‘s Ochtends staat hij op voor een nieuwe dag werken. Werk dat hij noodgedwongen doet, omdat er even niets anders was.
Hij kwam uit de horeca, kon geen baan krijgen, en toen zei iemand “Kom bij ons lekker beton boren!”. Sinds dien zit hij in de bouw en boort hij beton.
Er moest even een stuk uit een muur gezaagd worden. Knap gereedschap om dit langs een riggel te doen of iets dergelijks is er niet, dus het moet uit de losse hand. Hij pakt z’n diamantboor en gaat aan de slag. Je kunt die vergelijkjen met een grote cirkelzaag, maar dan is het een heel stuk groter.
De muur blijkt te hard, hij komt er niet doorheen, en hij neemt een groter blad. Dikker. En hij gaat weer aan de slag.
Dan komt de boor vast te zitten. Ineens. Een terugslag is het gevolg, en eventjes, heel eventjes maar, tikt het blad zijn gezicht aan.
Een verticale streep vanaf z’n oogkas tot aan z’n mond is het gevolg. Kopjes met bloed stromen er uit hem. Zijn neus hangt er aan één kant losjes bij.
Zijn collega springt van de stijger en verleent hulp. De opzichter komt kijken en ziet het al gebeuren dat de bouw stil komt te liggen. Als er een onderzoek wordt ingesteld ligt het zo een maand stil.
Dus hij maakt zich uit de voeten, en belt geen ambulance. Uiteindelijk is het slachtoffer met eigen vervoer, in een busje, naar de eerste hulp gegaan.
Een nieuwe dag werken op de bouw.
Een vriend van mijn collega is dit overkomen.
Hij had het altijd al een klote baan gevonden.
