Month: June 2004 (Page 2 of 4)

Laten we maar hopen dat Marti dit zelf heeft neergezet…

Update: Bij nader inzien vrees ik dat het door het veiligheidslekje komt waar Bob het over had.

Sta ik ook eens op de foto, met dank aan Wilco. Die had wel zijn normale camera mee. De mijne lag nog steeds op mijn werk in Purmerend, dus moest me weer zien te redden met de mini camera.

Anywayz, bij deze dus de nieuwe outfit van de Nachthoorns. Modieus hè?

Zaterdagmiddag wilde ik met de motor naar Amsterdam. En dan tref je in de schuur, waarvan je dacht dat dit wel een veilige plek was, twee oranje kapjes aan. Die kennelijk bij mijn motor horen. Spiegels verdraaid.

Een golf van woede ging er door me heen. Waarom? Waarom dit zinloos geweld? Zijn mensen het er soms niet mee eens dat ik mijn motor hier stal? Of dat ik af en toe een fiets verplaats omdat ik er anders niet of nauwelijks uit kan?

Als eerste kwam er in me op om alle achterlichten van de fietsen af te trappen. Dan zat de dader er vast ook tussen. Daarna dacht ik dat ik ook gewoon de hele schuur in de fik kon steken. Kannetje benzine erover en hoppeta. Mocht de fiets van de dader er dan even uit zijn, dan kon hij in ieder geval voorlopig de schuur niet gebruiken.

Pas als laatste, een half uur later, kwam er in me op om een brief te schrijven en die bij iedereen in de brievenbus te deponeren. Met daarin de vraag of iemand misschien meer weet van dit geval, en meteen de vraag of er mensen zijn die er moeite mee hebben dat mijn motor daar staat terwijl ik er niet woon.

E-mail adres achter laten, en dan maar afwachten op reaktie’s.

Inmiddels denk ik dat dat misschien ook zinloos is. Al eerder was mijn voorband leeg gelopen. Toen was ik nog zo naief om te denken dat het misschien met het weer te maken had. Nu denk ik dat het gewoon een terreur aktie is om mij weg te krijgen. Jaloezie misschien wel.

Buiten het feit dat ze mij een hoop schade toebrengen, is het ook nog eens levensgevaarlijk voor mij en de mede weggebruikers wat ze doen. Zouden ze zich dat wel beseffen?

Ik vraag me af wat er gebeurt als ik diegene tegen kom. Ligt er waarschijnlijk ook aan of diegene groter is dan ik. Maar zeker op dat moment had ik zin om een willekeurig iemand tot moes te slaan.

Heel jammer dit. Van die brief, zou dat toch een goed idee zijn? Inmiddels heb ik een plekje gevonden waar hij ook wel redelijk veilig staat, denk ik. Alleen dan wel buiten.

En dan te bedenken dat er al die maanden in Amsterdam, waar hij gewoon buiten op de stoep staat, nog NOOIT iets is gebeurt met mijn motor.

Geef mij maar Amsterdam, dat is mooier dan Parijs.

Voor motoren althans.

Komen we gisteren in de BCC in Amsterdam, kom ik daar ineens iemand van school tegen! Van die maffe MBO school, zeg maar.

Heb al die tijd dat ik in de winkel was zitten nadenken over zijn naam. We hebben elkaar wel gesproken in de winkel, maar zonder namen te gebruiken. Waarschijnlijk was hij het ook vergeten.

Bovendien was ons groepje (de klaverjassers) niet zo goed in namen. Er waren mensen waarvan we na 4 jaar nog niet precies wisten wat de naam was. We hadden het dan wel inmiddels beperkt: hij kon zo heten, zo, of zo. Eén van die drie namen moet het zijn.

Vanochtend wist ik het ineens. Volgens mij heette hij Joey.

Wat een geheugen toch weer. :-)

Blij om te merken dat niet alle cellen door alcohol zijn afgebroken.

En ja, nu weer even mijn blik op de weg. Heb twee dingen om over te zeiken namelijk.

Ten eerste zag ik gisteren op het at5 nieuws dat ze de snelheid van de ringweg a10 omlaag willen doen naar 80. Ik dacht gelijk daarna te horen te krijgen dat het allemaal zo onveilig was en alles, maar nee, het gaat dit keer om het geluidsoverlast. Het milieu.

Wat blijkt: er staan flats pal aan de ringweg, in Amsterdam West. En die mensen hebben last van al die auto’s die daar rijden.

JA DUUHH!!

Waarom denk je dat je dat appartementje zo goedkoop kan huren of kopen? Wat verwacht je nou, als je pal aan de ringweg gaat wonen. Lekker rustig op je balkonnetje zitten?

Maar wat doen die mensen, die gaan jaar in jaar uit lopen zeiken dat het allemaal echt wel wat langzamer kan, zodat ze wat minder last hebben van de herrie. Oneerlijk, denk ik dan. Ze krijgen dat huis voor een prikkie (net als dat je onder de routes van schiphol gaat wonen), vervolgens moet de regering er zeker nog voor zorgen dat alle klachten verdwijnen ook?

In dat geval koop ik een huis naast Schiphol voor 40.000, en ga dan lopen zeiken dat ik zoveel overlast heb. Of die vliegtuigen niet effe ergens anders kunnen landen.

Het valt nog mee dat ze niet vragen om die hele ringweg een paar kilometer verderop te leggen. Of dat iedereen met elektromotor moet rijden. Heb je die niet? Rij je maar een stukje om, maar die ringweg kom je niet op!

Wat een sukkels. Je weet toch van te voren dat je herrie krijgt als je in zo’n woning gaat wonen?

Dat zou hetzelfde zijn als dat ik de treinen vraag minder te rijden, als ik aan het spoor woon. Of dat de brug misschien 1 keer per dag open kan in plaats van 20 keer, als ik vlakbij een brug woon. Elke keer dat getring als die slagbomen naar beneden gaan, om gek van te worden! Werkt ontzettend op de zenuwen. Zo kan ik toch niet genieten van het zonnetje in mijn achtertuin?

Bovendien had ik een week of 2 geleden ook nog gezien dat een groot deel van het geluidsoverlast wordt veroorzaakt door de banden. Bij een bepaalde snelheid is het zelfs vooral de band die je hoort, die overstemt dan de motor.

Laat ze daar eens wat aan doen dan. Dan leg je de kosten bij de automobilist neer, waardoor autorijden minder aantrekkelijk wordt. Hoeven ze ook niet elke keer die benzine prijs op te krikken. En het effect qua herrie is waarschijnlijk hetzelfde, misschien nog wel beter.

Zo. Dat was zeikpuntje één (waaaaattt komt er nog meer? -ja, er komt meer). Wat mij betreft geen snelheidsverlaging voor de a10 dus. Heb nu al moeite om me aan die snelheid te houden.

Dan nu zeikpuntje twee. Blik op de weg. Keek ik gisteren naar, mooi programma. Vind het mooi om mijn vriendin (of wie er dan op dat moment ook bij is) te kunnen laten zien wat een idioten die automobilisten wel niet zijn. En dat dát voornamelijk het gevaar is aan motorrijden.

Minder wordt het dan natuurlijk als ze motorrijders laten zien die met een gangetje van 160 door de bebouwde kom scheuren. Eh. Ja. Nouja, die heb je ook, maar dat doe ik niet hoor! verdedig ik mezelf dan.

Anywayz, daar gaat het niet om. Wat ik wilde afzeiken is die cursus die de snelheidsduivels krijgen. Zo’n jonge Golf GTI dude wordt dan gepakt, en krijgt van Blik op de weg een cursus. Moeten ze zo hard mogelijk slalommen tussen oranje pillonnetjes, en weet ik het wat allemaal niet meer.

En dan ineens, plop, een kinderwagen met een pop erin. Ja, die wordt natuurlijk keihard frontaal aan flarden gereden. Oooohhhh denk je dan, als kijker, in eerste instantie. Oohh, dat kind is morsdood! En die jongen ook geschokt, ja nee, ik schrok me dood, echt niet gezien! En je eerste reflex is toch remmen hè? Kennelijk probeert hij die piepende banden nog te verklaren. Redden wat er te redden valt.

Maar als je even verder denkt. Hoe vaak kom je nou kinderwagens tegen op de snelweg? Ik wil wedden dat iedereen die zich op de snelweg netjes aan z’n snelheid houdt, die kinderwagen ook niet kan ontwijken. En ook op de provinciale weg niet, waar je 80 mag.

Het gaat er natuurlijk bij het deelnemen aan het verkeer ook om wat je wel en niet mag en kunt verwachten. Op een snelweg mag je verwachten dat iedereen 120 rijdt, ongeveer. Als iemand daar 40 gaat rijden is dat ook levensgevaarlijk. Dat heeft niets met de oplettendheid van de andere weggebruikers te maken. Het heeft te maken met waar mensen rekening houden.

Je houdt er rekening mee dat er mensen willen in of uit voegen, en dat er daarom mensen afremmen. Je houdt er rekening mee dat er een bocht aan komt. En je houdt er rekening mee dat er politie langs de zijkant staat te flitsen.

Maar een kinderwagen zomaar op de weg? Nee, die verwacht je alleen als je door de stad rijdt. Of als je op een woonerf rijdt. Op snellere wegen horen kinderwagens gewoon niet thuis, en ik geloof ook wel dat we mogen verwachten dat die daar niet voorkomen.

En zeg nou zelf, als je op een woonerf of door de stad rijdt, dan rij je toch heel anders dan dat je op de provinciale weg rijdt? Ik wel althans. Zeker als ik door een wijk rij o.i.d., dan zoek ik als het ware domme kinderen die voor me wielen zouden kunnen lopen. Vooral kinderen die aan het voetballen zijn bijvoorbeeld. Groter gevaar kun je niet hebben in een woonwijk.

Je stelt je erop in. Ik rem 200 meter voor het voetballende groepje af, en rij er stapvoets doorheen. Remweg van een halve meter, bij wijze van spreken.

Nou goed. I made my point, denk ik. Het is wel duidelijk zo toch?

Lucht wel effe op zo, dat zeiken. Heerlijk.

Pets klonk het. Heel anders dan in de film. Het kleine Marrokaanse of Turkse mannetje had de forse kale blanke man een klap verkocht.

Ik had besloten nog even een bakje yoghurt te nemen voordat ik naar bed ging, gewoon voor de lekker. De rest van mijn groepje waarmee ik in het café zat was waarschijnlijk nog aan het discusseren over bij wie de after party gevierd moest worden. Waarschijnlijk was ik de enige die nog drank in huis had, dus ik was hem vast gesmeerd.

Onder mijn huis kwamen auto’s aangereden en verzamelden twee groepen mensen zich. Ineens hadden die mensen ruzie. Ze schreeuwden naar elkaar en door elkaar, en het ging volgens mij helemaal nergens over.

Toen er ineens pets klonk, en de kale man geslagen was, werd de sfeer al gauw dreigender. Ik ging er eens goed voor zitten. Sensatie, precies onder mijn raam. Als ze niet door elkaar praatte, kon ik ze woordelijk verstaan. De kale man was nu pas echt kwaad, en hij moest en zou het mannetje een paar klappen terug verkopen.

Het leek echter of het mannetje een foutje had gemaakt, en dan hij dat zelf nu ook in zag. Snel rende hij weg, en liep rondjes om de auto. De kale achter zich aan. Toen de kale dacht dat het mannetje binnen slag bereik was roeide hij door de lucht. Toch mis. Opzich een grappig tafereel. Het leek wel Tom & Jerry.

Er waren van beide groepen nogal wat omstanders. Telkens als de vechtende mannen dicht genoeg bij elkaar waren, sprong er wel weer iemand tussen om te voorkomen dat er verder gemept werd. De vrienden van het kleine mannetje wilden ook gaan vechten zodra er iemand in de buurt kwam. Volgens mij hadden ze wel zin in een potje rollebollen over straat.

Maar feitelijk gebeurde er vrij weinig. Ik hoorde telkens “wat is er nou?” en “er is niks man” en “hij begon me zomaar te slaan”. Kortom, niemand wist waarom het ging, maar er moest wel terug geslagen worden.

Nu moest er gauw iets gebeuren, anders was de sensatie over. Gauw de politie bellen. Misschien gaan ze dan nog een beetje tegen elkaar roepen. Van “hij begon” en “niettes, hij sloeg me”. Of misschien keren ze zich allemaal tegen de politie. Je weet het niet?

Dus het niet-alarm nummer van de politie gebeld (0900-8844). Op de achtergrond hoorde de agent van de meldkamer het geroep. Stom als ik was vertelde ik dat het al een beetje rustiger aan het worden was. En zo leek het ook. Er waren al mensen weg gegaan. De groepjes werden steeds kleiner. Maarja, ik had die agent natuurlijk moeten vertellen dat er een grote knokpartij zat aan te komen. Dan schoten ze misschien een beetje op.

De agent zou een politie auto over het Roode Steen sturen. Er waren nu nog een stuk of 8 mensen… vier van elke groep ongeveer. De kale man en de man die hem geslagen had waren er ook nog steeds. Zodra ze dicht bij elkaar in de buurt kwamen, werden ze weer boos op elkaar, en barstte het schouwspel bijna uit in een streetfight.

Helaas. De slager en zijn vriendjes kropen in een klein autootje. Het kleine autootje maakte heel veel toeren, liet toen z’n koppeling los, om zo indrukwekkend mogelijk slingerend weg te rijden. Ik vroeg me af of ze wel nuchter waren. Opzich ook een goede reden voor de politie om die gasten achterna te gaan.

Nog steeds geen politie te bekennen. Ben maar naar bed gegaan. Ik heb nog een kleine tijd scanner geluisterd, vroeger, en daarom weet ik dat dit soort dingen onderaan het prioriteitenlijstje staan. Net zoiets als geluidsoverlast.

Die agenten kwamen dan wel eens 2 of 3 uur na de melding kijken waar de geluidsoverlast was gerapporteert. Nou, wij horen niks hoor, het is stil hier. En dan gingen ze weer. Lekker makkelijk.

Zo zal dit ook wel gegaan zijn. Waarschijnlijk kwamen ze kijken toen het alweer licht was, en hebben ze geen dreigende sferen waar genomen.

Ze hadden erbij moeten zijn. Spannender dan een potje Nederland-Duitsland.

Claver vindt dat ze het coolste oranje petje heeft. Dat kan wel kloppen, maar vroeger had ik die.

Vroeger had ik namelijk een hele verzameling petten. Ik kocht altijd petten. Alleen ik droeg ze nooit. Dus heb ik er een heleboel opgehangen op mijn muur, toen ik nog bij mijn ouders thuis woonde. Ideetje van mijn toenmalige vriendinnetje die mijn pettenmanie ook volslagen onverklaarbaar vond geloof ik. (Wat moet je nou met al die petten? Je draagt ze nooit!)

Ik had er wel een stuk of 30 aan de muur hangen denk ik. Waaronder ook hele mooie. Bijvoorbeeld eentje uit Euro Disney, met een Donald Duck op de achterkant (op het bandje, zeg maar), die zijn tong naar je uitsteekt. Kwaliteitspetje was het. En duur.

En ik had dus ook een heel gaaf Oranje petje. Niet zo’n standaard ding. Nee, ik had een hele coole. Met een stoere leeuw erop. Niet zo’n mascotte leeuw, die een beetje staat te lachen om dat Nederland wel even gaat winnen, nee, deze leeuw was echt stoer, met manen enzo. En hij brulde, zoals leeuwen dat doen.

Maargoed. Ik verhuisde dus naar de binnenstad, ging op mezelf wonen. Kon al die spullen nooit kwijt, dus ik heb het grootste deel gewoon op zolder gekwakt.

En daar kwam mijn moeder de zak met petten tegen. Die probeert de zolder namelijk langzamerhand leeg te krijgen. Elke keer als ik langs kom staat er een vuilniszak voor me klaar met dingen die ik moet uitzoeken. Wat kan er weg, en wat moet er blijven. En wat er moet blijven: meenemen.

Ik had er ondertussen nog meer petten verzameld, want in Turkije waren ze heel goedkoop. Dus er zaten inmiddels misschien wel 40 of 50 petten in die zak die m’n moeder had gevonden.

Nu werkt mams op een creche. Met kinderen. En ik had kennelijk genoeg kinderen om alle kinderen van pet te voorzien. En daar konden ze dan leuk spelletjes mee doen ofzo, had ze bedacht. Dus in de speelhoek kun je nu niet alleen auto’s en barbypoppen krijgen, maar ook petten. Mijn petten.

Inclusief de allercoolste oranjepet allertijde. Kijk, van een hoop petten maakt het me niet eens uit dat ze weg zijn. Maar van sommige vind ik het nu nog zonde. Zeker als ik bedenk dat een peuter dat ding aan het onderkwijlen is.

Hoewel ik de petten nooit zou dragen.

Bijna nooit.

Gisteren wilde ik mijn Oranje pet op.