Paralized by the dashboard light

Veel te zien hier. Jeroen en ik hebben nauwelijks tijd om te zonnen, want er rent steeds vrouwelijk schoon naar de zee. Alleen jammer dat jeroen het te koud vindt om te zwemmen. Mietje.

Jeroen was om 10 uur al op. Dat moest ik even loggen van hem. We gaan nu naar het strand.

Gewoon zonder bericht, schaamteloos zo lijkt het, na anderhalf uur nog steeds niet komen opdagen.

Heul irritant.

Denk dat ik er over een half uurtje ofzo gewoon niet ben, mocht hij alsnog voor de deur staan.

(foto’s)

Zie hier de stalling voor mijn motor. Ben alleen niet zo heel blij met het opritje. Maar da’s gewoon wennen waarschijnlijk. Gelukkig loopt er een riggel voor fietsers (en blijkbaar ook motoren).

Erin rijden lukt nog wel. Zelfs mij.

Nu eruit nog.

Martijn bedankt voor deze plaats!

Ergens is zo’n shop ook helemaal niet goed voor me. Nu komt Jewel volgende week weer binnen.

Nouja. Ik vind het wel mega cool in ieder geval. Heb de plezier van CD’s weer terug gevonden!

Varen met het bootje van Nico. Je moet ongeveer een derde van je maandsalaris opzuipen in de kroeg, maar dan heb je ook wat. Bijvoorbeeld het voorrecht om in Nico’s bootje te mogen varen. Geweldig.

Dus na een korte introductie over hoe het ding werkte, gingen we er vandoor. Vanuit Avenhorn richting Oosthuizen, via de ringvaart. En door naar Purmerend.

En daar werd het even problematisch. Rechts zagen we een brug, die op dat moment net open ging. Maarja, hoe zit dat op de terug weg? Tot hoe laat gaat ie open? Het leek mij verstandiger om gewoon bruggen te nemen die we altijd onderdoor kunnen.

Dus we gingen links. Om er een paar meter verder achter te komen dat daar ook zo’n brug was. Dezelfde hoogte. Konden we ook niet onderdoor.

Terug dan maar, en toch die brug nemen. De brugwachter was zeer vriendelijk, en draaide meteen voor ons. Klein mini bootje, en volgens mij ook de enigen. TRIIIIIINNNGGG en de slagbomen gingen dicht.

Natuurlijk hadden we geen Almanak, en hadden we dus geen flauw idee wat zoiets kosten moest. Al brullend communiceerden we. En zo kwam het dat hij om 19:30 dicht ging. Komen jullie zeker weten terug? Ja, dat wisten we zeker.

Dan zou hij op ons wachten. En oh, dan konden we op de terug weg wel betalen.

Okay. Dank U. Gassie Bassie!

Wij koetelen verder. Langzamerhand begin ik te herkennen waar we zijn. En als ik het niet verkeerd heb, kunnen we dan gewoon een rondje varen. Eerst nog even zwemmen bij het Alkmaardermeer, en dan kunnen we zo terug varen.

Ik had het niet verkeerd.

Nog even zwemmen dus, en dan weer terug. Dat 19:30 gingen we niet meer redden, en bovendien was die andere route sneller. Wat saaier, maar zeker een stuk sneller.

Maar nu zit het me wel een beetje dwars. Zou die brugwachter nou denken dat we helemaal zijn omgevaren, om 1 euro uit te sparen?

Zou hij langer op ons gewacht hebben? Zat hij er soms om 21:00 nog, want sja, die jongens moeten toch terug hè?

Of was hij misschien al naar huis. En schoot het hem bij het avondeten te binnen, en voelt hij zich nu ook een beetje schuldig. Net als ik.

Of is hij het gewoon helemaal vergeten, en maak ik me druk om niets?

We zullen het wel nooit te weten komen. En anders bij deze: brugwachter, sorry hoor.

Hee, kijk nou!

Kleine beestjes worden groot. Aan het eind van deze dag kwamen we moos zomaar tegen op het terras. Afgepeigerd, net als wij.

Maar het varen was wel onwijs koel. Dat kun je wel zien :-).