Het is natuurlijk diep triest dat ik hier mijn camera niet mee naar binnen mocht nemen. Dat vonden de mensen die bij de ingang stonden, en van Dijkpop zelf waren, eigenlijk ook. Maar security had duidelijk opdracht gekregen.

Had ik nou hetzelfde toestel, maar dan met filmrolletje, dan was er niets aan de hand geweest. Omdat hij digitaal is, gaan ze er gelijk maar vanuit dat het een proffesioneel ding is.

Ronduit belachelijk. En er was toch een boel vrouwelijk schoon om voor U op de plaat te zetten. Helaas. Dat ging dus niet door.

Wel foto’s van Henk Open Air. Het is al jaren de traditie om bij één van de feestgangers in de tuin de camperen met een hele groep. Super gezellig natuurlijk, en reden om een t-shirt te maken voor deze groep. En zo liep er een man of 35 rond met een t-shirt van Henk Open Air, hoewel ze niet allemaal op de camping sliepen trouwens.

Wij wel. En dat is best vermoeiend. Om 2:00 helemaal kapot naar je bed, en om 9:00 de eerste die alweer aan het gillen is. Ontbijt erin trappen (wat overigens zéér goed geregeld was!), en toen moest ik nog de motortout van volgende week voorrijden.

Dus ik reed naar Wilco in Medemblik. Om hem daar te vertellen dat het toch echt niet ging. Zat gewoon te slapen op de motor. Nee, dat is niet veilig. Om dan nog even anderhalf uur een tour te gaan rijden leek me niet verstandig, hoe lullig ik het ook vond.

Dus naar Amsterdam, en daar het bed in gedoken. Om er 2,5 uur later uit te komen om wat te gaan eten en op de bank te hangen. Om er vervolgens om een uur of acht weer in te kruipen. En nu, tien uur later, is mijn geest tenminste wakker. Het lichaam niet. Die protesteert alleen maar.

Maargoed. Het was dus weer erg gezellig. Geloof niet dat ik al wil weten wat de financiele schade is, maar gelukkig viel Werchter mee. Dus het kon allemaal nog net.

Volgend jaar weer, want ik wil ook zoveel mogelijk t-shirts verzamelen natuurlijk.