Sinds eergisteren ongeveer heb ik meer-dan-normaal rugpijn. Heel irritant. Voel me erg oud nu. Ben ik ook, natuurlijk, maar dan hoeven er niet ineens allerlei lichaamsonderdelen te gaan protesteren. Wie weer wat me nog te wachten staat :S.

Hoe dan ook, ibroprufen hielp niet erg. Van ellende gisteravond maar aan de whiskey dan. Nouja, ellende, het is een goed excuus in elk geval.

Twee whiskey later was de pijn vertrokken. En voelde me nog een stuk beter ook.

Nu eens kijken of ik iets kan terug krijgen van het ziekenfonds. Ik heb whiskey gewoon medisch nodig. Een tijd geleden heb ik op t.v. gezien dat wiet ook medisch werd gebruikt. Dus waarom dan geen whiskey?

Verdoofd prima.

W00t. Ik heb zojuist voor het eerst in mijn leven zelf een UTP kabel geknipt. Hele doorbraak. En in één keer goed.

Dus vanaf vandaag hebben we een vaste computer bij Mijke thuis, in Amsterdam. Allebei blij. Geweldig.

Als het goed is zal ik vanaf heden een stuk minder ontvangen. Of, nouja, ik ontvang het dan wel, maar ik zie het niet.

Ben er achter gekomen dat ook voor het programma dat ik gebruik er een heuse spamfilter bestaat.

Met behulp van iets van 6000 spam mailtjes heb ik hem “geleerd” welke mailtjes er nu eigenlijk spam zijn. En dat kan ik manueel natuurlijk nog aanpassen ook.

Ben benieuwd hoe het zal gaan. Maar volgens mij kan het haast niet slechter gaan :-).

“Als er gras groeit kan er gevoetbald worden…”

Bas belde net.

En da’s nou nèt het mooie aan Bas. Hoor je een hele tijd niets van. Beide druk en dingen te doen, en dan ineens belt hij je op. Moet zeggen dat ik zelf doorgaans niet zo attent ben.

Of we nog eens een biertje gingen doen. Mooi man. Geen gedoe en gezeik, gewoon af en toe eens bellen om samen een biertje te doen. Dat mag ik wel. Het is een tijd geleden dat ik Bas wekelijks zag, maar het contact blijft toch.

Zou ik ook eens moeten doen. Mensen bellen, die ik lang niet gezien of gesproken heb. Maarja, ik denk daar nooit over na. Ik leef maar met de dag, en probeer elke dag weer zonder al te veel kleerscheuren door te komen. Voor je het weet ben je een jaar verder. En hebben sommigen een jaar niets van je gehoord.

Slordig.

Geile Bas. Omdat ik zoveel Bassen ken (baas Bas, school Bas, kale Bas, Bas E., groep6 Bas) heb ik hem maar een bijnaam gegeven. Eentje die toen erg goed bij hem paste, en die al gauw bekend was bij de rest van mijn vrienden.

Welke Bas? -Geile Bas. Oh die.

Afgelopen zomer, of misschien was het alweer de zomer ervoor, hebben we regelmatig samen biertjes gedronken. Soms met z’n twee-en, en soms met een hele groep. Op het houten hoofd, in de kroeg.

En al die keren dat wij met een groepje staan te bespreken hoe mooi die vrouw aan het eind van de bar wel niet was, en wat die vrouw allemaal wel niet miste aan ons, ging Bas er gewoon naartoe. Drankje aanbieden. Beetje ouwehoeren. En uiteindelijk met een groter slagingspercentage als ons dus.

Dus als ik dan “Geile Bas” riep, wist iedereen waar ik het over had. Terwijl het puur de kift was natuurlijk. Dat loopt een beetje sporadisch het cafe in waar wij al weken achter elkaar staan de posten, en dat loopt vervolgens weer weg met een mooie griet aan z’n arm. Mooi is dat.

Hoe dan ook, ik ben blij dat we weer biertjes gaan drinken van de zomer. Blij dat 1 van ons in ieder geval het contact onderhoud. Want de ander van ons wardeert het bijzonder.

Da’s dus Bas.

Nouja, Geile Bas dan.

Een jaar geleden had ik zo geweldig een schuur in de binnenstad weten te regelen. Toen was al vrij snel bekend dat ze plannen hadden om de sloten te wisselen, en alleen op nummer uit te geven. Om misbruik te voorkomen zeg maar.

En dat is nu dus gebeurt. Gelukkig kwam ik er vanavond achter, toen ik met de motor naar binnen wilde. Morgenochtend was erger geweest.

Alleen staat mijn fiets nog wel binnen.

Hopelijk krijg ik iemand te pakken die mij naar binnen kan helpen.

Sinds ik op mezelf woon, moet ik ook burgerlijke dingen doen als boodschappen. Iets waar ik behoorlijk vlot in ben overigens. Ik loop met behoorlijke vaart meteen naar de schappen waar ik zijn moet. Met een blik dat iedereen maar beter aan de kant kan gaan, want ik ben niet van plan vaart te minderen.

Nu ik dan toch in die supermarkt ben, kan ik ook wel burgerlijke dingen doen als van die briefjes lezen die er hangen. Maar mensen broeken verkopen, en “hele mooie schoenen”, voor slechts 35 euro.

Maar er was er één bij die het wel erg bont maakte. En toevallig hetzelfde zoekt als ik. Namelijk een huurwoning in de binnenstad, minimaal 2 slaapkamers. En dat voor de maximale huur van 450 euro.

Haha, yeah, zo lust ik er nog wel een paar. Niet op de lijst staan, en dan voor dit bedrag willen huren?

Het goedkoopste dat ik tot nu toe via funda heb gezien, is 700 per maand. Dus dream on, zou ik zeggen.

Optimist.

Volgens mensen die er eerder geweest waren, zou er geen bal aan zijn. Hoogeveen is niks, volgens hen.

Maar een groepje van ons wilde toch wel even kijken. De rest ging het bos in.

En Hoogeveen is best leuk. We liepen een stukje door de stad, en gingen zitten bij het eerste terras dat we tegen kwamen. De zon scheen, het was heerlijk. We hadden zojuist boxen gekocht voor op de laptop, dus het bezoek aan de stad was nu al niet nutteloos meer.

We verbaasden ons over het lage gehalte knappe mensen die er rond liepen. Of om het maar even bot uit te drukken: wat waren er een boel lelijke mensen in Hoogeveen. Weinig buitenlanders te bekennen ook.

Onze conclusie was dat het voornamelijk inteelt moest zijn. In Amsterdam kom je nu eenmaal mensen tegen uit heel Nederland, en eigenlijk ook de landen er omheen. Amsterdam is een wereldstad.

Onze eigen stad is daar ook duidelijk door beïnvloed. Ook in onze stad zijn er mensen te vinden in alle soorten en maten en kleuren. Dat ben je dan dus gewend, kennelijk.

Overigens dachten de Hoogeveners hetzelfde over ons. Sommigen leken zelfs even de pas te vertragen, of stil te staan om ons eens goed te bekijken. Wat ik me opzich best kan voorstellen met het kapsel van Jur ;-). Anderen versnelden juist de pas.

Op een bepaald moment lag er een menukaart op de grond. Van de tafel gewaaid. Wij waren inmiddels in een V houding gaan zitten, zodat we alle mensen die op ons af kwamen lopen goed konden bezichtigen. Er gingen mensen bovenop de verwaaide kaart staan. Anderen liepen er omheen. Niemand pakte het ding op.

Dat vonden we gek. Wij, als jongeren, vonden dat gek. Ik denk serieus dat ik de kaart wel had opgepakt.

Tientallen mensen later was er eindelijk een mevrouw die de kaart oppakte en terug legde op tafel. Een applausje waard. En dat kreeg ze tot haar verbazing dan ook. Ze wist volgens mij niet waar ze kijken moest, dus glimlachde ze maar wat, om daarna gauw door te lopen.

Na een uurtje of twee toeven zijn we maar eens opgestapt. Op de heenweg waren we langs een pleintje gelopen waar ze boxen hadden neergezet, alsof er ieder moment een band kon komen optreden. Er bleken echter mensen ze gaan zingen. Karaoke ofzoiets misschien.

Hoe dan ook, het klonk niet zo best, en op het terras waar wij zaten was het ook te horen. Dat ben je wel eens zat, na een uurtje of twee. Bovendien moest er gesnackt worden.

Daarna richting auto’s. Ik liep rechts van Mijke. Toen we langs zo’n flapbord liepe, waar reclame opstaat voor de winkel waar hij voorstaat, fluisterde ze “moet je doen of je erover struikelt” terwijl ze me een zet richting bord gaf.

Ik had het bord makkelijk kunnen ontwijken, maar eigenlijk was het wel een goed idee, bedacht ik me in een flits. Wat begon als acteren, eindigde in bijna-echt-op-mijn-bek, maar daardoor leek het dan ook wel erg echt.

Weer mensen die naar ons kijken. Wie zet hier dan ook een bord neer! roep ik nog verontwaardigd.

En zo hebben we, vonden we zelf, ook onze stempel op Hoogeveen gedrukt. Gekke Amsterdammers, zullen ze wel gedacht hebben.

Oh, we moeten eerst even voetballen, antwoordde iemand op de vraag of hij nog een spelletje Koehandel mee wilde doen.

Met een vers flesje bier, een paar flessen gevuld met water en een bal liepen de spelers het veld op. De flesjes werden uit elkaar gezet waarbij er al een paar keer werd geroepen dat dit veld veel te groot was.

Het team werd ongelijk verdeeld. Vier aan de ene kant, drie aan de andere kant. Echter, de partij met 4 had alle lompe voetballers, waaronder ik natuurlijk.

Het werd een spannende wedstrijd. Jeroen, ook bij De Lompen, miste drie keer het doel vanaf een halve meter, zonder dat er een keeper voor stond. Het zal de stress geweest zijn.

Toen het 3-2 stond was iedereen bek af. Dat was ongeveer tien minuten later. Alleen lopen! werd er geroepen, maar Johan vond dat onzin, en bleef als enige rennen. Toen het 3-3 werd, besloten we maar te stoppen.

We zijn al met al ongeveer een kwartier op het veld geweest. Dat biertje en kommetje soep hadden we dik verdiend.

Sja, als je eenmaal zo’n server hebt gehuurd, dan is het niet zo gek duur meer om een domeintje meer of minder te nemen. En dan kun je wel eens impulsief worden.

Als je dan met een brainstormsessie bezig bent, en je verzint wat leuks.. moet je die eigenlijk ook meteen vastleggen natuurlijk.

Dus….