Month: May 2002 (Page 2 of 5)

Geen grappen over Bart, las ik ergens.

En nog ergens ging het over de Graaff. Hmm, er zal wel wat zijn. Is hij weer opgenomen ofzo? Nouja.. ‘t zal wel.

Kom ik net bij Luuk, zie ik daar dattie is overleden. Dat is het dus.

Gek idee. Zo’n levendig ventje, dat maar niet dood wilde gaan. Jammer. Ik vond hem altijd wel een aparte kijk hebben op het televisie maken.

Jammer.

*Zucht*. En dus klopt de tijd op de server weer niet. Want hier is het ehct 5:39 nu .. ga ik morgen maar fixen dan.

En dat die verkeersregels zeker ineens veranderd zijn. Dat het om 5:15 al licht wordt.

Ligt niet aan mij hoor.

Dus.

Ik vind het nog steeds belachelijk. Autosnelweg. Dat is toch net zo dubbel als opnoteren, optelefoneren en nachecken?

Maar nee, op je theorie examen mag het allemaal. En dan mag je er 120 km/h, dus het is een snelweg. Dat je ‘t ff weet.

Om 9:30 begonnen we, verzamelen bij de rijschool. Daar kregen we les van Simon. Hij liet wat lessen zien, zodat nogmaals wat dingen werden uitgelegd. Vooral het verschil tussen stoppen en parkeren, en waar dat wel en niet mocht.

Voorrangsregels natuurlijk… en sja.. nog wat van die dingen.

Daarna gingen we vijf keer een proef examen maken. Best geavanceerd, moet ik zeggen.

In je tafel zat een soort stemkastje. De vraag verscheen op het scherm, en met het kastje moest je JA of NEE beantwoorden. Na 50 vragen liet het kastje zien hoeveel je er fout had, en of je geslaagd was.

Alle vijf keren was ik geslaagd. Dat geeft de mens goede moed. Echt waar.

Toen even lunchen met bolletjes enzo, allemaal heel netjes verzorgd. Petje af.

Gelukkig kun je ook lessen in touringkarren, dus daarin werden we vervoerd naar Amsterdam Sloterdijk, alwaar we ons theorie examen zouden afnemen.

Wat een sfeertje zeg. Allemaal in hetzelfde schuitje, allemaal vrienden ineens. Een beetje hetzelfde als de trein van de NS weer eens te laat is. Ineens gaat iedereen met elkaar praten.

Nu dus ook. Allemaal succes wensen enzo, en natuurlijk ken je de mensen waar je naast zat het beste.

Goed .. test gemaakt. Ik had er verdomme eentje gemist. Ik weet niet meer waarom. Of ik wachtte iets te lang, of ik corrigeerde. Hoe dan ook, het stomme ding pikte mijn antwoord niet toen ik het eindelijk dacht te weten. Shit, dat is een vraag die je zeker fout hebt.

En er waren er meer waar ik niet zeker van was. Toch zeker wel 6, 7, in totaal dacht ik. Zeven potentiele fouten. Als dat maar goed gaat.

Anders dan bij de oefening kreeg je nu niet meteen je uitslag. Nee, die moesten worden binnengehaald op een computer en uitgeprint enzo.

Na een lange, zenuwachtige minuut of tien, kwam de gast binnen. Degene die werden opgenoemd waren gezakt, en mochten als eerste weg. Je moest er niet vanuit gaan dat het oplopend op tafelnummer ging, zei hij. Maar dat ging het wel.

Ik had nummer 45. Langzaam kwam het dichterbij. Zo snel, dat er meerdere tegelijk aan de tafel stonden. 44 werd genoemd. Het was nu best lawaai-erig met mensen die hun dingen kwamen ophalen. Wat zij hij nu, 45? Nee.. volgens mij niet. Ik hoorde geen 45. Maar ik kan het niet geloven! Geen 45?!? .. Wow… WOW !

Totdat ik het papiertje werkelijk in mijn handen had, wilde ik het niet geloven. Maar toen iedereen weg was, en wij bleven zitten, hoorde ik toch echt niet iets als “45, jij ligt er ook nog?”. Dus ik was echt geslaagd!

Felicitaties alom. Geweldig, wat een gevoel, wat een gejuich van binnen!

De dingen werden uitgereikt, en we konden weer huiswaards.

Inmiddels een leuk meisje ontmoet. In de bus grapten we dat we elkaar ook moesten sms-en. Here’s my chance, dacht ik. Kom op met dat nummer!

Maargoed. Het had een examenvraag kunnen zijn.

U ziet een leuk meisje. Mag u daar wat mee gaan drinken?
NEE!

Natuurlijk niet. Leuke meisjes zijn bezet. Leer het nou toch eens.

Nouja, goed, leuke meisjes zijn evengoed leuk als ze bezet zijn, geen reden om ze de rug toe te keren en nooit meer wat te zeggen, toch? Dus we hebben afgesproken dat we samen een toer gaan maken als we geslaagd zijn. Mijn linkerbuurman waar ik best aardig mee op kon schieten zal dan ook wel mee willen, dus hebben we al een fijn clubje van drie.

Het is wel ver weg natuurlijk. Tegen die tijd ziet ze waarschijnlijk een naam staan in d’r telefoon waarvan ze niet meer weet wie het is. Maar ach, een mens mag toch dromen?

Al met al een zeer geslaagde dag, en natuurlijk ben ik ontzettend blij dat ik het gehaald heb enzo. Nu nog even dat praktijk examen (ahum, even zegt ie), en dan kunnen we het OV mooi vaarwel zeggen!

VROEM!

Of ik morgen effe een terrasje kwam pakken met Henco, want er waren allemaal mooie vrouwen.

Ja hoor, tuurlijk.

Alleen zit hij in Madeira, en ik in Nederland.

Ja, voor me kaar. Effe gauw wat in elkaar geknutseld. Is er meer nodig? Laat het dan maar weten. Ofzo. En we zijn natuurlijk benieuwd wie er allemaal mee gaan! Dus op z’n minst dat even invullen :-).

(www.rolandow.com/parkpop.php)

Leer ik het dan nooit?!

Maak ik net het lespakket open van mijn rijschool, kom ik er achter dat ik voor morgen een uittreksel uit het basisregister moet hebben.

Hm. Eén dag van te voren. Dat is wel kort dag, eigenlijk.

Dus net meteen maar even gebeld met het gemeentehuis. De schade valt mee. Mijn moeder mag hem ophalen, maar omdat het donderdag is, blijft het gemeentehuis open tot 20:00. Dat red ik net denk ik.

Geluk bij een ongeluk, I guess.

Nu nog “even” dat examen halen :-).

Lotte vroeg me net of ik nog een idee had voor de concert-meeting. Want dat leek ons leuk, met webloggers naar een concert. Twee vliegen in 1 klap.

Een leuk concert, en meteen een meeting ook nog.

Nou goed. Wij zoeken en zoeken, maar er was niet echt iets leuks.

Bijna tegelijk riepen we Parkpop als optie. Dus Parkpop it will be. Wij gaan sowieso, wie gaat er mee?

En moet ik dan een dingetje bouwen waarbij mensen zich kunnen aanmelden ofzo? :-).

Anywayz. Het zou wel leuk zijn als iemand die heel goed is met fotosoep enzo effe een logootje kan designen die je dan op je website kan plakken als je mee gaat. Wel zo herkenbaar, en goede PR.

(www.parkpop.nl)

Geen duur restaurant.

Geen space-bowling.

Geen borreltje-in-het-café.

Nee, als Woedend! gaat, gaat Woedend! in stijl.

Een eigen Woedend! boot. Gloednieuw motortje erachter. Paar biertjes mee, en tuffen maar. Door de sluis vanaf het Nieuwe Meer, zo naar de Amstel, hartje Amsterdam.

En dan natuurlijk toffe collega’s meenemen.

Onderweg werd er Bacardi drank gehaald. Smirnoff ijs, dat soort drankjes dus. Vond ik een mooie gelegenheid om het roer over te nemen.

En er moest gezeken worden door mensen .. Ook door mij, maar ik vond het op dat moment verstandiger om nog even vol te houden.

Enige tijd later ging dat niet zo best meer. De Amstel hadden we inmiddels bereikt, en afgevaren. We waren al bijna richting IJ. Bij het enige drijvende Chinese restaurant was ik het zat en heb ik de boot daar gewoon aangemeerd.

Er waren er nog meer waarbij gezeken moest worden. Hah, zie je nou wel.

Om toch niet alleen voor de w.c. te komen (althans, ik denk dat dat de reden was), heeft Rianne meteen maar loempia’s besteld. Best lekker eigenlijk, maar wel heet.

Na een tijdje varen, had Bas besloten dat we maar wat moesten gaan drinken in die Ierse pub. Ik kreeg Kilkenny van Jasper, maar die gaf ik door aan Marnix. Dom dom dom, ik kreeg er Guiness voor in de plaats.

En Guinnes lus-ik-nie.

Dus gauw wat anders bestellen. Een palmpje, lust ik wel. Of ik het zus en zo’n glas wou .. Watte? Zo een … Yeah, whatever dacht ik vriendelijk in eigen taal te antwoorden. Maar zo kwam dat geloof ik niet over, bijna slaande ruzie met Bas, haha. Nouja, overdrijven is ook een vak.

Rianne heeft een Woedend!-dans ontwikkeld, waar ik eigenlijk alleen aan meedeed geloof ik. Dus wij waren het dansteam. En in de loop van de vaart ook vriend en vriendin. Met bijbehorende ruzie natuurlijk!

We hadden de boot aan een andere boot gelegd. Omdat er verder geen plaats was. Nadeel wat wel, dat er tussen die boot en het trappetje op de kant, ongeveer een halve meter water zat. Dat werd springen.

Wonderbaarlijk hoe goed dat ging. Niemand plonsde tussen het wal en het schip. We hebben het allemaal droof overleefd. Alleen de telefoon van Paul niet, alleen dat wisten we toen nog niet. Die lag onder de vlonder.

Anywayz.. de voeren verder en verder. Over de wallen. Wat kan marnix brullen naar mensen zeg. Geweldig. Er stonden ook heel wat panden te koop. Misschien iets voor Woedend!.

De reis ging verder. Toen we langs ons eigen werkstekje kwamen moest hier even ook even gezeken worden. We zeiken en zuipen wat af op zo’n dag.

Hierna ging de reis verder, terug naar de haven van Tiddo die dit prachtig stuk boot heeft geleverd.

Eerlijk gezegd staat me niet zo heel veel meer bij van het sluisen, en de terugreis van de haven naar Woedend!. Maar het is toch gebeurd. En ik kan me nog herrineren dat ik het laatste biertje uit de koelkast haalde. En dat ik nu ook cognac lust.

Het geheel werd nog even op video vast gelegd door Paul. Dus we hebben net nog wat terug kunnen zien. En er liggen allemaal copyen van hoofden die tegen de glasplaat zijn gedrukt. Hm. Hadden we dat ook nog gedaan?

Na een tijdje vond ik het genoeg en ben ik naar huis gegaan. Er was blijkbaar ergens nog een hersencel die dat nodig vond, en die ook de weg terug naar huis keurig wist te vinden.

Er staat me ook iets bij van een neger waarmee ik gekletst heb. En dattie ineens mijn portomonaie wilde pakken ofzo. Bijna gerold, maar het lukte hem blijkbaar niet, of misschien had ik het op tijd door. Hoe dan ook, vanochtend heb ik mijn portomonaie wel terug gevonden.

Verbaasd, over het feit dat ik in bed lag, en dat ik dus een hele openbaar vervoer reis probleemloos heb gemaakt.

Vanochtend ging dat minder soepel. Toen reed ik een station te ver, en dat kost je dan een uur extra ongeveer. Erg balen.

Vandaag bestaat Outlander 2 jaar en 2 maanden. Dus Paul vond het tijd voor taart.

Maar ik hoef heel even geen biertje hoor.

Dus.

Jeeeeeezus, wat een feest dan. Heb al een niuewe…..

tot morgen