Amstelveenseweg .. Het eind van de reis. Net als je begint in te dutten en dat kacheltje in de metro lekker warm vindt, moet je er alweer uit.

Er stappen scholieren uit. Ik denk een jaar of dertien. Die ga ik wakker maken! roept een jongen, en hij geeft een mep tegen het raam, waar een meisje met haar ogen dicht zit.

Ik kan er de humor wel van inzien, opzich. Vreemd is dat. Vroeger bleef ik liever uit de buurt van die bijdehandte kinderen in groepen. Het is een kind, natuurlijk, maar een jochie zoals ik, daar kijken ze heus niet tegenop hoor. Zeker niet als ze met hun tienen zijn, en ik alleen.

Maar gisteren liep ik gewoon dwars door de groep heen. Er waren er een paar achter me, een paar rechts van me, die ik aan het inhalen was, en een paar voor me, die linksaf sloegen.

En ik voelde me helemaal niet opgelaten. Ik liep daar gewoon rustig, als een of andere oude man, die dat allemaal al gehad heeft. Sjezus, word ik nu oud, of minder allert?

Het ging in ieder geval allemaal goed, en vandaag ook. Als je langzamer gaat lopen om die groep voor te laten gaan, ben je ook fout bezig vind ik. Dus ik loop zoals ik altijd loop, schenk ze geen aandacht, en ik word niet eens door ze opgemerkt.

Zie je wel. Het kan wel …