Month: June 2005 (Page 3 of 4)

bandje dat over jezus zingt. Wat nou als je een bandje hebt dat over de duivel zingt. Mag je hier dan ook optreden? Ik denk het niet.

middelburg.. Weer 3.5 uur treinen achter de rug.

Inmiddels had ik toch zeker wel een keer of 6 getraind. Elke maandag na het werk. Tijd dus om mijn broertje uit te nodigen voor een revanche. Mijn revanche wel te verstaan.

Met mijn eigen racket en balletje moest dat wel goed komen. Kom op zeg, dan ben je toch op z’n minst een gevorderde speler? Mijn broertje speelde met een huurracket. Pha! Een huurracket.
Continue reading

‘s Ochtends eet ik meestal corn flakes. Het is makkelijk en snel te bereiden, en ik hou mezelf voor dat het nog gezond is ook. Die 2 schepjes suiker, die geven juist energie!

Net toen ik een hap van het geroosterde mais met een slokje melk had genomen, voelde ik plotseling een nies opkomen. Ik moest mijn hap nog vermalen. Gauw doorslikken was dus geen optie, bovendien kan dat voor een vreemde nies-stik combinatie zorgen.

Ik besloot mijn lippen extra krachtig op elkaar te zetten, en de nies af te wachten. Ik bereidde me voor, en voor mijn gevoel wist ik al helemaal hoe het af zou lopen. De nies zou ik inhouden, zoals ik al zo vaak had gedaan. Waarbij mensen dan zeggen: niet doen, daar kun je een hersenbloeding van krijgen!

De nies kwam. En de nies overwon. Een schitterende verneveling van melk verspreidde zich voor mij. Er zat melk en dingen uit mijn neus op mijn hand. Na 2 seconde verstijving begon ik mij te beseffen dat het plan mislukt was.

Altijd kan ik mijn nies inhouden, maar nu mislukt het ineens. Waarom?

Zag ik zojuist bij Punkey dat het vandaag geen goed weer is voor mensen met hooikoort.

Aha. Vandaar.

Geef mij een map vol met muziek die uitgezocht moet worden, een koptelefoon die een beetje knap klinkt, en eventueel ook nog eens een lekker biertje, en ik vermaak me de rest van de avond.

En nacht.

En morgen.

Vroeger viel ik zo’n beetje in slaap met de koptelefoon op mijn hoofd. Om met nekkramp wakker te worden en dan maar eens een bed op te zoeken. Met pijn in mijn hart, want dat mooie nummer was nog bezig.

Heerlijk om af en toe even de tijd te nemen om te genieten van muziek.

Zou ik vaker moeten doen.

Ik hoorde niks meer, behalve muziek. Mijn nieuwe dopjes zaten diep in mijn oor, en er kwamen warme klanken binnen. Heerlijk. Fijne bas tonen, en fijne muziek.

De wind leek een stuk minder door deze dopjes, en het overige verkeer was sowieso fluister stil.

Het zou me dan ook niets verbazen als deze dopjes binnenkort verboden worden. Of in ieder geval als je deel wilt nemen aan het verkeer. Je moet wel een zeer geavanceerd mobile music luisteraar zijn, wil je veilig door het verkeer komen op deze manier.

Ik ben het inmiddels redelijk gewend om niet te vertrouwen op mijn gehoord, maar alles met mijn ogen te doen. Goed om je heen kijken, en goed achterom kijken voor je afslaat. Ik geef mijn ogen dubbel de kost. Mijn oren zijn immers met wat anders bezig.

The Prodigy en Chemical Brothers had ik op de speler gezet om de lage tonen eens goed te testen. Dat vind ik belangrijk. Zonder lage tonen, vind ik de muziek kaal. Geen warmte, geen sfeer, geen swung.

Maar hoge klanken zijn ook belangrijk niet. Niet te hard, want dan wordt het schel. Maar ze moeten er wel zijn, anders vind ik de muziek dof. Alsof je naar een AM zender luistert op een oude transistor radio.

Ook de hoge klanken waren goed. Toen ik voorbij de helft was van mijn fietsreis begon ik, qua geluid, op de rest van het verkeer te letten. Ik zag fietsers voorbij komen die hun mond open en dicht deden, maar ik hoorde niets.

Een auto passeerde me, maar ik hoorde niets.

In de bocht vond ik het nodig om over te schakelen op andere muziek, waarbij ik elke seconde afwisselend op mijn speler en op de weg lette. Toch leek die witte auto uit het niets te komen. Nooit gehoord.

Maar de muziek des te beter. Heerlijk. De reis van 20 minuutjes fietsen, want ik fietste relaxt, duurde me eigenlijk veel te kort. Ik kijk al uit van de treinreis van 2,5 uur, naar Middelburg, aanstaande vrijdag.

Muziek luisteren, muziek luisteren en nog eens muziek luisteren.

Tot nu toe kan ik zeggen dat ik erg tevreden ben over mijn aankoop. Zo zie je maar, zo’n credit card is helemaal zo slecht nog niet.

Had ik al verteld dat ik nieuwe dopjes had besteld? Waarschijnlijk niet. Nouja, ik had dus nieuwe dopjes besteld.

Ik weet niet meer hoe, maar ik kwam op een bepaald moment een topic op tweakers tegen. Over audio dopjes. En nu ben ik opzich wel tevreden over mijn huidige, maar het kan altijd beter.

Dus ik kijken bij dat AudioCubes, en nouja, zoals ik al eerder eens schreef, gewoon doorklikken tot je niet verder kunt, en dan pas bedenken dat je het product besteld hebt. Dan heb je achteraf wel even spijt, maar dat maakt al gauw plaats voor spanning.

Spanning wanneer ze zullen arriveren. Hoe ze zullen klinken. Dat soort dingen.

Dus ik elke dag de track and trace bijhouden. Op vijf juni, iets voor 1 uur ‘s nachts, gingen ze in Japan op het vliegtuig. De volgende dag om een uur of twee kwamen ze aan in Amsterdam.

En net toen ik aan het kijken was waar m’n dopjes nu ongeveer zouden zijn, kwam collega P. boven met een enveloppe. En grote enveloppe met bubbeltjes erin en stickertjes erop.

Aangezien ik hier de online besteller ben, weet men inmiddels dat zulke gekke post voor mij is. Dus ik keek blij, en ik was ook blij.

En ze klinken dus nu out-of-the-box al beter dan mijn vorige Sony’s. En dat terwijl je ze volgens het tweakers topic eigenlijk nog moet laten inspelen. Ze gaan alleen maar beter klinken.

Dus de komende nachten ga ik mijn koptelefoontjes maar eens in laten spelen. Een grote playlist, die op repeat zetten, en dan zelf gewoon lekker naar bed gaan.

Zoals het topic zegt ga ik maar uit van 24 uur. Daarna moet het vanzelf maar goed komen.

Ik zal wel Prodigy en Underworld in de lijst zetten voor de bassen. Ik zal wat klassieke meesterwerken in de lijst zetten voor de hoge tonen. En zo zal ik mijn perfecte lijst samenstellen, om mijn dopjes fijn in te laten spelen.

Maar vanmiddag, als ik naar huis fiets, dan ga ik al genieten van mijn nieuwe speeltje. Heerlijk. Ik ben d’r blij mee!

Alleen, door dat ik nu de afgelopen dagen bezig was met muziek enzo, bedacht ik me dat ik misschien ook wel wat aan gehoor bescherming moet doen.

Vorig jaar met Dijkpop stond ik best vooraan, en dat deed best zeer eigenlijk, na een tijdje. Dus toen ben ik maar een beetje naast de box gaan staan, zodat het meesta lawaai langs me heen ging.

Inmiddels ben ik erachter dat Alpine dus ook, naast dopjes voor op de motor, dopjes voor muziek maakt. Die laat dan alle tonen wel door, maar dempt ze een beetje.

Dus, wellicht moet ik die nog even kopen voor het festival. En ik wil het eigenlijk ook wel eens meten. Meten is weten. Kijken of mijn oren al slechter zijn geworden. Die herrie met de Nachthoorns zal ook niet veel goed doen, denk ik.

Maar nu: “de betere platenzaak”, waar zit die eigenlijk in Hoorn? (Weet jij dat Frommel?). Volgens mij verkopen ze dit niet bij de Free Record Shop :-)

Nou goed. Ik kan niet wachten tot ik naar huis mag dus. Om lekker langzaam te fietsen en muziekjes te luisteren, met mijn verse oordopjes.

Update (13:45):

Nu even een knappe foto.

Virus, dat festival, sja.. dat hebben we dus maar niet gedaan. Vanwege vrees voor hevige regenval.

Jammer. Volgend jaar beter.

Scheelt wel weer centjes :-)

Er zijn ook nadelen aan het bewonen van de binnenstad. Nou, okay, nadeelTJES dan. Muggezifterij, is het eigenlijk.

Eén van de nadelen is bijvoorbeeld dat, als we onze voordeur uitstappen en in de steeg staan, we eigenlijk pal tegenover een ijspaleis wonen. Een ijspaleis dat al meerdere malen een prijs heeft gewone voor Nederlands beste ijs.

Maargoed. Daar valt mee te leven. Beetje discipline, en dan komt dat wel goed.

Ander nadeel is dat er wel eens wat georganiseerd wordt in de binnenstad. En meestal zijn dat dingen waar ik niet zoveel mee heb, dingen met paarden, dingen met hardlopers, dingen met wielrenners.

En gisteren was het dus tijd voor het wielerspectakel, zo wist de extragratis Zondagskrant ons te vertellen. Het is even zoeken tussen de honderden advertenties, maar uiteindelijk weet je dat.

Wij wisten het al iets eerder. Eerder dan dat we de krant lazen. Want om 10:00 begon men te brullen door speakers alsof er een voetbalwedstrijd Ajax-PSV bezig was, en een behoorlijk spannende ook.

Maar het bleek dus om wielrenners te gaan.

Hebben wij nog mazzel dat we in die steeg wonen, waarbij het geluid nog aardig gedempt wordt. Meneer L, die hemelsbreed 50 meter verder woont, die had zo’n beetje een speaker op de hoek van zijn straat staan.

Van 10:00 tot 17:00 heeft hij precies kunnen volgen wie er eerste is geworden bij deze B amateurs.

Wij hadden er alleen last van tijdens het ijs eten.

Over twee maanden is het een week lang kermis. Gezellig.

kermis..