Ze zeggen dat er hier normaal bier wordt geschonken. En zo voelt het ook. Maar toch vraag ik me af of dat wel zo is op een evenement als dit. Zou evenementenbier niet verplicht zijn?

Marlies is gespot geloof ik. Die van idols ..

Staan we dan in grootebroek. Bij een festival. Er is nu een wedstrijd gaande. Luchtgitaar spelen voor een t shirt. Wel leuk om zo je publiek mee te krijgen. Het belooft erg gezellig te worden. Zon schijnt alweer.

“Nou, dan ga ik zo maar even stemmen” zei ze toen ik met een verhit hoofd achter de computer bleef zitten. Mijn e-mail werd niet opgehaald, en dat moest eerst opgelost. Daarna was er tijd genoeg om de “elkaar drie dagen niet zien” tijd in te halen.

Stemmen? Was dat vandaag?

Dat was vandaag. En net als Hanneke, wilde ik best stemmen, alleen lag mijn kaart nog in Hoorn. Bovendien heb ik veel minder met dat Europeze gedoe. Ik weet er niks vanaf. Ik weet niet wat de partijen als programma hebben, of wie de mensen zijn die daar zitten. Hoe ze eruit zien.

Helemaal naar Hoorn rijden om even te stemmen vond ik toch wat ver gaan hoor. Dus ik heb niet gestemd. Sorry mam (die vindt dat heel vervelend, als ik niet stem).

Wat mij betreft mogen ze dat stemmen ook wel wat meer automatiseren. Geef heel Nederland z’n persoonlijke login code, en laat ons allemaal stemmen op internet. Zoiets. Gemak dient de mens!

Of geef iedereen de mogelijkheid om te stemmen waar ie wil. Zonder dat eerst te hoeven aanvragen, maar op vertoon van je ID kaart, kun je gewoon elk kantoor in Nederland inwandelen om te stemmen.

Bovendien ben ik ook wat griepig. Verkoudheid, hoofdpijn, U kent het wel. Allemaal kleine dingen, maar bij elkaar opgeteld toch vervelend.

Nu maar hopen dat de rest van Nederland wèl heeft gestemd, en dan nog verstandig ook.

Overigens, is het niet zo dat wij maar een heel klein deeltje van Europa zijn? Als heel Nederland zou stemmen op 1 partij, hoeveel procent van de stemmen zouden wij dan vertegenwoordigen?

Dit natuurlijk als excuus voor mezelf dat die ene stem toch geen flikker uitmaakt. Zelfs 14 miljoen stemmen maken niet zo gek veel uit waarschijnlijk. Waar staat Nederland nou ten op zichte van Europa? Qua bevolking dan.

Nederland is klein. Denk groot.

Yeah right.

Gisteren zat ik sinds tijden maar weer eens op het terras. Het was te warm om te slapen. En ik moest maar weer eens gewoon op het terras te zitten.

Want het is druk. Zo druk, met sociale dingen. Zo druk, dat ik helemaal geen tijd meer heb voor de normale dingen. En zo gaan er een hoop dingen aan me voorbij, die ik bij tijd en wijle ontzettend mis.

Bombermannen met een groepje. Of koehandel, tegenwoordig, over komen waaien van het weekendje Drenthe. En verders schijnen er eetclubjes te zijn gevormd. Alleen in plaats van dat die clubjes om de beurt koken, gaan ze met de hele club om de beurt naar iemands moeder. Om daar met z’n allen te eten.

Het is nu eenmaal onmogelijk om je in twee-en te splitten, maar god wat zou ik dat soms graag willen. Bij een relatie wil je elkaar natuurlijk wel geregeld zien. Aangezien onze weekenden meestal al vol zitten, betekent dit dat ik doordeweeks meestal in Amsterdam ben.

Ik probeerde -en probeer eigenlijk nog steeds- doordeweeks ook eens per week naar Hoorn te komen. Om samen te programmeren aan een project, of te jammen, of wat dan ook. Socialisen met mijn vriendjes in Hoorn.

Maar natuurlijk gaat het leven gewoon door daar. Natuurlijk gebeuren er allerlei dingen waar ik al niet meer voor uitgenodigd wordt, want ik ben er toch nooit.

Het verhuizen naar Amsterdam komt opzich steeds dichterbij. Zo gaan die dingen in het leven, maar ik voel me er niet altijd even prettig onder. Ik wil ook bij het eetclubje! Ik wil ook koehandelen! Maar dat betekent dan weer dat ik nooit bij mijn vriendinnetje ben, en dat kan ook niet. Wil ik ook niet.

Hou je de weekenden over. In de winter waren we gelukkig regelmatig in ons stamcafé, waardoor de contacten nog wel aardig onderhouden werden. Maar als ik nu eens even vooruit kijk, ziet het er somber uit.

Zal ik U even meedelen hoe druk het wel niet is?

Welnu, aanstaande zaterdag is er Forever Young festival. Het klinkt een beetje EO-achtig, maar dat is het (hopelijk) niet. Dit is het eerste jaar dat ik er heen ga.

De volgende dag zullen we wel kapot zijn. Anders kunnen we misschien wel even zonnen op het houten hoofd, in Hoorn.

Het weekend daarop heb ik op zaterdag een afscheidsfeestje van een ex-collega van Woedend!. En op diezelfde avond viert Tamara haar verjaardag. Beide gebeurtenissen in Amsterdam.

En dan de volgende ochtend naar Hoorn, omdat we met de Nachthoorns moeten optreden in Medemblik. Puzzelvaartocht, met aansluiten een barbeque bij één van de Nachthoorns-leden thuis.

Het weekend daarop hadden we vrij. Tot vorige week, ongeveer. We gaan dit weekend met mijn ouders mee op de boot. Omdat de andere weekenden al vol zitten… wel relaxt. Hoeven we even helemaal niets. Alleen maar in de zon liggen, zwemmen, en drankjes drinken.

En dan is het alweer tijd voor werchter. Ik geloof dat we woensdagnacht al vertrekken naar Belgie, om daar een paar dagen te kamperen, drinken, drinken en drinken. Met een hele groep. Dus dat wordt ontzettend gezellig natuurlijk.

Als we terug zijn moeten we gauw herstellen, want de zaterdag erop is er alweer Dijkpop. U merkt: dit is het jaar van de festivallen voor mij. Alle festivallen voor het eerst ook, overigens.

Het weekend erop heb ik vrijdags een optreden bij een kermis. De dag erop heb ik een motortour georganiseerd. Nouja, dat wil zeggen: mensen verzameld om een rondje mee te gaan rijden. Hoe het programma er precies uit zal zien is nog even een verrassing.

Daarna hebben we zowaar een weekend vrij! Whoei! En ik geloof dat we tegen elkaar gezegd hadden dit weekend vrij te houden. Maar ik heb nu al zo’n donkerbruin vermoeden dat dit niet gaat lukken. Misschien moesten we hier maar de reunie houden van het Drenthe weekend.

De week daarna beginnen de vakantiespelen alweer. Overigens is daar nog leiding nodig, dus mocht U zich geroepen voelen, stuur me even een mailtje!

Nou .. dat duurt van zaterdagmiddag tot en met zaterdagmiddag. En daarna ben je kapot. Echt ontzettend kapot. Dus die zondag kun je afschrijven, en die maandag ook. Jawel, ook de maandag heb ik vrij genomen. Je hebt toch zeker zo’n 15 uur slaap in te halen, namelijk. En een paar vaten bier te verwerken.

Nou goed, als dat achter de rug is, is het inmiddels kermis in Hoorn. Of ik door de weeks tijd heb om terras te hangen en mensen te kijken weet ik niet. Maar zondag is ‘t in ieder geval bbq-dag. Een Horinees feest, voor het beruchte lappendag. BBQ-dag valt nog mee. Een paar bbq’s, heel veel taps, en wat bandjes op een plein, vanaf een uur of twee tot een uur of zeven. Valt te overzien. Dronken naar huis, dat wel.

Maar de volgende dag: lappendag. De èchte die-hard gaat om 6:00 (‘s ochtends ja) haring eten. Met een biertje erbij natuurlijk. En dat stopt dan ergens diep in de nacht.

Ik zelf begin meestal om een uur of elf, twaalf. Om vervolgens om 16:00 (bij de verplichte ontnuchterings uurtjes: de barren sluiten 4 uur) al totaal lazerus te zijn. En om 20:00 weer voor de deuren staan om stug door te zuipen. Tussen 22:00 en 00:00 gaat het licht dan meestal wel uit.

Dat is maandag dus. Dat lappendag. Hebben we zondag (we zijn inmiddels bij 21 augustus hè?) alweer Mysteryland. Moet even kijken of de financien het toe laten, maar daar wil ik opzich wel weer naar toe. Maar ik kan me voorstellen dat ik dan inmiddels een dusdanige leverafwijking heb, dat ik even een weekendje moet overslaan.

De week daarna -jawel, we gaan door- is het kermis Hauwert. En laat mijn meisje nu uit Hauwert komen. Nouja, in de zin van dat ze daar een behoorlijk aantal jaren gewoond heeft. Vorig jaar kwam ik er nog onderuit, maar dit jaar vrees ik dat ik toch mee zal moeten. Weer zuipen. Op z’n boers. Extra hard zuipen dus.

En dan pas, 4 september, komen we in rustiger vaarwater. Het weekend erop misschien nog even een optreden op zaterdagavond, maar verder is september aardig leeg. Oktober ook trouwens.

Maargoed. Kan iemand me vertellen waar ik nu nog mijn vriendjes uit Hoorn kan zien? Denk dat ik moet proberen om zoveel mogelijk zondagen mee te pikken. In plaats van uitkateren gewoon bikkelen, net als vroeger, en weer om 13:00 op het houten hoofd zitten met een lauw biertje.

Als dat gebeurt moeten de doordeweeksedagen eraan geloven ben ik bang. Gelukkig kan ik dan wel slaap in halen als ik in Amsterdam ben.

Tot zo ver mijn planning. Was het boeiend? Vast niet. Maar ik vond het wel even indrukwekkend om neer te pennen ;-).

Bovendien kunnen de vriendjes uit Hoorn dan ook een beetje bijhouden waar ik ben. Als ze af en toe nog kijken, that is. Misschien zijn ze al veel te druk met koehandel, bomberman, eten, zuipen op het houten hoofd, en terrasjes.

Snif.

Gisteren was ik op bezoek bij meneer H. Meneer H. ken ik nog uit de periode dat ik een helpdeskje was begonnen. Dit op aanraden van mijn stiefvader, een reclameman die vaak genoeg mensen sprak die wel hulp konden gebruiken.

Er werden visitekaartjes gemaakt, en advertenties geplaatst. Na ruim een half jaar begon de helpdesk langzamerhand steeds beter te lopen. En nu nog word ik wel eens benaderd door mensen bij wie niet alles werkt zoals het zou moeten.

Bij meneer H. ging dat een beetje gek, overigens. Ik en een vriend van me waren aan het werk bij zijn dochter. Die ging verhuizen, en dus moest er gesjouwd worden. Wij sjouwen. De hele dag. En aan het eind van de dag waren we kapot.

Met ons voeten op tafel waren we nog steeds hard aan werk, maar nu aan het werk om onze ogen open te houden. Genietend van de koffie konden we ons niet meer bewegen.

Op dat moment kwam meneer H. kijken hoe het met de verhuizing stond. En nu hij me toch sprak, had hij wat vragen. Ik antwoordde kort maar krachtig, wat achteraf nogal onbeleefd overkwam kennelijk.

Toch is het ooit van een onmoeting gekomen, en dat klikte wel. Beetje ouwehoeren en koffie drinken, en ondertussen het ene probleem na het andere oplossen.

Vooral in het begin waren het nogal ingrijpende operaties. Overzetten van gegevens naar een nieuwe computer. Inclusief programma’s die onder DOS werkte, en waarvan niemand meer wist waar het vandaan kwam, of hoe die koppeling met de netwerkprinter ookalweer gemaakt was.

Nachtwerk werd dat meestal.

Gisteren was er weer een nieuwe laptop bij het rekencentrum gekomen. En dus moesten er weer dingen overgezet worden. De laptop kwam al zeer compleet uit de winkel, waardoor ik gelukkig zelf geen Windows hoefde te installeren en drivers bij elkaar hoefde te sprokkelen.

Nee, even dat mobieltje via Bluetooth laten internetten. Dat moet geen probleem zijn.

Wel dus. Want T-Mobile heeft natuurlijk weer brakke software geschreven, wat alleen weer in met bepaalde patches en alleen in bepaalde situatie’s werkt. Bovendien moesten we de software zien te bemachtigen.

Gelukkig kon die worden gedownload van het internet. In het “members” gedeelte. En voor dat “members” gedeelte moest je je registreren. Nu had iemand anders dat al eens gedaan, toen dit verhaal op de oude laptop werd geinstalleerd. Alleen had diegene het wachtwoord nogal knullig opgeschreven.

Bellen met de helpdesk. Of ze ons er niet uit konden halen, dan konden we ons opnieuw registreren. Ja, dat was nodig, want we konden het wachtwoord niet lezen. Nadat het tien minuten duurde voordat de dame aan de andere kant uberhaupt begreep wat ik wilde, had ik er weinig vertrouwen in dat het nog goed ging komen.

“Als U op de website bent, dan ziet U onder het stuk waar U kunt inloggen ‘Wachtwoord vergeten?’. Klikt U daar maar op”. Dat had ik zelf kunnen bedenken. Alsof ik een computeranalfabeet was werd me uitgelegd wat ik moest doen. Terwijl me dat nu wel duidelijk was, ik had alleen die link nooit gezien, of aan die mogelijkheid gedacht.

Wat blijkt: je typt je mobiele nummer in, en de boel word naar je gesmst. Jeetje. Wat makkelijk!

En zulke dingen heb ik daar zo vaak. Dingen die plotseling ineens werken, zonder dat ik snap waarom. Of dingen die juist niet werken, en waarvan ik geen idee heb waarom dan niet.

Zo staat er ook een computer die om de paar minuten even een TieeDuu piepje geeft. Om aan te geven dat hij er nog steeds is, live and kicking.

Later op de avond waren we nog op zoek naar een computer die in het netwerk zou moeten zitten. Zat hij ook, alleen hij stond uit. Dan kun je lang zoeken.

En zo ben je weer een avond kwijt. Wel leuk voor het zakcentje natuurlijk.

De helpdesk is gestopt, maar voor meneer H. maak ik nog wel eens een uitzondering. Even koffie drinken in Enkhuizen.

Stel dat je een klus doet, bijvoorbeeld een website maken voor een bedrijf. Of het kantoorpand van je oom schilderen. Of je repareert een taxi, ik noem maar wat.

Hoe kun je dit dan legaal doen, zonder meteen een heel bedrijf te hoeven oprichten?

Anders is het gelijk niet leuk meer natuurlijk. Dat ik 1 keer iets schilder, wil niet zeggen dat ik een schildersbedrijf wil.

Er moet toch wel iets te bedenken zijn, waardoor de betalende klant eigenlijk meteen alle benodigde belasting betaalt, en je daardoor wat je overhoudt meteen al netto is?

Lijkt mij wel zo handig in elk geval. Anders werk je zwartwerken ook maar in de hand.

Durf het niet zo goed te vragen aan de belastingdienst. De vorige keer dat ik wilde weten wat het kost om een bedrijf op te richten, waren ze er meteen maar vanuit gegaan dat ik ook werkelijk voor mezelf aan de slag wilde. Nee, ik wilde alleen even kijken hoe dat werkt. Krijg je formulieren thuis gestuurd waar je op in moet vullen wat voor bedrijf je gaat starten enzo.

Dus moest ik weer een brief terug sturen dat ik dat helemaal niet wilde. Dat ik slechts informatie wilde. Meer niet.

Ga ik dus niet weer doen, informatie aanvragen bij die sukkels.

Ik vraag het gewoon aan U! :-)

Foei en booeeee voor de mensen die niet zijn gekomen zonder zich af te melden. Nouja, degene die zich wel hebben afgemeld ook. Tenzij je een goede reden had natuurlijk.

Nouja. De opkomst viel me wat tegen in elk geval. En dat terwijl het zo goed georganiseerd was! Hulde aan GJ. Perfecte barbeque, en genoeg consumpties, en aardige mensen daar in Glimmen.

Het is een stukje rijden, dat wel. De heenweg ging ik geloof ik ook een beetje verkeerd, maar de terugweg ging vlekkeloos. In een keer op m’n doel afgereden. Nu maar hopen dat ik niet geflitst ben, want ik heb me nergens echt aan de snelheid gehouden geloof ik.

Dan kom je er ook achter wat dit met je benzine verbruik doet. Normaal kan ik 220 km op een tank rijden, nu begon de motor ineens in te houden bij 170 km. Dat was schrikken, want ik was het tankstation net voorbij.

Ik begon me al aardig zorgen te maken, maar bij de 190 km, was er dan toch eindelijk een tankstation.

Nu ben ik moe, en wil ik slapen. Maarja. Er is nog taptoe op het mercatorplein. Moet ik misschien ook maar even heen. Als ik het op kan brengen.

De rest van de foto’s, niet zoveel dit keer, staan hier.

Het is nog best lastig om een sfeer in zo’n grote ruimte vast te leggen. Ga je filtsen: dan red je filtser het niet. Doe je dat niet, dan krijg je mooie kleuren, maar moet je je camera wel verdomde stil houden om scherpe foto’s te krijgen.

Dit is dan ook het zwakke excuus voor de misluke foto’s die je zult vinden in de gallerij. Maar toch, voor de mensen die meer willen, klik hier.

P.S.: Ja, dat is Karin Bloemen.

Wat betreft liefde en relaties enzo, ben ik volgens mij redelijk een sukkel. Want, een meisje is voor mij, als ze mijn meisje eenmaal is, best veel. En dat zo monogaam mogeljik.

Maar kennelijk is er ook een andere versie. Stel dat je vriendin vreemd gaat. Ze vertelt dat, maar ze belooft dat ze het nooit meer zal doen. Je bent gek op d’r. Je weet dat je van d’r houdt, en dat je altijd bij d’r wilt bljiven. Je komt op die conclusie na lang nadenken, nadenken, omdat ze dit heeft gedaan. Okay, dat is misschien wat naief, maar op dat moment, weet je dat gewoon: ze is de liefste.

Je hebt een paar keer flink ruzie. Je scheldt wat, je vecht wat, maar uiteindelijk vergeef je haar, en komt het allemaal goed. Je blijft bij elkaar.

En dan, een paar maanden later, vertelt ze je weer dat ze vreemd is gegaan. Met dezelfde.

Je bent nog meer gekwetst dan de vorige keer, en nog meer ellende dan de vorige keer, maar je komt tot de conclusie: ik hou van haar. Ik wil haar niet kwijt. Ze is de Mijne. Met meer chantage (dit is echt de laatste keer) spreek je haar toe, en besluiten jullie uiteindelijk toch bij elkaar te blijven. Ze komt er weer mee weg.

Welnu, sommige mensen vinden je dan een sukkel. Want je moet iemand die vreemd gaat meteen de straat op schoppen. Of dan in elk geval de tweede keer zeg!

Dat je ontzettend veel van dat meisje houdt, en dat dat meisje met allemaal mooie verhaaltjes en smoesjes komt dat je toch beter bij haar kunt blijven maakt niet uit. Trap je erin, dan ben je een sukkel.

En dan denk ik .. ja, hallo, wie is er nu eigenlijk vreemd gegaan? Wie heeft wie nou bedrogen? En als de andere partij je dan niet één, maar zelfs twee keer gratie verleent, wie is er dan de schuldige partij?

Het zal er wel mee te maken hebben dat ik zo’n sukkel zou kunnen zijn. Als ik zo ontzettend blind van liefde zou zijn, dan zou ik haar ook kunnen vergeven. En misschien ook wel een tweede keer. Zeker als ze mooie praatjes heeft, en die praatjes lichameilijk kracht weet bij te zetten.

Dan is een sukkel als deze al gauw verkocht.

Update: Dit verhaal gaat overigens niet over Mijke en mij hoor! Nee. Met ons is alles prima. Nog steeds lekker bij elkaar, en dat blijft voorlopig ook wel even zo. Het ging meer om een discussie die we hier over hadden.