Gisteren zag ik op de televisie een nieuwsitem over een nieuwe vorm van detentie. Weer zo’n vorm met een bandje om je been, alleen worden er dit keer gebieden gemarkeerd waar de gevangene niet mag komen.
Als voorbeeld lieten ze een pedofiel zien. Volgens de rechtbank kon hij maar beter niet terug naar de maatschappij, want hij had zich al meerdere keren vergrepen. Maar, met dit nieuwe systeem was dit nu onmogelijk.
Vervolgens kwam de uitleg.
Via GPS (u weet wel, dan kunnen ze zien waar je bent) was de gevangene nu altijd en overal te volgen. Vervolgens zetten ze in de computer gebieden neer waar de gevangene niet mag komen, bijvoorbeeld bij scholen of speelpleinen, waar dus een hoop kinderen komen.
Als de gevangene nu zo’n gebied binnen loopt, dan gaan er allerlei lampen en alarmpjes rinkelen bij de politie, en de gevangene krijgt bericht op een soort speciale portofoon die hij meedraagt. Hij krijgt dus bericht als hij een zone inloopt waar hij niet mag zijn.
Hij moet dan direct reageren (oh, sorry, foutje!), en anders worden de hulptroepen meteen ingeschakeld.
En met dit nieuwe systeem is het voortaan dus onmogelijk dat een pedofiel zich nog eens vergrijpt, zeggen ze dan.
Ben ik dan de enige die denkt: wat een ontzettend domme eikels!!
Die gevangene kan precies weten wanneer de alarm belletjes gaan rinkelen, want hij krijgt zelf immers ook dat alarm belletje. Hij kan dus vrolijk in een straat of steeg gaan staan wat niet gemarkeerd is als gevaarlijk gebied.
Daar wacht hij een kind gewoon op, en kan hij die zonder problemen meenemen, en mee doen wat hij wilt.
Ongelovelijk. Dit is toch vragen om problemen?
Dit kan niet anders dan ontzettend falen volgens mij. En helaas zijn de kinderen het slachtoffer.
Zullen wij eens wedden dat het gemeenschappelijke groengebeuren hier bij de flat (vrij toegankelijk voor iedereen) niet als “Linke Soep” in de pjoeter staat?
En de speeltuin hier 5 minuten vandaan wel?
En nu eens wedden waar je de meeste kids rond ziet dribbelen …
Ze zijn gek. Gék, zeg ik!