… dus wees maar lief, het kan geen kwaad.

:-)

Poema kwartier bij Rolandow…

“Ze kwam niet op het juiste moment.
En dat kan me ook niet schelen.

Want meer nog dan ik eigenlijk toegeven wil,
zij maakt het verschil.”

– De Poema’s.

Vandaag geleerd.

Je mag niet door rood rijden. Als je denkt dat je door oranje gaat, en hij wordt alsnog rood, ga je dus gewoon door rood. Dat mag niet. Niet meer doen.

Fietsers hebben ruimte nodig. Het zijn bestuurders waarbij je er niet vanuit mag gaan dat ze hun fiets volledig beheersen. Zo gaf de instructrice het voorbeeld dat ze door een windvlaag wat uit kondern wijken, en ze dan zo pardoes tegen mijn motor op rijden.

Met een wijde boog eromheen dus.

Verder, als je wilt remmen moet je ook eerst in de spiegels kijken. Het kan zijn dat de mensen achter je niet willen remmen, en dan kom je in de problemen.

Meer vooruit kijken. Niet alleen naar mijn voorganger, maar ook voorbij mijn voorganger.

Ten alle tijde spiegels gebruiken. Ga je linksaf? Rechter spiegel, linker spiegel, linker schouder.

Ja maar, probeerde ik haar uit te leggen, dan ben ik aan het kijken in de spiegels, dat ik me rot schrik als ik weer voor me kijk. Want dan zit ik bijna op jullie andere student. Dus is het de bedoeling dat je tussendoor ook even naar voren kijkt. Damn, dat had ik zelf ook kunnen verzinnen. Wat is het toch simpel.

Rechter spiegel, voor me, linker spiegel, linker schouder. Dat is dus mijn nieuwe volgorde. Kijken of dat beter gaat.

Verder geen bochtjes afsnijden, weten wanneer je voorrang hebt en niet, en dat soort ge-eikte dingen.

Verder ging het wel goed hoor. Maar ze durfde nog niet de snelweg met me op.

Watje.

Nieuw record. 280 smsjes verstuurd deze maand, volgens de rekening. Opzich slecht nieuws trouwens, want de rekening wordt er niet lager van.

Da’s dus 9 smsjes per dag. Best een boel.

Sjezus… die achterlijke Amerikanen weer hoor.

Ik kan me heel goed voorstellen dat als degene aan de andere lijn een beetje gaat uitlokken, je al gauw op het onderwerp sex belandt. Pure uitlokking. Zo krijg je 80% van de internetters op een chatbox wel over de streep lijkt mij.

Zit je dan 2,5 jaar vast in Amerika. Ben je lekker mee. Belachelijk. Dat daar nou niet iets aan gedaan kan worden.

Misschien kunnen we die jongen steunen met post en e-mail? Heeft iemand een e-mail adres toevallig?

Tijd geleden, dat ik zwaar behoefte had aan The Prodigy. Helaas voor de buren is het nu wel zo ver… :-)

Mooie tijd toch?

Ik had Michel en Swaf,
maar Michel zei af.
Dus kon ik naar Swaf.

(link)

Jottem, je kunt nu leuk berichtjes aan elkaar achterlaten op de zonnebank pagina. Wordt het vervelend? Dan druk je gewoon effe op het kruisje.

Je kunt ook meteen naar een versie zonder scrollbar hoor, dan volg je gewoon de link zo: www.rolandow.com/zonnebank.php?scroller=no. Die kun je dan ook in je bookmarks gebruiken. Ofzo.

Maar even verhalen van het weekend, dacht ik zo.

Vrijdag was opzich niet zo boeiend. We hadden een vergadering, waar uit bleek dat we eigenlijk een beetje verlies draaien. Te weinig optredens. Dus geen gratis consumpties meer tijdens de repetitie, dat is de straf.

Nouja, dan toch lekker niet. Kopen we het zelf wel :-).

Daarna nog eventjes de kroeg in. Ik zou niet te lang, want de volgende dag motor rijden enzo. Dat red ik nog wel als ik om 3:00 naar bed ga toch?

Tuurlijk.

Alleen heeft broerlief de brommer mee. Shit, open baar vervoer dus. Half uurtje extra in calculeren. En zo kwam het dat de wekker om 6:30 kwam te staan.

Ik heb hem gehoord. Maar wat er daarna gebeurd is? Om 8:12 ofzo werd ik weer wakker, terwijl ik er om 8:00 had moeten zijn. Nouja. Dat doen we dus niet meer.

(Hier gaat peep weer over zeiken natuurlijk)

Volgende week zaterdag is het om 12:30. Dat is een betere tijd.

Anywayz.. die zaterdag had ik met B. afgesproken dat we naar de boot zouden gaan. Beetje rondje varen ofzo.

Zo gezegd zo gedaan.

Wij met de auto naar die boot. Nu weet ik totaal de weg niet op de weg, want sja, ik rij dan wel motor, maar niet zo ver weg nog. We blijven nog in de buurt, zeg maar.

Dus dan maar via de weg zoals ik ook met de brommer reed. Waarvan ik wist dat die weg niet erg onderhouden was. En dat hebben we geweten zeg. B. zag het helemaal niet meer zitten, en als ze achteruit terug zou moeten, zou ze gewoon stoppen. Klaar. Auto aan de kant en wegwezen.

Gelukkig was dat niet nodig. Uiteindelijk zijn we er toch gekomen, en nu weten we ook gelijk hoe we terug kunnen gaan.

Bootje was allemaal heel erg eng. Ik had verteld dat we met het rubberbootje zouden varen. Waarop ze dacht dat ik het over zo’n bootje van de Blokker had. Zo’n geel ding voor 50 gulden, die altijd lek zijn of raken.

Fout.

Dat lijkt er meer op. Motortje erachter, hoppa. Varen maar. Dat middelste kussentje hebben we eruit gehaald, heb je wat meer ruimte. Dat geldt ook voor het rode zeiltje. Maargoed, tis best een rap dingetje dus.

Wij varen, en varen, en varen. Maar er stond nog behoorlijk wat wind ook. Dus op de open stukken spatte het water op, en vloog daarna door de harde wind tegen ons aan. Damn.. best fris. Maargoed, spetters vallen nog wel mee.

Echter, heb je ook wel eens van die tegenliggers op het water. Een boot die van de andere kant komt. Een boot die wat groter is, en dus behoorlijke golven kan veroorzaken.

Met de punt erin. Dat wist ik nog wel. En dan gewoon een zooi gas bij, dacht ik. Dan stuitert ie er zo overheen.

Niet dus.

Resultaat is dat ie keihard die golf IN stuitert, en die golf dus nogal over je heen komt. Zeiknat. Gelukkig kon B. er ook wel om lachen :-).

Een uur of 3 gevaren denk ik … beetje richting Zaandam enzo. Helaas bleef het groot en open water, gewoon een groot kanaal, dus bleef het vrij koud. Jammer van die wind, want verder was het schitterend weer.

Toen we terug waren was het half zes ongeveer, en werden de voorbereidingen voor het eten gedaan. We gingen barbeque-en, met 4 boten geloof ik. Gezelligheid alom.

Om een uur of half negen gingen we richting Hoorn. Ik had een verjaardag van Wesley en zij ging uit met Cindy. De terugweg ging gelukkig een stuk makkelijker en vlotter.

Samen met Louwrens richting de verjaardag. Met de auto. En dan zouden we daar blijven slapen.

Wat een ontzettend groot huis zeg. Jeetje. Eigenlijk heb ik gewoon 4 jaar met een yup opgetrokken. Maarja. Dan wel een goede yup, dus dat scheelt.

De garage hebben ze daar omgebouwd tot kroeg. Dat wil ik later ook wel. Handig joh. Gewoon een speciale ruimte waar je feestjes kunt geven, en wat je lekker even de boel kunt laten de volgende dag.

Bas, Linda, Louwrens en ik hebben de hele tijd buiten gestaan. Ik geloof dat er nog wel wat foto’s gemaakt zijn. Die bij wesley wel op zijn pagina zullen verschijnen.

Om een uur of half twee gingen er een bunch of people naar Amsterdam. Toen waren we nog met z’n zessen over. Er werd geopperd om nog even naar het dorpscafé te gaan. Okay, prima hoor.

Dus met z’n allen lopend daar heen. Blijkt best een pokke-end te zijn. Louwrens en ik blij dat we niet in zo’n dorp wonen zeg. 10 minuten lopen voor een kroeg is toch echt wel het maximum. Moet niet gekker worden.

Eenmaal in de kroeg was het vrij rustig. Er was een meisje ontzettend bezopen. Iedereen die haar een biertje gaf vloog ze om de nek. Beetje sletterig kwam dat over, vond ik.

Louwrens en ik zaten dat zo eens te bekijken. We hadden een week of 2 daarvoor al besloten dat we alcoholist zijn. Is makkelijk, als excuus zeg maar. We keken dat zo aan, en dachten, hoe kan het toch dat wij niet zo dronken zijn? We toen toch hard ons best!

En ineens wisten we het. Het heeft hier al gestaan maar:
De nuchtere alcoholist ziet helder door een troebele blik.

Dat was een zin die absoluut genoteerd moest worden. En dat gebeurde. Eenmaal terug bij Wesley, maken we er een liedje van, zeiden we tegen elkaar.

Eenmaal terug bij Wesley gingen hij en zijn zus naar bed. Watjes. Het was een uur of half vier denk ik.

Bier was niet meer aanwezig. De tap was uitgezet. Geen probleem, een grote kast met sterke drank was nog wel aanwezig.

Na wat willekeurige knopjes hadden we de muziek aan de gang gekregen. Eén of andere apres-ski hut. Geweldig hoor. Nouja, we doen het er maar mee.

Louwrens had niet zo’n ervaring met whiskey, maar schonk wel in. Foute combinatie. Een half bier glas leek de enthousiasteling wel genoeg. En dan nog wat ijs erbij, hoppa.

Na die whiskey kwam het er niet meer van om liedjes te schrijven. We moesten maar eens het bed op zoeken.

De volgende dag werden we langzaam wakker. Het voelde meer als uit een coma ontwaken dan als wakker worden eigenlijk. Maar hoe dan ook, even later stond ik waggelend overeind en informeerde naar de lokatie van de douche. Een douche was hard nodig, om deze dag op gang te krijgen.

Boven, ergens. Midden door de inmiddels volle huiskamer heen. Iets van “Hoi” wist ik nog net uit te brengen, met een stem die een octaaf lager lag dan normaal. Ik ontving nog wat gelach uit de kamer.

Na het douchen een heerlijk ontbijtje, wat bestond uit mini pizza’s. Precies wat je nodig hebt op zo’n dag. Toppie joppie. Overigens toen wel even voorgesteld.

De terugreis was niet verantwoord, maar ja.. je moet toch een keer naar huis huh? En daarmee was het weekend, wat feesten betreft, wel zo’n beetje afgesloten.

Ineens weet ik weer hoe warm het vorig jaar kon zijn bij Woedend!. Ik bedoel, het is pas net begonnen.

Vandaar even op de webcam de tempratuur hier. 28,3… daar kunnen we vast nog wel een keer overheen.