Koffie met thee is minder lekker

Month: October 2007

Acda en de Munnik in M-Lab

Acda en de Munnik in M-Lab

We waren dus op zoek naar M-Lab, in Amsterdam Noord. Via de afslag die ik normaal altijd nam om naar het werk te gaan. Maar van die weg die ik tientallen keren gereden had, was nu weinig meer over. Alles ligt overhoop, belijningen zijn weggehaald, nouja kortom: een zooitje.

Na verloop van tijd zei de Miep dat we de bestemming hadden bereikt. Het was donker, het was industrieterrein, en het was angstaanjagend. De Miep gaf de verkeerde straat aan, dus ik toetste nogmaals het adres in waar we heen moesten. Toen Miep klaar was met het bepalen van de route, hadden we direct onze bestemming alweer bereikt. Stonden we dus toch goed.

Uiteindelijk moesten we een donker gat in rijden, en dit bleek dan bij M-Lab te horen. Wat meer bewegwijzering had wel gemogen. M-Lab is iets nieuws. Iets wat vroeger iets anders was geweest, misschien een loods ofzo, en wat nu dus een labaratorium voor muziektheater is. Van binnen was het knus, en amateuristisch, wat een leuk sfeertje neer zette. Ons e-ticket moesten we aan de bar inleveren. We kregen er twee Heineken plastic muntjes voor terug. Dat was ons entreebewijs, kennelijk.

Het zaaltje was erg knus, ik denk dat we met honderdvijftig man waren ongeveer. Geen grote rode bioscoopstoelen, maar gewoon klapstoelen, aan elkaar vast gemaakt met van die ijzeren inhaak dingen aan de zijkanten van de stoel.

Acda en de Munnik deden wat ze eigenlijk altijd wel doen. Acteren dat ze nog niet alles wisten, en er af en toe wat mis ging. Nouja, soms ging er ook ècht wel wat mis, maar een hoop was ook wel gespeeld, geloof ik.

Uiteindelijk toch leuk om de mannen weer bezig te zien. Of het nu gespeeld is of niet, je krijgt het gevoel dat ze zo lekker gewoon gebleven zijn, en of je voor die anderhalf uur hun beste kroegmaatje bent. Ze verheffen zich niet boven het publiek, en al babbelend en kletsen, spelen ze hun programma. Ze hangen niet de artiest uit, maar proberen een oude jongens krentebrood sfeer neer te zetten.

Ben inmiddels wel erg benieuwd geworden naar de uiteindelijke show. Wat er geknipt is, wat er gebleven is. En volgende maand komt de nieuwe CD uit. Ik kan U zeggen: een hoop slowtempo liedjes met diepe teksten. 

Lunch

Sinds kort hebben we voor tijdens een lunch een soort van eierenkoker.

We hebben ook een collega die, als je vraagt of hij je iets wil aangeven, dit dan vrij hard naar je toe gooit, soms. Nouja, okay, is mij pas één keer overkomen, maar zulke dingen onthoud ik nu eenmaal.

Vandaag vond ik het tijd hem terug te pakken … 

Acta.nl

Volgens de tandartsen heb ik een goed gebit, waar een hoop mensen jaloers op zouden zijn.

Voor mij blijft het een gevoelig en irritand onderwerp.

Amsterdam Dance Event

Amsterdam Dance Event

Geweldig feestje, gisteren in de Melkweg. Alleen de terugreis vond ik een beetje jammer. Als het feest af is, wil ik gewoon (snel) naar huis. Dus als stipt om 5:00 de muziek stopt, dat je dan niet pas om 8:30 in je bed ligt.

Maargoed, the memory remains, en dat was geweldig! :-) 

Five weeks after

Ik zei toch dat ik het ging vergeten? Maargoed, bij deze, het haar na vijf weken. U ziet, het groeit best snel.

Dit foto project wordt denk ik even gestaakt, omdat ik het nog een tijdje kort ga houden waarschijnlijk. Als ik vanmiddag nog een tondeuze te pakken kan krijgen natuurlijk. Het is wel erg praktisch namelijk! 

Dawnweller.nl

Dawn weller

Eindelijk heb ik dan eigen foto materiaal om ons verse nichtje aan te prijzen. Ome Roland en Tante Mijke op de foto met Dawn. Helaas was het al donker buiten, en dus geen ideale omstandigheden voor een fotoshoot. Bovendien vond ik dat geflits zielig, want ze sliep net zo lekker!

Volgende keer maar overdag komen. En een beetje snel, anders loopt ze al weer :-) 

Jongen met de vieze broek

Met de laatste kleine boodschappen voor het avondeten in mijn mandje, sloot ik aan in de rij waarvan ik dacht dat het de kortste was. Voor mij stond een jong stelletje. De jongen had een petje op, met een vieze blauwe broek en een even-zo-vies trainingsjasje aan. Het leek wel een schilder ofzoiets.

Nu wil ik niet meteen zeggen dat alle mensen met vieze broeken dom zijn ofzo. Ik heb zelf bijvoorbeeld ook wel eens een vieze broek aan, maar dat wil nog niet zeggen dat alle mensen met vieze broeken zichzelf kaal laten scheren en vergeetachtig zijn.

Neem nou bijvoorbeeld een dokter. Na een week hard werken is hij op een mooie lente dag in zijn tuin aan het werk. Die heeft ook heus wel een vieze broek aan, anders wordt zijn vrouw boos. Wil toch niet zeggen dat hij dom is, of wel soms? Ik bedoel, als dat waar was, dan zou dat betekenen dat mensen met vieze broeken allemaal domme kale vergeetachtige dokters zijn. En ik ben dus geen dokter, dus deze stelling klopt niet. U ziet: ik kan alles bewijzen met keiharde logica.

Het jonge stel voor me had dus afgerekend, toen de jongen met de vieze broek een blik werp op zijn fles zeven-up. Hmm, wat was die fles leeg? vond hij. Maar de dop zat wel dicht! Nou, ga maar even kijken dan voor een andere fles, zei de kassa juffrouw. Ik dacht bij mezelf: wat een domkop. Natuurlijk zit die fles niet tot de nok toe vol, dan zou hij ontploffen door het koolzuur!

Gelukkig hoefde ik niet te wachten, omdat het stel al had afgerekend, en gingen mijn spullen langs de blieper. Toen ik had afgerekend, en mijn spullen aan het inpakken was, kwam de jongen met de vieze broek terug. Wat bleek? ALLE flessen waren zo leeg als de zijne! Dat komt natuurlijk door het koolzuur!, legde hij vervolgens de kassa juffrouw uit. Anders zou de fles uit elkaar knallen, snap je wel?

Ja, natuurlijk snappen we dat, looser. Elke mafkees hier, vieze broek of niet, snapt dat een fles met prik erop niet helemaal vol zit. En ik heb werkelijk nog nooit iemand mee gemaakt die terug is gelopen, om te kijken of de andere flessen misschien voller zaten!

Heel even twijfelde ik of het aan zijn kleding lag. Maar toen bedacht ik me dat ik ook wel eens vieze broeken draag.

Alleen niet als ik boodschappen ga doen.

Druk weekendje

Zo, dat was me het weekendje wel weer. Effectief time management, noem ik dat. Aangezien Mijke tegenwoordig veel weekenden werkt (comes with the job), hebben we ineens minder weekenden om feestjes te bezoeken en andere uitstapjes te maken. Dus gaan we combineren.

Vrijdag was er een poker tournooi in Hauwert. Dit was mijn eerste echte grote tournooi (46 man), en dat was dus best spannend, vond ik. Het werd een lange strijd, waarbij ik ben een vrij lage stack aan de finale tafel kwam. Uiteindelijk heb ik het nog weten te schoppen tot een derde prijs. Niet slecht voor een eerste keer, vond ik zelf! Ben je dus wel mooi van half tien tot een uur of half twee zoet.

De volgende dag stond de Kamasutra beurs op de planning. Jur en ik hebben wel eens wat internet dingetjes gedaan voor PrivateDog. Dus toen we met de kermis hoorde dat hij zou poseren op de kamasutra beurs, sloegen wij meteen toe, en eisten als het ware twee vrijkaartjes op. Uiteindelijk bleek dat nog te lukken ook, en dus zaten wij zaterdagmiddag in de trein naar Utrecht, zonder dat we wisten wat we ervan verwachten moesten. Niemand in onze omgeving was er ooit geweest. Spannend!

Op de beurs leken redelijk normale mensen te lopen. Tuurlijk, de creeps waren er ook. En wat ik vooral gek vond, was dat er behoorlijk wat mensen rondliepen die geen moeite hadden om zichzelf bloot te geven. Zo stond er een vrouw op het podium, dat zichzelf liet bewerken met een mes (nouja, geen bloed hoor!). En even later hing er een vrouw in de touwen, op datzelfde podium. Kennelijk was dat de SM hoek.

Op een hoofd podium waren de professionele strippers te vinden. Zowel vrouwelijk als mannelijk, maar toen de mannen kwamen offerde we ons plekje graag op, zodat de vrouwelijke bezoeker ook een kans kreeg om wat te zien.

Bij de Foxy stand konden mensen zich in gewaagde poses laten fotograferen. Ik heb me er zeer over verbaasd dat mensen gewoon in de rij stonden om foto's te laten maken. En dat terwijl het beurs publiek toe staat te kijken, hoe het meisje zich over de legerjeep drappeert en laat fotograferen. Jammer genoeg mocht je als bezoeker geen foto's maken. Dit gebeurde ook bijna niet, dus ik heb me er ook maar niet aan gewaagd. Tot slot zijn we nog een doolhof in geweest, waarbij een bordje hing met een tekst zoiets als: "Als er in het doolhof iets gebeurt, is het niet onze verantwoording. Als er in het doolhof niets gebeurt, is het ook niet onze verantwoording". Pas toen we binnen waren viel bij mij het kwartje. Het was de bedoeling dat de bezoekers van het doolhof vieze spelletjes met elkaar gingen spelen, en dát was dan het amusement voor de andere doolhof bezoekers.

Toen we een man in een leer pakje, met een opening in zijn broek signaleerde, wilde ik zo snel mogelijk uit het doolhof. Dit bleek echter nog niet zo gemakkelijk.

Nou goed, na dik twee uur hadden we het wel gezien op de beurs. Jur ging weer naar Hoorn, en ik wachtte op Mijke die me kwam ophalen met de auto, want we gingen verder naar Den Bosch. Weer even bij de puppies kijken. Ze waren een stukje groter, maar nog steeds even lief. Wederom wilden we er wel een, of twee, mee naar huis nemen. 's Avonds lekker biertjes gedronken, en de volgende dag nog even uit wandelen met Nina, een hond uit het asiel. Ook lief.

Floortje en Yara

Dus, mocht U nog een hond of kat willen, jong of oud, kijk eerst eens in het asiel. Ik wist niet dat er zoveel lieve dieren in het asiel te vinden waren! En ze krijgen allemaal een APK keuring, dus wat dat betreft zit het ook wel snor.

Nina

Na het wandelen gingen we richting huis, omdat we 's avonds weer een etentje hadden, ter ere van Femke. Want Femke moet binnenkort weer naar het ziekenhuis, dus wilden we haar nog even een hart onder de riem steken. Het werd weer erg gezellig.

Femke

Op de terugweg naar huis prezen we onszelf met alle lieve vrienden en vriendinnen die we hebben, en dat we het er toch maar mooi druk mee hebben.

Op naar 't volgende weekend.

© 2024 Rolandow.COM

Theme by Anders NorenUp ↑