Month: December 2009

De tweede trip naar Jakarta was inmiddels al minimaal 6 keer verschoven. Romantisch weekendje weg met mijn gepartnerde partner werd hierom gecancelled. Nieuwe plannen werden on hold gezet. Kortom: het was een groot vraagstuk wanneer we zouden gaan, zowel naar Jakarta, als samen een weekendje weg. Daar werd de stemming af en toe niet beter op.

Uiteindelijk was daar dan een soort van einddatum: 2 januari. Nu was het dan ècht zeker. Ik geloofde het inmiddels pas als ik de tickets in mijn handen had.

Opzich was 2 januari al niet ideaal, aangezien ik graag oud en nieuw vier, maar okay, het is nog wel te doen. Even een nachtje uitkateren, en hoppa, gaan met die banaan. Het tripje zou ook een stuk korter zijn: iets van vijf dagen. Ben je eindelijk van je jetlag af, en dan moet je alweer naar huis. Eigenlijk werd het al hoe langer hoe onaantrekkelijker, maargoed, je laat je toch van je beste kant zien. Beetje netwerken in Azië is nooit weg.

Maar toen nogmaals werd verschoven naar 1 januari vond ik het eigenlijk wel welletjes. Dan maar geen tripje naar Jakarta. Een oase van rust kwam over me heen. Ik besefte me dat ik ineens een stuk meer tijd had om dingen, zowel op kantoor als voor ons nieuwe huis, te kunnen regelen.

Toen ik vanochtend onderstaand artikel langs zag komen bij NU.nl wist ik het zeker: Rolandow blijft lekker thuis.

VS waarschuwt voor aanslag op Bali 

In dit tempo zou je denken dat we over twee maanden onze woning al in kunnen. Schijnt normaal te zijn. Net als dat het normaal is als je huis er eigenlijk piepklein uitzit, zo in het eerste begin.

Aan de overkant gaan ze nog een stukkie harder, zo lijkt het. De laatste keer dat we zelf waren kijken, stond er nog helemaal niets. Nu ineens staan er twee villa's.

Ik vraag me af of deze mensen zich wel beseffen wie er allemaal in de straat komen wonen ;-)

Krabbeldekrabbel.

Krabbeldekrabbel.

Rolandow: Ok, maar hoe heet dit nu, officieel zeg maar? Wat is onze burgerlijke staat?

Gemeentemannetje: Gepartnerd.

Dat u het effe weet. Niet te verwarren met huwlijk dus, hoewel bijna hetzelfde, maar huwlijk heb ik niet zo'n zin in. Maargoed, vanmiddag in het stadhuis dus ondertrouw dingen getekend (dat heet dan wel weer hetzelfde), omdat dit veel minder geregel is dan andere vormen van zeggen dat je samen een huis gaat kopen. We dachten naar het gemeentehuis te gaan om te informeren, maar het gemeentemannetje had nog wel effe tijd voor de kerst, dan heb je het maar vast gehad.

Wat je allemaal niet moet regelen zeg, ongelovelijk! Maar we gaan er in razend tempo achteraan, en het is al bijna rond allemaal. Vanochtend zaten we nog bij de makelaar om het koop contract te tekenen, dus nu hebben we nog zes weken om de bank zo ver te krijgen die eurie's vrij te maken voor ons. We hebben er alle vertrouwen in.

Gelukkig hebben we Studio André om de hoek wonen, die zelf ook behoorlijk nieuwsgierig heeft. Gelukkig voor ons heeft hij ook altijd een camera op zak. Leuk om later een collage van te maken. En leuk voor nu, om hier de vorderingen vast te tonen.

CMK: "Ik stuur jullie even wat formulieren toe die jullie moeten invullen, en dan maken we een afspraak om te tekenen bij ons op kantoor".

R: "Maarreh, er kan dus nu niemand meer tussen komen?"

CMK: "Nee hoor, dat is over. Het huis is nu van jullie."

En zo ben je een kort telefoongesprek later dus ineens een huis rijker.