Gisteren hebben Eduardo-Jan en ik besloten dat we samen op jacht gaan. Op jacht naar de Vrijgezelle Schone Dames.

Meteen even onze strategie uitgestippeld. In grote lijnen, dit moet vandaag of morgen nog even verder uitgewerkt worden en op papier gezet worden.

Zo hebben we een aantal punten waaraan de VSD moet voldoen. Die punten beoordelen we samen, en zodoende komt er een uitslag uit. Positief of negatief.

Punt 1 was heel simpel. Is het een vrouw? Wordt deze vraag met nee beantwoord, dan is het gelijk over. Einde oefening.

Puntje 2: voldoet de VSD aan de minimum ingestelde leeftijd? De minimum leeftijd zelf moeten we nog bedenken, maar ik geloof dat we die gisteren op 20 gezet hebben.

Punt 3 is dan natuurlijk de tegenhanger van punt 2, de maximale leeftijd. Deze ligt, als ik het mij goed herriner, op 35. Op die manier maakt Eduardo-Jan ook nog een beetje kans.

Na deze drie rotsvaste punten kwamen er een hoop dingen boven waarvan we nog niet wisten aan welk puntje we dat moesten koppellen. Puntje 19 was in ieder geval “op tijd aftaaien”. Niet blijven staan hangen tot de hele kroeg leeg is, en het jachtteam alleen nog over is. Dat maakt een slechte indruk.

We hadden ook nog een puntje 15, maar die ben ik even vergeten. Waarschijnlijk hebben uiterlijke schoonheden als haarlengte, kleur ogen, en borstformaat ook meegespeeld. Maar zoals gezegd, waar we die punten precies onder moeten brengen is nog onbekend.

We zullen dit zo snel mogelijk gaan vastleggen (zondag denk ik, tijdens BBQ dag), zodat we maandag volop gebruik kunnen maken van dit systeem.

Ohjah, bij twijfel over de beoordeling doen we BR. BeRaden in de BaR met BieR. Belangrijk punt ook. Denk dat dit punt 4 moet worden.

Goed. We de praktijk zal moeten uitwijzen hoe goed dit systeem gaat functioneren. We houden U op de hoogte.

Als je mij èrgens eenvoudig kwaad mee kan maken, dan is het wel weglopen. Een gesprek niet afmaken. De “laat maar” houding en er dan ineens over ophouden.

Begin je een gesprek, eindig dit dan ook op een normale manier. Niet ineens weglopen als het jezelf even niet meer zint. Heel vervelend. Geeft me een ontzettend gevoel van machteloosheid.

Maargoed. Als dat de manier is, dan moet het maar.

Update (11:42): Okay, het lag allemaal aan mij. Hihi. Wat een sukkel ben ik ook. Maargoed. Toch haat ik het als mensen het zouden doen :-).

Norton zegt dat het tijd is voor een LiveUpdate. Prima, doen we dat toch? Ga je gang maar.

En dan duurt het toch lang! En maar wachten en maar wachten.

Twee keer haalt ie gewoon een virus uit z’n eigen folder. Dus LiveUpdate krijgt virussen van zichzelf binnen?

Beetje gek hoor.

Komt peep ineens effe binnen lopen in driedelig pak.

Iedereen in rep en roer, er wordt niet meer gewerkt, monden open van verbazing.

Nu moeten we Sebastiaan zeggen ben ik bang.

Zo heej, wat heb ik slecht motor gereden vanochtend zeg, niet te filmen. Volgens mij is dit wel de zwartste dag zo’n beetje, en dat terwijl ik uitgerust en super nuchter was.

Een hele tijd was ik bij Silvia op les, dus daar was ik opzich aan gewend inmiddels. Nu weer terug bij Alfred, die me meteen overlaadt met commentaar. Zal ik wel verdiend hebben dan.

Het toppunt was wel heer erg hoor, en best om te schamen.

Gewoon 3 keer een verboden-in-te-rijden bord genegeerd.

Ze waren wel alle drie verschillend hoor. Dat is ook het probleem denk ik. Waarom maken ze niet gewoon één bord voor verboden in te rijden. Is toch veel makkelijker te onthouden?

De eerste keer reden we door een woonwijk. En voor de speciale verrichting tussenstop had ik als commentaar gekregen dat ik beter de straatjes in moest kijken, meer moest bewegen.

Dus dit keer was ik vrolijk elk straatje aan het inkijken, mijn hoofd duidelijk die richting op bewegend. Ging uitstekend, vond ik zelf.

Totdat er op de hoek van zo’n straatje ineens een paal stond met borden. Toen ik klaar was met het straatje inkijken, zag ik de borden, en reed er met een slakkegangetje voorbij. Hee, zo’n bord met een autootje en motor erin, en een rode circel er omheen. Was dat niet dat ik hier niet mocht rijden?

Al gauw hoorde ik een bevestigende stem in mijn oortje. Verboden in te rijden. Shit. Vast en zeker gezakt, als ik bezig zou zijn met examen.

Maargoed, dat gebeurt me niet nog een keer dacht ik. Terug gereden, straatje in gegaan. Allemaal behoorlijk krap enzo, dus ik reed heel voorzichtig, heel langzaam.

Rood bord met een wit streepje in het midden. Fuck. Dat is er vast weer één. Of niet? Was het niet dat je niet mocht parkeren? Tegen de tijd dat ik al die gedachten had gedacht was ik er al bijna. What the heck, ik gok het gewoon.

Ja, en da’s de tweede keer! riep het oortje. Oei. Door de grond, minstens. Met motor en al. Misschien is fietsen toch beter voor Rolandow.

Nouja. Nu zullen die borden toch wel op zijn? En inderdaad, het eind van de woonwijk was in zicht. We gingen nu weer wat ruimere straten op. In m’n element, dit moet me toch wel lukken… ??

Dus we rijden zo het Keern af .. en verder en verder. Tot ik, ver van te voren al, het idee krijg.. hm .. we komen zo bij een bussluis. Daar mogen we toch helemaal niet in??

Hmm, maar dan zouden er hier al bordjes moeten staan. Staan er niet. Vreemd hoor. Nouja, op blijven letten Roland, op blijven letten.

En ja hoor. Daar was de bussluis. Dit keer gewoon een wit bord met rode rand. Niets erin getekend ofzo, geen brommertjes, geen auto’s. Uitgezonderd bussen stond eronder. Zie je wel, toch verboden dacht ik. Mij krijg je niet.

Dus ik ga steeds langzamer rijden, tot ik bijna omval. Zeg dan wat! dacht ik … Zeg waar ik heen moet!. Ik keek naar rechts. Woonwijk .. nee, da’s niks. Waar moeten we heen?

Ja, wat zou dat bord nou betekenen hè Roland? zei het oortje. Ik haalde mijn schouders op. Meer om aan te geven dat ik niet wist waar ik heen moest dan dat ik door wilde rijden.

Ik reed voorop, de andere leerling ging rechtsaf de woonwijk in, en de instructeur er achter aan. Ze zullen wel gelachen hebben, wat een sukkel.

Misschien dat zelfs de fiets nog wat hoog gegrepen is. Waarschijnlijk krijg ik totale rij ontzegging. Alleen nog maar voetpaden voor Rolandow. Bij godsgratie mag ik in een bus of taxi zitten, als ik maar met m’n takken overal van afblijf.

Ach. Volgende keer doe ik gewoon dubbel mijn best, en dan compenseer ik deze foutjes wel weer.

Toch?

GRRR…

Ik begin nu wel een beetje genoeg te krijgen van die crashes. En elke keer is het de internet server, tegenwoordig ook meteen de mp3 server. Dan ga je toch wel zweten, als je ineens al je mp3’s kunt kwijt raken.

Gelukkig (b)lijkt het toch geen virus te zijn. Windows staat er weer op, en de meeste software is ook weer geïnstalleerd. Dit keer ga ik ook maar eens kijken voor wat Windows updates.

Misschien dat dat helpt om de boel wat stabieler te krijgen. En hopelijk houdt ie het dan eindelijk eens vol.

Waarom is het toch altijd, dat je het lekkerst slaapt als je eruit moet?

Gelukkig vroeg naar bed gegaan gister. Op en top frisheid vandaag. Dat was nu net de bedoeling.

Daarom snap ik het ook niet. Ga je op tijd naar bed, krijg je nog dat gesodemieter dat je er liever niet uitgaat.

Nouja. Het zal er wel bijhoren.

We komen op tv. Bijna. Er wordt nu nog bekeken wat er anders moet, beter moet. En er worden tapes gemaakt.

Binnenkort zie je dansende telefoontjes en ijskasten van Expert voorbij vliegen.

Hebben wij gedaan.

Ik had echt toffe schoonouders.

Echt wel.

Gelukkig zie ik ze nog wel eens, af en toe, zo nu en dan.

Dat zei ik nog. Dit hoort hard, zei ik.

Prodigy moet hard. Of gewoon niet.

The voodoo hoodoo…..

VOODOO!