Nu heb ik me vandaag helemaal niet zo ziek gevoeld. Ik ga me haast schuldig voelen. Maar gisteren, kwam het echt weer terug. Werd ik misselijk, at ik weinig, en had ik pijn in mijn maag.

Dus dan is het echt. Voordeel is nu dat ik morgen weer naar mijn stage kan, waar natuurlijk ook het nodige gedaan moet worden. Hopelijk word ik daar dan niet ineens ziek.

Ik heb er zo’n hekel aan. Het is OF ziek, OF niet ziek, niet een beetje er tussenin. Dan komt het ook zo ongeloofwaardig over. En zelfs als mensen me geloven, ben ik voordurend bang dat ze me niet geloven.

Kleine steun in de rug is dan weer dat “iedereen” het heeft. En daar kun je je dan een klein beetje achter verschuilen. En aan de andere kant: wat is nou 1 dag. Een dag op een heel mensenleven. Morgen ga ik er des te frisser weer tegenaan, en dat maakt alles weer goed.

Maar even tegen de ziekheid: and stay out!.

Zo, als dat niet helpt.