December 2010 - Page 2 of 3

Voor werk moest ik de afgelopen dagen weer eens in de hoofdstad zijn. Nu ligt het kantoor aan het IJ, tien minuutjes lopen van het centraal station, dus ik dacht… laat ik het openbaar vervoer maar weer eens gebruiken! Een tijdje geleden had ik mezelf al getracteerd op een OV chipkaart, zodat ik probleemloos naar een Awakenings feestje kon.

Dus, eens even kijken hoe het er voor staat, dacht ik. Goed voorbereid op weg, dat idee. Bleek dus dat ik de vorige keer was vergeten uit te checken, hatsee, 20 euro afgeschreven. Bellen met OV chip. Moet u bij de NS zijn meneer. Bellen met de NS. Okay, gaan we terug storten, staat binnen DRIE WEKEN op uw rekening. Hoezo drie weken? Waarom niet morgen of overmorgen. Lekker rente trekken van mijn geld zeker, stelletje boeven!

Nou goed. Het geld krijg ik in elk geval terug. Dus, ik zal eens even mijn saldo opwaarderen dacht ik. Kan ik morgen tenminste probleemloos op weg. Even 20 eurie’s bijstorten via iDeal. Ohnee, verdomd, volgens mij moet er minimaal 20 euro op staan, anders doet hij het niet. Had ik ooit eens gelezen. Nog maar eens 20 euro erbij doen dan. Kunnen we voorlopig weer even voort.

Volgende ochtend sta ik bij de automaat om mijn producten op te halen. Want je denkt toch niet dat je online kunt bestellen, en het bedrag gelijk op je kaart kunt laten zetten he? Nee, je moet naar een automaat toe, om je bestelling op te halen, en op je kaart te zetten. Ik houd mijn portomonaie voor het OV chip logo, pling … (dat is dan wel weer cool) .. geen producten om op te halen, zegt het apparaat. Serieus. Geen smileys ofzo, geen grapje.

HUH?!? Waar zijn die 40 eurie’s dan gebleven? Maargoed, we moeten toch naar Amsterdam, dus dan maar geld pinnen. Note to self: nooit meer geld bijladen via internep, gewoon lekker bij de automaat pinnen. Nog eens 50 euro erbij dus. Inmiddels ben ik al 90 euro kwijt aan mijn persoonlijke OV chip, en ik reis NOOIT met de trein verder. Nog meer rente voor de OV chip sekte.

Nou goed .. alles voor de bakker, de trein in dan maar. Mijn opstapplaats was de Kersenbronx, dus ruimte zat om te zitten. De trein vertrekt en ik denk: SHIT … je hebt wel gepind, maar niet ingecheckt!! .. Grrrr … op Hoorn centraal er maar weer uit, waar het super druk is natuurlijk. Ik baan mij een weg door de mensen, op zoek naar dat ene OV chip paaltje wat ze hebben neergezet, helemaal in het begin van het perron. Waarom staan er niet meer van die dingen? Dat zou ook de kans verkleinen dat je vergeet in of uit te checken, lijkt mij.

Pling, portomonaie ervoor (cool, je kaart hoeft je dus niet uit je portomonaie te halen, haha!), en ingecheckt ben ik. Goede reis! Ja bedankt. Stond ik even voor paal.

Aangekomen in Amsterdam kwam ik langs poortjes waarbij je dus vanzelf denkt: ohja, uitchecken. Terug weg check ik weer in en reis fijn naar huis. Bij aankomst in Hoorn hoor ik een stem zeggen dat ik mijn persoonlijke spullen niet moet vergeten, en voor de mensen met een OV chip: niet vergeten uit te checken. Inderdaad Roland! Niet vergeten.

Eenmaal uit de trein is mijn hoofd alweer ergens anders. We gingen die avond uit eten, en in mijn nieuwe woonplaats is een pin automaat in geen velden of wegen te bekennen. Regeren is vooruit zien, dus hup, naar de pin automaat. Trots vanwege deze alertheid reed ik huiswaarts, om een leuke avond tegemoet te gaan.

En toen werd het maandagavond. De avond voordat ik weer naar Amsterdam moest.. OH NEE! besefte ik mij ineens. Maar een blik in mijn reis geschiedenis bevestigde mijn vermoedens: weer vergeten uit te checken.

Nu ik dit schrijf, moet ik nog naar huis met de trein, maar ik kan wel raden wat er gebeurt als ik vanavond op de bank zit.

Laat ik nog maar even wachten met de NS bellen.

Ja, je kunt natuurlijk niet van alle markten thuis zijn. En aangezien het elektra gebeuren me niet altijd even goed afgaat, zou een tapijtje leggen met toch wel moeten lukken, dacht ik. Bovendien was het niet zo’n groot stuk. Bovendien veegt iedereen er straks zijn voeten, dus hey, wat kan er nu helemaal mis gaan?

Nouja, dat viel dus inderdaad ook wel mee. Helaas had ik niet de goede tools. Een stanley mesje is niet ideaal. Het laatste randje, wat volledig onder de plint verdwijnt, ging eigenlijk nog het beste. De volgende keer zal ik gepast gereedschap kopen, en dan komt het helemaal goed.

Gelukkig hebben we nog een hoop materiaal over om de mat een paar keer te kunnen vervangen.

Het eindresultaat valt me trouwens alles mee. Doe dat maar eens na met twee linkerhanden!