Tjeemig.

Allemaal tegelijk aan het douchen in de hemel ofzo?

Nou, geniet er maar van hoor, oma!

Door het natte, stromachtige weer, reed ik de Jan van Galenstraat uit, op weg naar de ring. Dit stuk is altijd ontzettend druk met auto’s, hele rijen staan er te wachten tot ze eindelijk de ring op mogen. Zodat die vervolgens nogal druk raakt.

Als motorrijder kun je er prima langs. Er is best veel ruimte, dus het is een koud kunstje om vooraan te staan bij het stoplicht. Erg veel hinder heb ik dus niet van de auto’s.

Vandaag stond er een motorrijder voor me, toen ik achteraansloot in de rij. En daarvoor stond een golfje. Politie.

Ik vond dit niet echt een reden om de auto’s niet in te halen, maar vroeg me af wat de motorrijder voor me ging doen. Op een bepaald moment stond hij stil. Er was een overgang, een zebrapad, maar ik zag verder niemand. Was druk aan het kijken naar de motor en wat de auto’s gingen doen.

Vanuit bijna stilstand haalde ik de motor rechts van me in. En toen begreep ik ineens waarom hij stil stond (of heel zacht ging, dat weet ik niet meer). Ineens zag ik een heel klein kinderfietsje van rechts aankomen, over het zebrapad. Zo klein, dat het fietsje met gemak verscholen ging achter de grote BMW GS 850.

Dat was schrikken. Boel schrikken. Ik had het kind op het fietsje met geen mogelijkheid kunnen zien, denk ik. Ook achteraf ben ik daar van overtuigd. Het was niet zo zeer onoplettendheid.

Het was meer het ingebakken motor-instinct dat je langs de auto’s moet rijden als de kust veilig is. Waarom wachten als je kunt rijden?

Gelukkig was ik allang voorbij het zebrapad toen het kind kwam waar ik reed. Geen botsing. Had er niet aan moeten denken wat er dan gebeurd was.

En zo word je dan weer even met de neus op de feiten gedrukt. Het blijft een gevaarlijk spelletje, zo in het verkeer. Er blijft altijd een onberekenbare factor.

Een levensgevaarlijke onberekenbare factor.

Lang geleden, precies 2 jaar, was rolandow.com geregistreerd bij Verisign. Foutje. Veel te duur natuurlijk. Maarja, ik had het zo gekregen, dus ik vond het wel even prima.

Nu kreeg ik bericht dat ik maar even moest vernieuwen. Voor 35 dollars had ik er een jaar bij.

Dat vond ik nogal wat veel, ten opzichte van de 15 dollar die je bij directnic betaalt. Dus, zo dacht ik, verhuizen die handel.

Nu kan ik me haast niet voorstellen dat dit in 1 keer goed gaat. Dus, mochten we ineens eventjes offline zijn, dan weet U hoe het komt. Maar er wordt dus aan gewerkt. Enzo.

Da’s toch gek hoor. Moet me toch even van het hart.

In het leven heb je vrienden, vrienden, geliefden en kenissen geloof ik. Vrienden, waar je van op aan kunt, zonder dat je ze altijd hoeft te zien. Waar je grote geheimen en problemen mee deelt. Gewoon een gevoel is dat, dat je weet dat het goed zit. Je vertrouwt ze volkomen.

Vrienden omdat je ze regelmatig ziet, maar nu eenmaal niet dat gevoel hebt. Gewoon, door omstandigheden. Omdat je nooit ècht met elkaar gepraat hebt, omdat daar bijvoorbeeld nooit echt de gelegenheid voor was. Maar toch zie je ze steeds terug: bij feestjes, bij kampvuurtjes aan het Ijsselmeer, bij verjaardagen en bij andere vrienden.

Dan heb je nog geliefden. Daar heb je er wat minder van denk ik. Famillie en mijn vriendinnetje reken ik hier onder. En er zijn denk ik ook wel wat mensen die tussen geliefden en vrienden inzitten. De 1 komt heel dicht bij geliefde, de ander zit iets verder dan vriend.

En dan heb je kenissen. Daar kun je kort over zijn. Mensen die je kent van naam en gezicht, maar waar je verder eigenlijk niets mee hebt. Je zegt ze gedag, en in een dronken bui in de kroeg heb je misschien eens een goed gesprek. Om die de volgende dag weer te vergeten en de relatie zo te houden.

Tot zo ver de verschillen.

Stel nu, zo’n vriend die je bij feestjes ziet, gaat trouwen. Dan zijn daar ook een hoop andere vrienden bij. Uit beide categorieën. En zelfs die van meer-dan-vriend.

Zo’n bruiloft is dan een half jaar (als het niet meer is) van te voren bekend. Er worden plannen gemaakt om wat leuks te doen, als je met je vrienden in de kroeg zit, of met ze op vakantie bent. De bruiloft is vaak gespreksstof in ieder geval. Langzaam leef je naar het moment toe dat het koppel gaat trouwen.

De dag van het vrijgezellenfeest komt. Als vanzelfsprekend krijg je ook een brief, en doe je mee. Lekker ravotten en bieren met een grote groep vrienden, vrienden en kenissen.

Tot ineens het bericht komt dat je niet bent uitgenodigd voor de bruiloft. Dat het toch niet een kwestie van vergeten was, maar dat het wel klopte zo’n beetje.

Dan kan ik zeggen, da’s kut. Ik begrijp het wel, het is mensen hun goed recht om verjaardag-vrienden niet uit te nodigen. Kan me voorstellen dat je op die manier ook een hoop geld en rompslomp bespaart.

Maar, ik had het gewoon niet verwacht. Al die tijd was ik er vanuit gegaan dat ik erbij zou zijn. Dat het 1 van de leukste en beste feesten van het jaar zou worden. En dat het misschien een kans was om verjaardag-vrienden wat meer als goede vrienden te maken.

Niet dus.

Het grote feest gaat aan mijn neus voorbij, en de rest van de vrienden zullen er nog lang over napraten. Het is misschien kinderachtig, maar het voelt een beetje als outcast. Zoiets.

Nogmaals, even goede ‘vrienden’. Aan de trouwenden ligt het niet, denk ik. Gewoon aan de relatie die je met elkaar hebt.

Maar, dus toch is het jammer.

Voor mij.

Ook even meedoen :-)

Daar zijn ze dan hoor, de fotootjes. Heb nu een ander (vervelender) programma om een fotoboek mee te maken, maarja, jullie moeten het er maar even mee doen.

Als ik een nieuwe voeding heb kunnen we weer verder op de ouwe vertrouwde manier :-).

(link)

Voor de mensen die hier nu al zoeken naar de foto’s van de KVS reunie: eventjes geduld nog. Ben nog niet thuis geweest, dus heb de foto’s nog niet online kunnen zetten. Vanavond Morgen gaat dit gebeuren. Voor 20:00 moeten ze erop staan.

Tot dan dan!

Internet ligt er uit. Dat is haast nog erger dan je mobiel vergeten. Ron is gelijk klaar en kan wel gaan koffie drinken. Het is al vanaf een uur of 5 stuk, en gelijk maar bij heel bbeyond. Erg vervelend. Blijkt nog maar eens hoe vaak je internet gebruikt als je de hele dag achter de computer zit. Effe wat opzoeken. Effe mailen. Effe wat vragen op msn. Gaat allemaal dus mooi niet.