1 juni 2002, 20:52

Wat gaan we hier nou over schrijven Roland?
– Eh, dat Lois Lane is geweest. Dat ik nog nooit zoveel decolete’s heb gezien met neptieten. En welke BNers er natuurlijk nog meer komen, Froger enzo.

Verder valt er echt weinig te melden namelijk. Het was groots. Druk, zo’n 4000 man. En de sportschool is echt ontzettend groot. Maar ons feest was het niet helemaal.

Marnix, die me deze vraag gesteld had, ging er als eerste vandoor. Heel verstandig. Maar onze bonnen waren nog niet helemaal op.

Toen ze wel op waren, was ik nog zo handig om er bonnen bij te halen. Spoedig was ook de rest weg, daar ging ongeveer 2 uur over heen denk ik. Samen met Rianne en Joost bleef ik over. We besloten ook maar te gaan.

Marnix wist “feiloos” de weg in Amsteleen. Nouja, hoe dan ook, volgens mij zou hij onthouden waar de auto stond in de woonwijk. De auto waar wij mee weg moesten, en de Marnix die al weg was. Gelukkig was Rianne nog erg scherp. Die heeft ons terug weten de lijden naar de auto.

Eenmaal in de auto mocht ik kiezen tussen naar huis of bij Rianne en Joost logeren. Rianne en Joost wonen heel ontzettend koel, maar aan de andere kant is thuis slapen vaak toch wat relaxter. Zag het alleen niet zo zitten om met de nachtbus naar huis te gaan. Dat wachten op een koud station en die stomme bus. Liever maar mee dus, het maakte toch niet uit riep ze herhaaldelijk.

Eenmaal in Woerden hebben we gezellig zitten kletsen totdat het ineens dreigde licht te worden. Dan word je ineens geconfronteerd met de tijd, als het ware. Tijd om te gaan slapen, enneh, ik was toch wel een uitslaper huh?

In me achterhoofd de keren dat het avondeten mijn ontbijt was, stelde ik Rianne gerust. Echter werd ik voor het eerst om 9:30 wakker ofzo. Om een uur of half elf vond ik het welletjes en werd de zon die naar binnen scheen me iets te storend.

Zo zachtjes mogelijk begaf ik mij naar de douche voor schoonmaakbezigheden, en daarna maakte ik me op om stilletjes te vertrekken. Rianne sliep nog zo lekker, die wilde ik niet storen.

Ging allemaal prima. Nog wat foto’s van de benedenverdieping en toen ging ik naar buiten. Duur netjes dicht en weer op slot.

Ohjah, dat was ook zo. Een hek om het terrein. Waar je een sleutel voor nodig hebt om open te maken. Ach, er is vast wel een plekje ergens waar ik makkelijk door of over het hek heen kan. Beetje rondlopen.

Niet dus. Gelukkig had ik die ochtend een sms geluid gehoord van Rianne d’r telefoon, dus die stond gewoon nog aan. Hoef alleen maar even te bellen.

Dus heb ik alleen maar even dat mobiele nummer nodig. Ohja. Dat. Collega’s bellen dan maar. Gelukkig is baas Bas ook een beetje vergroeid met zijn mobiel, dus daar kreeg ik wel gehoor. Na een half uurtje kon ik mijn reis dus alsnog vervolgen.

Met de trein naar Amsterdam. De trein die op de halve uren rijdt, om het uur. En dat het dan vijf voor een is. Da’s best lang wachten.

Nouja, uiteindelijk toch goed thuis gekomen. Rianne in ieder geval ontzettend bedankt, ik vond het gezellig :-).