Month: November 2010 (Page 1 of 2)

Afgelopen weekend is het dan gebeurd: we zijn verhuisd. Een klusje waar ik me nog even flink op verkeken had. De vorige twee keren zijn we vanuit vrij kleine huisjes vertrokken. De hoeveelheid rotzooi die we moesten verkassen, bevestigde nog maar eens dat het huis aan de Holenweg toch een flink stuk groter was dan we ooit eerder hadden gehad. Ik dacht ècht dat we met behulp van het vrachtwaggeltje van chapter Obdam met 1, hooguit 2 keer rijden wel klaar zouden zijn. Zo ging dit de vorige keren immers ook. Nu hadden we echter vier keer nodig, waarbij ook de auto’s nog eens gevuld werden met losse meuk.

Met de hulp van familie en vrienden waren we zo’n 6 uur later echter wel over. Ons nieuwe huis staat vol met dozen, hoewel we best hard bezig zijn om alles weg te werken. De kledingkasten die we uit elkaar hebben gehaald, zitten wonder boven wonder ook weer in elkaar. Vraag niet hoe, maar het staat, en we kunnen er kleding in kwijt. Televisie deed het gelijk al, internet is inmiddels ook aangesloten. Wasmachine en droger idem dito. Kortom: we kunnen het huishouden draaiende houden.

Helaas zijn er in de badkamer nog wat kleine defecten. Het doucheputje loopt niet goed door (flauwe grappen in de comments graag), en de kitrand van de glaswand is ook niet helemaal waterdicht. Dit tesamen resulteert dus in een natte vloer, na het douchen. Tot slot blijft de kraan van het bad druppen nadat we twee maal hebben gebadderd. Hopelijk laat Baderie Reus zich van de goede kant zien, en ervoor zorgen dat dit snel gefixt wordt. Zo niet, dan hebben we nog een laatste termijn bedrag achter de hand, maar eigenlijk balen we gewoon dat je niet lekker kan douchen. En dat terwijl de badkamer eigenlijk super mooi is. Heerlijk bad, mooie douche hoek, alleen het functioneert nog niet helemaal goed.

Tom slaapt nog steeds lekker door elke nacht, en kijkt zijn ogen uit naar zijn nieuwe dieren behang. Momenteel heeft hij de mooiste kamer van het huis, namelijk de enige die al helemaal ingericht is, en vrij van gevulde verhuisdozen.

Op zolder laten we nog even een klapraam installeren die we over hebben doordat we een dakkapel hebben geplaatst. Jaja, je kan wel zien waar het geld zit. Niet bij ons meer dus, want het zit allemaal in het huis.

De eerste dag voor het echie met de auto naar het werk was ook gelijk feest. Binnen Hoorn telt eigenlijk niet mee, vind ik, maar nu ben ik een ‘echte’ forens. Lekker glibberen over de wegen en in het langzaam rijdend verkeer staan. Op zich komt dat mooi uit, want als ik toch stapvoets rijd, heb ik ook geen winter banden nodig lijkt me.

Nouja, er komen vast nog spannendere berichten voorbij over de avonturen in de polder.

“Bel me maar even als je klaar bent voor vertrek, dan kijk ik of het uitkomt met de kleine, en dan rijden we samen even naar de stort. En ja, anders moet je zelf maar even rijden.”

Enerzijds hoopte ik stiekem dat ik zelf mocht rijden. Altijd leuk, rijden in andere auto’s, busjes, vrachtwagentjes, motoren, maakt allemaal niet uit, ik vind het een uitdaging. Voorheen vond ik dan dat ik met het grootste gemak moest wegrijden, liefst een beetje sportief, maar daar ben ik toch van terug gekomen toen ik eens een deuk reed ik een busje van een goede vriend. Al was het busje dan nog zo oud, het gaf me een enorm rot gevoel. Nog steeds, eigenlijk. Bovendien heb ik mijn eigen auto’s ook behoorlijk wat schade toegebracht met het “effe” in of uit parkeren. Nee, dat doen we niet meer. Alle stuurkunsten waar ik over twijfel, voer ik tegenwoordig op een snelheid uit die lager dan stapvoets is. Heerlijk. Alle tijd om overal naar te kijken en op te letten, en als je dan eens je rem diep intrapt, sta je ook in één keer stil.

Dus, uiteindelijk mocht ik zelf naar de stort rijden. Er waren nog wel wat regeltjes, wetgevingen, die me ervan zouden moeten behoeden deze rit te gaan maken. Wat het dan ook weer extra spannend maakt. Zeker als oom agent, die toevallig bij mij aan het tegelen was, zegt dat je gepakt wordt voor “rijden zonder rijbewijs”, en dat de boete bepaald wordt door justitie. Ah, fijn, bedankt, spreek me nog wat moed in. Maargoed, nadat zwager -met wiens auto ik het gevaarte achter me aan moest trekken- me had uitgelegd hoe ik binnendoor naar de stort kon, kwam het allemaal goed. Vlak voor het einde van de route was er helaas een weg afgesloten, maar uiteindelijk kwam ik toch op mijn bestemming aan.

Aanhanger parkeren: makkie man!

De spullen, die allemaal los in de aanhanger lagen, keurig uitgeladen. Een hele opluchting, want dan hoef je op de terugweg tenminste niet bang te zijn dat er dingen afwaaien. Vol goede moed sprong ik weer in de auto. Zo, die klus was geklaard. Dat zat erop! Prima gegaan. Ik rij terug, en wil rechtsaf de dijk op draaien, maar zie daar een auto staan in zeer herkenbare kleuren. De blauwe lampen bovenop en de manntjes die om een aanhanger heenliepen, deden mij besluiten snel linksaf te slaan. Geen idee waar die weg heen ging, maar langs de politie rijden, leek me vragen om problemen. Ik moest me inhouden om niet als een gek weg te stuiven, met alle risico van dien.

Maar gelukkig, de agenten kwamen niet achter me aan, en toen ik over de helft van mijn route was, verdwenen de hartkloppingen vanzelf weer.

Omdat ons tuin afval ook nog geloosd moest worden, nam ik de aanhanger nog even mee naar huis. En zie eens even, want een parkeerkunsten. Zoals ik al zei: rustig aan, en dan kan er niet zoveel mis gaan. Heerlijk, als je zoiets een klein beetje onder de knie hebt, of ik elk geval dat gevoel hebt.

Dus, Rolandow.COM, nu ook voor al uw aanhangerritjes.

Eindelijk. We kunnen weer gewoon naar de wereld draait door kijken, zonder bang te hoeven zijn dat Prem aanschuift als tafelheer. Meneer wordt eindelijk afgestraft voor zijn grote muil en mag niet meer aanschuiven. En dat is goed nieuws voor mij, want ik kan die man werkelijk niet uitstaan. Continu de aandacht opeisen, beetje door iedereen heen schreeuwen, zonder dat het interessant is. Werkelijk, ik snap niet dat deze man advocaat heeft kunnen worden. Misschien is dit beroep dan toch minder ingewikkeld dan ik dacht. Of heeft Prem soms ergens een diploma gekocht?

Helaas staat er in het bericht op nu.nl dat ze Prem “dit seizoen” niet meer uitnodigen.

Jammer, ik had liever “deze eeuw” gelezen.