. Lekker stil staan, de boel rustig overzien, en dan weer wegrijden. Vind ik de meest ideale situatie qua veiligheid.

Mister motorrij-instructeur denkt daar anders over. Het is de bedoeling dat je tijdens het aanrijden al gaat kijken. Alsof ik het niet druk genoeg heb met die knipperdingen, koppeling, terug schakelen, remmen, en bedenken dat ik op mijn rechterbeen moet landen.

Je moet dus van te voren kijken, en als er ruimte is, gewoon oversteken. Of je nu rechtdoor gaat, of een bocht om.

Ik ben bang dat ik een foutje maak, één auto, fietser of voetganger over het hoofd zie, en die dus aan ga rijden. Dus stop ik. Veel veiliger.

Moet ik dus nog even aan wennen. Ik zal voortaan wat eerder afremmen, zodat ik meer de tijd heb om te boel te overzien. Overigens ook precies hetgene wat me aangeraden werd.

Verder kan ik me niet voorstellen dat ik ooit 250 wil rijden. Maar misschien komt dat nog.

Wordt vervolgd…

Dit gaat je heel erg kwetsen

En dan ben je dat, en dan moet je er niet zo’n probleem van maken.

Snap jij het, snap ik het. Nouja.

I will survive… laaaa-la-la laaaa-.. nouja, dat studentenlied dus. Hermes Houseband.

Fuck. Niemand hoeft dit te snappen, maar het moet wel even weg ofzo.

Ineens toch effe een terugslag. Om andere redenen. Onverwachtse hoek. Hoewel ik weet waar ik sta, en denk te weten wat ik voel, neemt het hele verhaal toch even een andere wending.

En dus ben ik nu stil. Heb geen honger. En heb eigenlijk nergens zin in. Wil me weer even een tijdje afzonderen.

Maarja. Dat zal ook wel weer overgaan. Moet maar weer even aan mezelf gaan werken. Waarom is het toch zo ingewikkeld, terwijl het volgens mij zo simpel kan? Vraag het mij, en ik weet het wel hoor.

Kutzooi.

Men are pigs.

Blerg.

Nog 5 haltes te gaan

Ik kan haar natuurlijk een visitekaartje geven, dacht ik. Daar staat voldoende informatie op om contact te zoeken, als ze dat zou willen. En dan gewoon zo heel nonchalant erbij roepen “zullen we mailen?!”.

Nog 4 haltes te gaan

Ja, dat is wel een goed idee. Mailen is niet zo eng. Je kunt gewoon een luchtig mailtje sturen, met iets als .. “hee hoe is het nou?” of “wat doe je tegenwoordig?”. Gezellig een beetje kletsen, da’s gewoon leuk.

Nog 3 haltes te gaan

Okay. Laat ik het kaartje vast pakken. Een mooi oranje Woedend! kaartje. Dat maakt vast indruk. Kaartje in de aanslag, en dan wachten tot ik bijna bij mijn station ben.

Nog 2 haltes te gaan

De truuc is natuurlijk om precies op tijd op te staan. Zodat ik nog wel effe tijd heb om te roepen “Hee Sacha, zullen we meelen?”, maar dat er verder weinig tijd is voor gesprek. Of stiltes. Want een stilte, of gekke reactie als “HUH!? Voel jij je wel lekker?” moeten we niet hebben. Nee, haast haast … kaartje geven en wegwezen. En dan gewoon afwachten. De snelsluitende metrodeuren als excuus voor de haast.

Nog 1 halte te gaan

Hee, wat is dat nou? Gaan ze opstaan? Dat zat niet in de planning! Ik zou, in plaats van de deur vlak achter mij, doorlopen naar die andere deur. Die andere deur, waar jij om het hoekje zit, met je rug naar mijn toe. En dan zou ik even om het hoekje kijken of lopen, en roepen “Hee, zullen we meelen?”. Stom verbaasd zou je mijn kaartje pakken, en ik zou moeten rennen om niet de metrodeur tegen m’n voorhoofd te krijgen.

Zo zou het gaan.

Niet dat je ineens op staat, en die eerste metro deur om het hoekje gebruikt om de metro te verlaten. Mij achterlatend. In de ene hand een kaartje, in de andere een leeg blikje Red Bull.

*Ding Dong*… Amstelveenseweg

Mijn halte. Dat laatste stuk helemaal alleen gereden, nog steeds met een kaartje in mijn hand. Wat een droevig einde van de reis zeg.

Nouja. Misschien krijg ik nog eens een herkansing. Herkansingen zijn hip momenteel, dus wie weet….

Oh, en Sacha, mocht je de zoekmachines willen gebruiken. Gewoon zoeken op Rolandow! Dan kom je er wel..

Shit zeg… Stopt dat dhs.org met z’n gratis services.

Kan ik overal die rolandow.2y.net links meuk eruit gaan slopen. *zucht*.