Neeee, nee, ik moet het niet! Ik moet het NIET!
– Ahhh toe, eentje maar!
NEE. Ik WIL het niet. Oprotten met die troep.
– Eentje valt wel mee, we doen het allemaal!
Marieke, eentje minder hoor, ik hoef niet…

Maarja, zoals ik wel vaker zeg… ik heb toch geen eigen mening. Dus je likt je hand, gooit wat zout erop, gooit een klein glaasje pure alcoholische rotzooi naar binnen, en bijt daarna op een citroen.

En dat kwam hard aan. Opzich grappig. Dezelfde lol, met veel minder bier. En daar komt het volgens mij door, dat de kater nu wel meevalt. Of het is gewoon nog te vroeg. Lichaam slaapt nog.

Dingen zijn bijna ingepakt. De skibroek van Maarten die beneden ligt niet vergeten.. en dan ben ik met 2 rugzakken en een slaapzak ruimschoots voorzien volgens mij.

Rolandow gaat even wintersporten… Psion gaat mee, dus gelogd zal er worden! Gna. En foto’s komen dan wel weer als ik thuis ben.

Prettig weekend!

Leuk is dat, net mijn lening goedgekeurd gekregen bij de ABN, belt Frisia ineens op. Natuurlijk vonden ze het niet leuk dat het al rond was, maar, zo zei hij, bij Frisia was het veel goedkoper.

Nog niks ondertekend, dus kom maar op dan.

Goed.. vragenlijstje. Naam en dat soort dingen. Na een tijdje:

– Bent U samenwonend, gehuwd of ongehuwd?
Eh… ongehuwd.

– Heeft U kinderen?
Nee.

– Betaalt U alementatie?
Ehhhh…

Gelukkig denkt de interviewer goed met me mee. Dat komt wel goed, bij die Frisia gasten.

Morgen om 9:00 staan ze voor de deur, drinken ze bij mij nog een kopje koffie, en dan gaan we. Naar Winterberg. Weekendje in de sneeuw spelen.

En dat vertelde ik zo aan Vriendje Louwrens. En zo kwamen we er achter dat precies in datzelfde weekend, hij een bedrijfsuitje had. Zit je paar honderd kilometer verderop, sta je nog samen te hossen in de après-ski hut.

Geweldig.

Camera’s, mobieltje en Psion gaan mee, dus ik zal wel even kort een berichtje kunnen achterlaten alhier.

Maandag zullen we terugkeren in het warme kikkerlandje. Warm ja, want dat is toch allemaal maar weer relatief. Oh, tenzij ik mijn benen breek, dan ben ik misschien even wat langer bezig met herstellen.

Was niet de planning overigens.

In het donker op weg naar de trein, kwam ze even na het VOC torentje richting mij gelopen. Vlak voordat ze of voorbij was zei ze opgewekt -hoi!-. Razendsnel zocht mijn brein een naam bij de stem, en het gezicht dat ik nauwelijks gezien had. Binnen een seconde wist ik… Mikki! Havo 5, eerste poging.. Ongeveer zes jaar geleden. Hoi Mikki. Gelukkig zit het met het langer termijn geheugen nog wel goed.

Gek is dat. Hoe snel dat gaat.

Milla is hier op bezoek. Samen met haar moeder natuurlijk. En dat is de dochter van baas Marnix.

Ze staat nu, en kan lopen schijnt. Ze brabbelt ook, vertelt allerlei dingen, die wij niet eens verstaan. Hmpf.

Gek is dat. Ik kan me herrineren dat sommige mensen vroeger tegen mij zeien “ik ken jou nog van zoooo groot“. En dat ik dan dacht… wie ben jij?

En nu heb ik het zelf. Nu denk ik zelf, jeetje, wat ben jij groot geworden. Wat gaat dat snel!

En nu ben ik 38 als Milla 16 is, uitgaat, en dingen doet die pappa liever niet weet.

Als ze dan op visite komt, zeg ik … ik ken jou nog van zoooo groot.

Ja, nee, da’s handig. Lekker je cameraatje mee naar huis nemen, maar dan de cd met drivers op het werk laten liggen.

En die op internet te vinden zijn, die werken mooi niet.

Wat een nep zeg.

1 keer van de 10.. Doet ie het dus maar 10 keer. Hmm… Klinkt een beetje 10e achtig.. Benieuwd wie me dat gestuurd heeft :)

Werd ik ineens opgebeld. Ja, we gaan zo karten, wil je mee?

Tuurlijk wel. Ik heb ongeveer 2 keer in mijn leven gekart, maar waarom niet. Vond het wel leuk toen.

Dus naar het kartcentrum in Hoorn. 10e stelde voor om de camera mee te nemen. Goed plan, doe ik. En dat was maar goed ook. Want even later in de kroeg was het niveau weer ongekend laag.

Zo werd er van alles in de mond gestopt, vooral van Jeroen. Er werd shag gesnoven. Er werd een joint van een 10 euro biljet gemaakt. En er werd onderwezen hoe de anus werkt, met behulp van een bierviltje.

Zeer verstandig gingen we om een uur of twaalf naar huis. Jur en ik met de bus… Gans lopend. Dus nog even zijn straat in (we rijden er toch langs) om hem op te wachten.

Komt Cindy de London Cab uit… en of we nog even wat komen drinken. Zucht. Nou vooruit, nog eentje dan.

Eenmaal binnen gekomen was het (tap)bier op. Maar goed ook. Dus verstandig aan het bier.

Goed… de foto’s vind je dus >hier