Andere Planeet

Ik heb nu al een tijdje lopen nadenken over hoe ik dit berichtje zou beginnen. En eindigen. En daar tussenin, eigenlijk ook.

Nu zit ik dit te typen, en nu weet ik het nog steeds niet. Wat ik precies wil melden, weet ik eigenlijk ook niet. Het is meer een gevoel. Een gevoel van onbegrip en een gevoel van een domper.

Inmiddels gisteren (maandag dus) kwam er een collega met het idee om met z’n allen te gaan eten. Leuk, socializen met collega’s. Opzich ben ik wel een socializer, dus ach, waarom niet. Ik heb het alleen maar druk met Sinterklaasinkopen doen en alles wat er omheen komt. Dat kan ook wel een andere dag.

Dus, besloten om toch maar mee te gaan. Gezien mijn studentenbudget zouden we naar een niet al te duur ding gaan. Wat overigens (niet expres) gelogen was, want ik vond het behoorlijk duur. Hoe dan ook, als ik er eenmaal zit, maakt het me ook niet meer uit.

Dus wel okay gegeten, en aan het eind werd er geopperd om uit te gaan. Sja. Ik weet wel hoe uitgaan bij mij meestal eindigt. In veel te laat naar bed gaan, en er dan vooral niet meer heel vroeg uitkomen. Daar ben ik bijzonder slecht in. De keren dat het me gelukt was, was ik niet ontzettend veel waard, maar voelde ik me wel een bikkel.

Omdat het pas half tien was, dacht ik, ik ga gewoon effe mee, en dan om half twaalf naar huis. Dan haal ik die trein ruimschoots, slaap ik lekker in mijn eigen bedje, en heb ik toch nog thuis geslapen. Wat opzich helemaal niet zo’n voordeel hoeft te zijn.

Al gauw bleek het verschil tussen mij en de groep waarmee ik weg ging behoorlijk groot. Allemaal goede en aardige mensen, no offense, maar er zit gewoon een kloof. Het lijkt een generatiekloof, maar dat is het niet, want de meeste waren ouder.

Tijdens het zoeken naar een leuke gelegenheid om uit te gaan, viel het mij op dat het een drukke dancing moest zijn. Althans, dat idee had ik. Richting Leidseplein dan maar. Ondertussen was een andere collega bezig zich bij ons te voegen, waar we op gewacht hebben. Een drie kwartier later ofzo waren we op het Leidseplein.

Inmiddels was mijn stemming al minder klikkerig. Het klikte niet erg, zeg maar. Voelde me een beetje buiten de boot vallen. En terecht. Niet alleen is mijn muzieksmaak en vriendenkring heel anders, ook de humor en manier van uitgaan past niet helemaal bij mij.

Met dan nog eens veel te weinig drank op, wordt het lastig om aan te sluiten. Maar okay, ik hou vol. Misschien dat het in het cafe nog gezellig wordt.

Echter, alles was veel te rustig naar de smaak van de rest. En daar hadden ze best gelijk in. Alweer zo’n verschil. Als ik uitga, ga ik meestal met een groep, en ga ik voor de gezelligheid onderling. Waar we zijn, maakt dan opzich niet zo veel uit.

Toen we weer terug waren bij het startpunt vond ik het tijd om naar huis te gaan. Op die manier ontdook ik mooi de disco, waar ik helemaal niet van hou, en de avond die alleen maar onnodig langer zou gaan duren.

Maar vanwaar het verschil? Ik weet het wel denk ik.

1. Mijn vrienden waren vanaf het begin af aan zo’n 6, 7 jaar ouder dan ik. Wat voor ons overigens helemaal geen probleem of drempel was.

2. Mijn muziekkeuze is heel anders. Nederpop is niet stoer en koel, laat staan de meezingers. Dat ook Nirvana, Queen en andere muziekstromingen (zelfs klassiek) in m’n collectie voorkomen, vergeten we even voor het gemak. Die nederpop is al gek genoeg.

3. Uitgaansgelegenheid is heel anders. Zelf treden we best vaak op, en hebben we alles zo’n beetje gehad. Zelfs in dancings hebben we gestaan. Stadions, bruiloftjes, feesttenten, kermissen, je kunt het zo gek niet bedenken. Zelf gaan we naar onze stamkroeg waar we een hoop mensen kennen. Sommige alleen van gezicht, anderen ook van naam en persoon. We gaan er heen om met elkaar plezier te hebben en onzin uit te halen, niet om te dansen op harde muziek.

4. Zelfs onze voorkeur voor drank is anders. We drinken doorgaans bier, en anders niet. Speciaal biertje wel eens. Maar mixjes en wijntjes doorgaans niet. Waardoor ik meestal een hoger tempo heb in een vreemd gezelschap dan wij gewend zijn.

5. Ik ben een groep gewend. Toen ik net geen 16 was, gingen we altijd met 15-20 man de kroeg in, waarbij we elkaar allemaal konden, en waarbij we alles mochten en konden. Het is net een famillie.

Noem het grote verschillen of niet, maar ik denk toch dat het er mee te maken heeft.

Verder worden er bij ons ook mensen neergeschoten in kroegen. Wordt een cafe ook verbouwd. Word je fiets ook gejat. Hebben we ook een coffeeshop. Hebben we ook gestoorde mensen op straat.

Wat dat betreft is het verschil niet zo groot.

Wat heb je nu geleerd, spelende jongen? Verloochen je afkomst niet. Waarschijnlijk totaal verkeerd gebruikt in deze context, maar zo is het wel. Als je ergens niet tussen past, moet je niet proberen je er tussen te douwen. Dat werkt niet.

Misschien groeit het, later, vanzelf.