Ik denk dat ik een nieuw vast item ga introduceren: het bushokje. Wie kom je tegen bij het bushokje, wat weet je van ze, wat denk je van ze. Misschien wordt het wel een leuke reality soap.

Elke openbaar vervoer reiziger zal wel weten dat je steeds dezelfde mensen tegenkomt, bij het bushokje, of op het perron van de trein. Ik denk dat ik me zal moeten beperken tot het bushokje, omdat het perron teveel gedoe wordt. Dat onthoud ik allemaal nooit, en het verhaal zou te lang worden.

Vandaag waren er slechts twee mensen bij het bushokje. Wel allebei met een bekend gezicht. Ik ga ze namen geven, dat lijkt me helemaal leuk.

Toen ik het bruggetje overliep, zag ik al dat ze achter me zou komen te lopen. De maatschappelijk werkster. Ik weet niet of ze dat is, maar zo ga ik haar noemen dus.

Ik zat een tijd geleden met haar in de trein. En toen hoorde ik het gesprek die ze had met een vriendin.

Ze kwam een vriend tegen, of kennis, die net uit de gevangenis was. Hij was drugs verslaafd, maar nu was hij helemaal afgekickt. Hij liep met zijn moeder, die straalde van geluk dat haar zoon eindelijk weer clean was. Hij zag er goed uit, en hij vertelde enthousiast dat hij er dit keer echt vanaf zou blijven, en dat hij zelfs een baan ging zoeken.

Ze was er erg enthousiast over. Maar een tijd later hoorde ze, of merkte ze, dat hij met een “foute” vriend begon om te gaan. Vrienden die hem weer aan de drugs zouden helpen.

Ze ging bij hem langs. Er zaten een hoop vrienden bij elkaar, en ze waren lekker aan het blowen enzo. Terug bij af dus. Ze probeerde hem duidelijk te maken dat het stom was wat hij deed, maar hij werd te veel beinvloed door zijn “vrienden”.

En dat was allemaal erg teleurstellend. Ik heb een neef die drugsverslaafd is. Al een hele tijd. Al zo lang ik hem ken, eigenlijk. Hij woont ergens in Amsterdam, maar ik zou niet weten waar. Misschien in een kartonne doos, dat is wel vaker gebeurd.

Ongeveer twee, drie jaar geleden ofzo, toen hij ineens weer opdook, vertelde hij dat hij was meenomen door buitenaarde wezens. En die hadden hem gehersenspoeld. Het was allemaal hun schuld!

En dan wist hij ook nog het een en ander over je lichaam te vertellen. Uit je tenen komen negatieve ionen, en uit je hoofd positieve. En ja, dat komt bij elkaar, dat botst tegen elkaar, en dat gaat niet goed natuurlijk. Dan heb je die drugs gewoon nodig.

Zoiets was het, heel vaag, alsof hij een proffesor was ofzoiets. Hij was dus bijna doorgedraaid. Een paar maanden geleden heb ik hem nog gezien, en gek genoeg wat hij niet nog gekker geworden. Het is net Herman Brood, zo maf als hij al die drugs overleefd.

Ik sta er dus niet van te kijken dat een drugs verslaafde steeds weer terug valt. Ik vond het dus ook redelijk naief van het meisje dat ze hem dacht te kunnen helpen, door hem te wijzen op zijn stomme fouten.

Dus haar noem ik maar de maatschappelijk werkster. De zegt altijd vriendelijk goedemorgen als ze aankomt, terwijl ik haar eigenlijk helemaal niet ken. Stond ik een beetje raar van te kijken.

Verder was er vandaag de phoneman. Die noem ik phoneman, omdat hij gisteren of eergisteren aan het bellen was in het bushokje. Toen ik aankwam, liep hij het bushokje uit, om zijn gesprek prive te houden. Bovendien heeft hij een rugzak met een BEN sticker erop. Phoneman dus.

Hij zij vanochtend wel goedemorgen. Gek toch, hoe snel dat went. Eens zien of we hier een mooie soap van kunnen maken. Maandag meer bushokjes nieuws!