Stel je hebt een kroeg. Zoals Nico heeft. Het is je eigen kroeg, een klein gezellig café met voornamelijk vaste klanditie. Alle mensen die er komen ken je persoonlijk, zo’n beetje.
Je hebt geen team van 5 man personeel per avond. Je draait of zelf, of de vaste vervanging als je de dag vrij bent.
Natuurlijk heb je wel eens rottigheid. Drank in de man, mensen krijgen mot, dat soort dingen. Ze maken ruzie, slaan elkaar het hoofd in, en -erger nog- je meubilair te pletter.
Je moet ze er dan uitzetten, natuurlijk. Binnen houden kan nu eenmaal niet.
Van sommige mensen wéét je dat het rottigheid wordt. Dat doen ze namelijk altijd. Die mensen zijn rottig.
Dus die zet je er op voorhand uit. Of je schenkt geen bier. Of je speelt Dikkertje Dap in de CDspeler. Gaan ze vanzelf wel weg. Want van die kinderachtige muziek houden ze niet natuurlijk.
Maar dat er dan mensen aan de bar zitten die twijfelen aan je mensenkennis, dat vind ik toch wel bijzonder dom. Wat een koe. Onder het mom “ik ben die mensen niet, ze deden toch niks verkeerd? ik snap niet waarom ze eruit moeten” doe je je beklag bij de barman. Of hij even kan uitleggen waarom hij die mensen er zomaar uitzet.
Flikker op, denk ik dan. Jij laat ook geen mensen in je huis toe die je niet mag. Dat is je goed recht. Net als dat het voor de uitbater zijn goed recht is het café te runnen zoals hij dat wil.
Als je dat niet bevalt, rot je maar lekker op.
Volgens mij is dit ook precies wat er mis is met swaf: het gedraagt zich niet als kroeg, maar als buurthuis. Een vaste klanditie is natuurlijk wenselijk, maar het aantrekken van nieuw bloed wenselijker. Het bewijs is elke zaterdag te aanschouwen: het is niet maar eens voorgekomen dat er een uitgestorven begrafenisstemming heerste. Swaf schrikt af, dat is niet in de laatste plaats door het ‘groepssfeertje’ wat er hangt.
Natuurlijk wil je niet elk nieuw bloed binnen hebben. Als er iemand binnenkomt van wie je weet dat hij (volgens Nico) ’20 jaar voorwaardelijk’ heeft, lijkt me het misschien verstandig om ze rustig te vragen of ze er uit willen. Iedereen die het ziet natuurlijk, maar dat is op zich geen probleem. Maar zodra er scenes worden gemaakt, en zeker ook met anderen die óók vaak in swaf komen er praktisch uit worden gegooid, vraag ik me toch af waarvoor dat goed is. Ik had geen last van ze, en niemand die ik gesproken had. Er was pas iets mis toen ze er uit werden gezet. Misschien moet nico dan toch meer vanuit de klant denken: wie heeft er ergens last van, wat willen we in deze kroeg; en niet: wie staat mij niet aan?
En dan ook nog geirriteerd raken als iemand je rustig vraagt wat er nou precies aan de hand is, als een vriendin van je zonder dat je weet waarom er uit word gegooid, dat vind ik ronduit onbeschoft. Zeker als je zelf het ‘iedereen kent elkaar’-sfeertje creert. Marcha komt óók vaak in swaf, en die hoor je dan ook zo te behandelen.
Dat is wat ik denk wat er mis is met swaf.
Swaf schrikt inderdaad af, maar ik geloof niet dat dit komt door het groepssfeertje dat er hangt. Eerder door het alto-drugs sfeertje waarvan mensen denken dat het er hangt.
Als je mensen waarvan je weet dat ze meer kwaad dan goed doen gaat toelaten en gaat wachten tot het mis gaat, kun je er donder opzeggen dat binnen no-time je hele kroeg vol zit met zulke figuren. Ik geloof dat we daar voorbeelden genoeg van hebben in de binnenstad.
En zoals ik mijn betoog al eindigde, als je denkt dat er iets mis is met Swaf … je bent niet verplicht om te komen. Vergeet niet dat was Swaf nu is, opzich is neergezet door Nico.
Dat het niet de bestlopende tent van het Rode Steen is swah, maar het heeft wel zijn eigen karakter en sfeer. En die is naar mijn mening uniek.
Stel je voor dat je ziek bent en een dokter je niet mag…….
Stel je voor je doet boodschappen bij Deen en meneer Deen mag je niet……….
Stel je voor dat iemand je gezicht niet aanstaat………
Nog meer voorbeelden van discriminatie???
Stijn heeft het dus niet begrepen. Het zijnde wat Swaf voor een cafe is.