Volgende poging.

Update: Om eventuele verwarringen te voorkomen, dit is dus de tweede poging dan dus die derde december dus.

Terwijl van Inkel slap aan het ouwehoeren was, of prijzen aan het weggeven, kwam zij de coupé binnenlopen bij Amsterdam Sloterdijk. Aangenaam verrast keek ik meteen om me heen om te zien waar haar gezelschap was.

Die was er niet.

Puur toevallig kwam ze naast me zitten. Ik herkende haar natuurlijk vrijwel direct. Geen idee of dat wederzijds was. Helaas zat ze niet tegenover me, waar ook ruimte genoeg was.

Al gauw begon ze te frummellen aan wat snoertjes. Ik herkende het driehoekkig witte dingetje. Ze had ook een Nokia, waar deze handsfree set voor geschikt was.

Even later pakte ze e-mails. E-mails met attachments, die blijkbaar doorgelezen moesten worden. E-mails die bij KLM vandaan kwamen. Blijkbaar werkt ze daar, ofzoiets. Zou ze dan toch aangenomen zijn?

Op een gegeven moment zag ik haar tikken. Precies op dezelfde maat als mijn muziek. Waarschijnlijk had ze dezelfde zender op als ik. Een grote glimlach kon ik niet onderdrukken. Een glimlach die ze haast wel gezien moet hebben, en ze moet haast wel geweten hebben waarom ik glimlachde.

Dat was zo’n beetje de enige kans ook verder. Had ze tegenover me gezeten, dan had ik 538? kunnen vragen. Nu was contact bijkans onmogelijk.

Maar okay. Als ik haar zo’n beetje om de twee weken tegen kom in de trein, is dat voor mij een goede reden om voorlopig nog even niet met de motor naar Amsterdam te rijden.

Tot over twee weken, meisje!

Daar gaat de alcoholloze maandag.

Morgen herkansing. Voeren we de alcoholloze dinsdag gewoon in.

Met mijn broodje zalm in mijn hand liep in de stationshal uit van Centraal Station. Door mijn radio 538 heen hoorde ik Mag ik je iets vragen?

Er vanuit gaande dat het niet voor mij was, sloeg ik linksaf om mijn weg te vervolgen naar Woedend!. Ik hoorde nogmaals dezelfde vraag, maar werd nu ook aangetikt.

Dit was al de tweede vandaag. De vorige kwam om geld vragen (wat de meeste doen) toen ik geld wilde gaan pinnen. Daar heb ik al helemaal een hekel aan. Oprotten.

Nu ik werd aangetikt werd het wel erg persoonlijk. Ik keek om, en in een flits van een secode zag ik het gezicht van de jongen. Hij leek me student. Vast een lang interview vanwege een of ander onderzoek wat hij wilde houden.

Geen zin. Geen tijd. Ik ben aan het ontbijten en ik moet naar m’n werk. Laat me met rust. Ik bromde een HMM en schudde met mijn hoofd om aan te geven dat ik er geen zin in had. Ondertussen liep ik onbeschoft door.

Een paar stappen later begon ik te twijfelen of ik dit gezicht niet kende. Volgens mij wel. Volgens mij was het Stephan.

Woensdag is hij vast bij de jamavond, dan zal ik het even checken. Maar voor nu alvast: sorry :-).

In mijn gedachten fotografeerde ik de terugrijs al. Het zag er best mooi uit zo, vanuit het trein, over de vlakte met een zonnetje erbij. Dan weer eens een dorpje, wat langzaam steeds meer dorp werd. Een woonwijk ging over in een grasveldje, en de afstand tussen de boerderijen werd steeds groter.

Mooi, zo’n compact cameraatje, gewoon om leuke dingen onderweg te forograferen. Die je altijd makkelijk bij je steekt.

Die wil ik. Al een tijdje, maar nu ik bij Tweakers Pricewatch had gezien dat ze ook bij MediaMarkt werden verkocht was de beslissing niet zo heel moeilijk weer. Als ik vandaag op tijd wakker werd, zou ik (voor de zesde achtereenvolgende dag, maargoed) een reisje naar Amsterdam ondernemen.

Dat kostte me 7,50. Want ik vond dat ik het stukje van Amsterdam CS naar Amsterdam Bijlmer niet hoefde te betalen. Het was namelijk een grote chaos bij de NS natuurlijk, en bovendien was de metro gratis geweest door mijn abbonement.

Maar ik wilde de trein. Vast een stuk sneller.

Niet dus. Niet alleen mocht ik niet gratis, maar de mevrouw tegenover me vertelde me dat het niet zo heel veel meer scheelt of je nu met de trein of met de metro gaat.

Lekker dan.

Eenmaal aangekomen bij de Mediamarkt kwam alles me weer bekend voor, hoewel ik er pas voor de derde keer kwam. Ik liep in één keer door naar afdeling Digitale Camera’s, alsof ik er elke dag kwam.

Geen Mustek Mini 3 te vinden. Misschien boven, bij de computer afdeling.

Een hoop webcams, die tevens als cameraatje konden dienen (de Spycan, en de l’Epsilon (ofzo?)). Maar niks geen Mini 3.

Bij navraag bleken ze hem wel gehad te hebben, maar nu kwam ie dus niet meer.

Lekker dan.

Dan maar een headsetje voor mijn Nokia kopen. Kan ik in ieder geval radio luisteren op de terugweg. En heb ik tenminste nog iets gekocht.

Drie uur verspilde moeite op de zaterdag.

Volgende week kom ik maar niet op tijd uit bed.

Paul is geld aan het inzamelen. We zitten al op 70 euro.

Als Mark zijn hoofd kaalscheert met een epilady, kan hij dus 70 euro verdienen. Maar hij doet het niet.

Watje.

Update: We hebben net besloten dat hij ook zijn schaamhaar mag afschreren. Het bedrag blijft gelijk natuurlijk.

Ik weet nu dat er salsa wordt gedraaid en gedanst in de kroeg naast Woedend! … En dat de treinen niet rijden als de stroom uitvalt. En dat de bank prima slaapt voor 4 uurtjes.

En hoe het is om als eerste te zijn :-).

Wat die gozer allemaal voor vakantiefoto’s heeft …

De avonturen van de muis die we in de prullenbak vonden. Hij is terug gezet in de natuur, en dat is natuurlijk allemaal vastgelegd op video.

De kwaliteit is helaas niet zo heel best, omdat de capture niet helemaal goed gegaan is, als ik het goed begrepen heb. Maar als je gewoon op 100% kijkt in je media speler valt het wel te zien.

En het gaat om het idee niet waar?

(download ca. 25MB)

P.S. Gecodeerd met divx 5, haal >hier< uw plug-in.