Month: February 2003 (Page 3 of 5)

Een eerste klas coupe, die is omgebouwd tot tweede klas. Eindelijk een goede actie van de ns…..

Wat een lieverd werkt er toch bij onze ABN!

Zij vond het ook onzin dat de lening niet door kon gaan. Clickety clickety , geregeld. Net zo makkelijker als de BOFH.

Morgenochtend sta ik om 9:00 bij Mokum Motors voor de deur om de papieren in orde te maken enzo. Verzekering is reeds geregeld. Zo’n 90 euro per jaar, haha, waar hebben we het over?

Hopelijk kan ik de weg terug naar Woedend! vinden. En hopelijk werkt het weer een beetje mee.

Best een mooie dag vandaag! :-)

Geen motor.

Geen huis.

Ik noem het dikke vette pech. Het huis is van een meneer die naar Brazillie gaat, en dan over 5 jaar weer terug wil. We mogen dus niks veranderen aan het huis, en een paar van die jonge gozers die lopen te party-en in zijn villaatje lijkt ze ook niks.

En terecht.

Verder hebben die &%!&#%@$&^JIHFWTR* hoeren van de ABN een zeer kort briefje gestuurd dat die lening toch maar effe niet doorgaat. Dus die moet ik nog even uitschelden. Zorra! Zeg ik dan.

We gaan nu even een rondje door Hoorn lopen om eens langs te gaan bij die makelaars en te kijken wat er wel mogelijk is. Ron zit hier nog wel even prima, dus we hebben nu ook de optie om met z’n twee-en te wonen. Hopen dat het dan makkelijker is.

En mochten we dan een groter huis kunnen vinden, dan kunnen we alsnog met z’n drie-en gaan wonen. Zoiets. Eerst maar eens kijken wat er mogelijk is.

Tot zover het nieuws, live vanuit boven-Swaf.

Opzich zijn er wel wat dingen die verhuisd moeten worden. Een aparte server ruimte is dan ook geen overbodige luxe, als je Ron mee neemt als “roomy”.

Even een kort overzicht, waarbij er nog dingen weggelaten zijn overigens.

Wij (Louwrens, Ron en ik) hebben een date met de makelaar. Donderdagochtend, mogen we komen kijken. Waar?

Venelaan 17.

En om even te laten weten wat erin zit, hier de beschrijving.

Objectomschrijving
Sfeervolle 6-kamerhoekwoning met HR c.v., tuin en berging gelegen in het Venenlaankwartier op loopafstand van de binnenstad. Indeling: hal met toilet en trapopgang, verdiepte trapkast, royale woonkamer en suite met erker, eiken plankenvloer en dubbele openslaande tuindeuren, dichte keuken met rechte keukenunit voorzien van uitgebreide inbouwapparatuur en terrazzo aanrecht. 1e Verdieping: overloop, 3 slaapkamers en wit/zwarte badkamer met douchecabine, 2e wandcloset, urinoir, ligbad en 2 wastafels. Vaste trap naar 2e verdieping met 4e en 5e slaapkamer en 2e badkamer met douchecabine en wastafel, bergvliering. Grotendeels stucwerk wanden en plafonds. Huurtermijn minimaal 2 jaar, maximaal 5 jaar.

Het moet toch wel heel gek lopen willen we dit aan onze neus voorbij laten gaan.

Kijk nou, een open uitnodiging :-).

Heeft U 15 maart niets te doen? Dan kunt U gezellig bij mij op verjaardag komen. Even een mailtje sturen en hoppeta, het is geregeld.

Bij deze is dit meteen de uitnodiging voor mensen die ik vergeten ben je mailen, hehe.

Om 22:00 moeten we verzamelen voor een optreden.

Dus ik was begonnen met het aankleed ritueel. Echter was de plek waar mijn pak altijd hangt dit keer leeg. Ik keek nog eens goed, ja, weg. Hangt er niet.

Paniek.

In het café laten liggen! Sukkel dat je d’r bent! DENK NA. WELK café dan? Nee, dat kan toch niet. Ga toch niet met mn pak naar het café, dan weet ik gewoon dat ik hem verlies.

Maar waar is ie dan? Henco, Henco heeft hem vast. Heb ik vast lopen zeiken dat hij hem maar mee moet nemen. Want ik vergeet hem ook altijd in de was te gooien namelijk.

Eens rondbellen of er nog reserve pakken zijn, anders heb ik helemaal niets als ik kom. Beter mee verlegen dan onverlegen, zeg maar.

Ineens sijpelde er iets verstandigs door mijn hersenadertjes. Harold. Harold had ik ook eens een pak mee gegeven. Hoe zag het tasje er ookalweer uit? Geen idee. Wanneer heb je dat dan gedaan? Was dat de vorige keer, of was dat de keer daarvoor alweer?

Geen idee.

Misschien maar even bellen. Nummer bestaat niet meer. Shit, heb ik zijn vriendin er nog in staan? Jah! … En neemt nog op ook.

Harold, heb jij mijn pak?
– Jaaa…

WHOEI!

WHOEI WHOEI WHOEI!

Da’s pas een opluchting.

Ja, daar zat dat ongeluk dus.

Op de één of andere manier was de lowlife met het stokje gisteren nogal hard handig onderuit geveegd door de straat. Geland op de tanden, en dat doet zeer.

Ziet er ook niet charmant uit, overigens. Die mond op mond beademing kon ie wel vergeten op deze manier. Hij ging flauwvallen, zei ie, en dat deed ie ook.

Nu werd het wel tijd om de paniek toe te laten nemen. 112 bellen. Niet handig met een nagenoeg lege batterij. Telefoon viel uit, maar ik had wel al kunnen melden waar we waren.

Inmiddels was Jurian al weer bij, en hij vond dat 112 maar onzin. We besloten om naar de eerste hulp te fietsen om daar te laten kijken naar het resultaat van deze confrontatie met de straatstenen.

Wat ze nou precies gezegd hebben weet ik niet meer, maar we stonden even later weer buiten. Dat er niks aan gedaan kon worden. Ofzoiets.

Het gaat nu al beter. Na wat sms-en over en weer, bleek het toch handiger om gewoon even te bellen. Hij klonk net als anders. De tanden zitten weer vast, en er moet waarschijnlijk een kroon komen voor de gesneuvelde.

Ook kreeg ik te horen dat dit hele gedoe kwam door een manouvre van mij, waardoor hij plotseling moest uitwijken. Maar dat durf ik te betwijfelen. Daar weet ik niets meer van.

Geen tequilla meer, zeg ik dan. Troep.