Ik kan het me nog herrineren als de dag van gisteren. Of nee, wacht eens, het was gisteren!

Zoals altijd ga ik met de trein naar mijn stage. Nadeel is dat je dan doorgaans ook terug moet met de trein. Zo ook gisteren. Best laat eigenlijk, omdat ik al een trein had gemist enzow.. maar, uiteindelijk zat ik zonder al te veel vertraging toch in de trein.

Tot hij in Purmerend ineens stil stond. Een grappige Surinamer begon heel uitgebreid uit te leggen waarom we stil stonden. Dat ging ongeveer zo: (beeld je een Surinaams accent in): Ja dames en heren, we staan hier even stil, want er staat een trein in de fik op station Hoorn. Wij hebben te horen gekregen dat er nog 1 spoor vrij is. Wij wachten op instructies van de verkeersleiding. Ik zal U op de hoogte houden, maar nu staan we hier dus stil. We weten nog niet hoe lang het gaat duren, onze excuses hiervoor. Ik hou U op de hoogte.

Wat een ouwehoer. En zeker met zo’n accent is dat erg grappig. Nou, lekker dan, gaat die trein eens op tijd, sta je nog stil. Dus mijn brein begon al vluchtwegen te bedenken. Broertje! Wacht eens, had mijn broertje niet een vriendin? Ja natuurlijk, dat weet ik wel zeker zelfs. Haha. Zou effe lekker worden als je dat niet weet. Maar nee, woonde die ook niet in Purmerend? Ja.. die maar eens bellen dan, hij gaat vast vaker naar Purmerend.

Arjen gebeld, en geinformeerd of er toevallig ook bussen naar Hoorn gaan. Nee. Die gaan niet. Shit. Opgesloten.

Verder ook geen bekenden die even naar Hoorn willen rijden ofzo, dus sja, dan maar afwachten, net als de rest van de trein.

De Surinaamse man weer. Ja mensen, we staan nog steeds stil. We hebben te horen gekregen dat de brandweer de stroom heeft afgesloten. We weten nog steeds niet hoe lang het gaan duren, dus voorlopig staan we nog eventjes stil. Alleen dat tegenstrijdige “voorlopig” en “eventjes” staat me al niet aan. Zo snel zijn ze niet met oplossingen bij de NS, dat zien we wel aan het vervoer in het algemeen. Vertragingen zijn nog steeds aan de orde van de dag.

Wat doe je. Beetje voor je uitkijken. Nee, geen knappe mede reizigsters. Beetje uit het raam loeren, maarja, het is donker. Hey, wat ligt daar nou op de grond. Is dat een man? Ja, dat is een man.

Kijk nou, een andere man, die zeer wankel loopt, loopt aan die man te sjorern. Hahaha, ze zijn dronken! Is dat even grappig. Als je het zelf hebt, is het heel vervelend. Maar om een ander zo dronken te zien dat hij niet meer kan staan, dat is toch wel vermakelijk. Hij heeft het immers zelf gedaan. Eigen schuld, dikke bult.

Na veel gesjor werd de man een beetje wakker, en keek die ander aan van Wat moet je nou?. Ja euh, hij wou naar huis, denk ik. Ze zullen samen wel uit zijn geweest ofzo. Of samen alcoholist, kan ook. Hij trok hem overeind. Nu zat hij op het perron. Zo, dat is een heel verschil.. effe verwerken hoor.

Okay, laten we gaan staan. Op handen en voeten ging zijn kont omhoog, steeds hoger, en zijn handen kropen steeds dichter naar zijn voeten toe. Langzamerhand kwam hij overeind, maar op het moment dat hij zijn handen van de vloer haalt, ploft hij achterover, waar een bankje stond.

Toeval of niet, hij plofte op het bankje, en zat nu tenminste normaal. Weer even verwerken hoor .. hoofd steunen op de handen. Okay, nu gaan we toch maar eens weg. Weer dat opstaan. Voorzichtig, langzaam op staan. Een stap, hooooo nou.. nee, toch niet. *Plof* En hij zat weer.

Hoe gaan we dat doen, hoorde ik hem denken. Hoe gaan we in godsnaam naar huis komen, of waar dan ook. Hier moet ik weg, dat is duidelijk. Ik wil niet, ik kan niet, maar hier moet ik weg.

Weer opstaan. Hij stond nu overeind. Deed drie stappen, en bij de vierde stap ging zijn rechter been kruislings voor zijn linkerbeen langs, en viel hij naar rechts. Met een smak kwam hij tegen het hekje.

Sjezus, wat was die kerel dronken. Zijn vriend kwam er weer aan, die een arm om hem heen sloeg. Inmiddels, door die vier stappen, was de man een beetje uit zicht.

Dames en heren, deze trein rijdt niet verder naar Hoorn. Wij gaan omkeren en terug naar Amsterdam. Ik wil alle reizigers voor de richting Hoorn, Hoogkarspel, Enkhuizen verzoeken om uit te stappen. NS zet bussen in. De Surinamer weer.

Op het perron een andere DJ. Door een storing tussen Purmerend Overwhere en Hoorn kan deze trein niet verder reizen. NS gaat wat regelen, maar we weten nog niet wat en wanneer blablabla. Ik luisterde al niet meer. Het was me al duidelijk: dat werd wachten en wachten.

Gelukkig reis ik wel eens met de bus naar Amsterdam, en weet ik dat de 114 bij Edam langskomt. En ik dacht dat er wel een bus naar Edam zou gaan, dat is opich best dichtbij. Dus de bushokjes maar eens onderzoeken, samen met wat andere reizigers.

Iedereen is in zo’n situatie overigens bijzonder vriendelijk tegen elkaar. Je bent lotgenoot natuurlijk, je zit allemaal in hetzelfde schuitje. Mensen gaan dan grappen en elkaar helpen.

Bushokjes onderzoeken dus. Onderweg kwam ik de vriend van de dronkaard tegen. De dronkaard zelf kon ik niet ontdekken.

Een meisje vraagt me, inmiddels was ik aangekomen bij de bushokjes, of ik weet of die bus naar het centrum gaat. Moet je uiteindelijk ook naar Hoorn? vroeg ik. Ja, dat moest ze. Mooi, zitten we helemaaaal in hetzelfde schuitje, en kunnen we samen een oplossing zoeken ofzo. Gezellig.

Beetje discusseren wat voor alternatieve route we kunnen bedenken. Dat duurde erg kort, want er kwam ineens een bus “NS Vervoer”. Zou dat voor ons zijn? Hij stopt wel. Vrolijke buschauffeur. Gaat u naar Hoorn?. Ja, dat ging ie wel. En we mochten gratis mee, rondje van de NS.

Zo, wij zijn gered. En al die andere mensen op het perron dan? Sja, ik ga niet terug met het risico mijn bus te missen. Bus gaat weg. Bus rijdt een rondje, en komt nu aan de andere kant van de weg, ook bij het station, terug om de rest in te laden.

Dat past niet. Nog een bus erachteraan.

Al met al vlot geregeld. Ze kunnen dus wel wat regelen bij de NS. Uiteindelijk had ik een half uur vertraging, en dat is ongeveer hetzelfde als dat er een trein uitvalt. En dat zijn we inmiddels wel gewend van de NS.