Koffie met thee is minder lekker

Month: June 2006 (Page 1 of 2)

Auto troubles

Om Mark een hart onder de riem te steken: wij hadden ook weer auto troubles. Toen we afgelopen weekend terug reden van het verjaardagsfeestje van Tamara, in Den Haag, merkte Mijke op dat er aan de rechterkant wel erg weinig licht scheen.

Zo vaak rijd ik niet in het donker (lees: nooit), dus vandaar dat ik dit mankement nu pas merkte, bedacht ik mezelf. Waarschijnlijk heeft het rechter licht dus nooit goed gewerkt, sinds de nieuwe koplampen erin zitten!

Want een aantal weken geleden zijn die vervangen door de buurman-op-mijn-werk. Onze Turkse vriend Ahmet. Die alles voor een prikkie kan maken, maar zijn uurloon voor het gemak even niet mee telt. Dat krabbelt hij er aan het eind van de rit, op de post-it, pas bij. En dat resulteerde in een onaangename verrassing, hoewel de reparatieprijs nog niet eens zo heel slecht was.

Maar nu begon ik toch wel te balen. Ik zag al voor me dat ik terug kwam, en dat Ahmet zou zeggen, ja, luister eens, in die tussentijd kan er wel van alles gebeurt zijn met jouw koplamp! Alleen dan op zijn manier natuurlijk, in overstaanbaar Nederlands met een hoop lachen erbij, precies als een verkoper in Turkije, op de bazaar. Kijken kijken niet kopen.

Continue reading

Hieperdepiep hoera

Femke en Mijke

Femke werd 25 jaar. En haar ouders werden 50, of waren dat net geworden, of moesten dat binnenkort worden. In elk geval was er reden voor groot feest.

Dus togen wij naar Andijk om aldaar mee te feesten. De weerswaarschuwing was redelijk terrecht: het regende, en regende, en regende. Gelukkig hadden ze de party goed georganiseerd in een schuur. Een waterdichte.

Daar wij een van de weinigen waren met een digitale camera (begreep ik), heeft Mijke flink haar best gedaan, en er op los geschoten. Daar mag U ook van genieten.

Hierrrrrr
.

Avond 4 daagse

Gisteren ging ik op de fiets naar huis, want Mijke was met de auto naar haar werk. Er liepen overal kinderen, op plaatsen waar normaal nooit iemand loopt.

Het was een sliert die niet ophield. Een sliert met kinderen, en ouders. Oh ja: het was avond 4 daagse! En daarom wilde Mijke ook met de auto, want ze zou ook meelopen.

Gelukkig kon ik er, op de rotonde, door omdat er mensen wat ruimte tussen lieten. Anders stond ik er tot aan de voetbal.

Voetbal. Dat ging best goed. Alleen was ik een uur te vroeg in de kroeg. Ik dacht dat de wedstrijd om 20:00 zou beginnen, dat had ik namelijk opgezocht op teletext. Het bleek dat dan de voorbeschouwingen en dergelijke zouden beginnen. Nouja, alvast een biertje dan maar.

Kwart voor negen kwam de rest van de gang. We maakten een potje, en Holland schoot een potje.

Om kwart over twaalf, netjes op tijd, ging ik naar huis.

Boorderij

Vandaag was het de laatste keer. De laatste keer dat ik naar Han, of Harm (ik versta het nooit zo goed als hij wordt omgeroepen – Han, je patient is gearriveerd!) moet. Safe the best for last. Dus zo werd vandaag een gaatje geboord en gevuld, en het eerste quadrant schoon gemaakt.

Dat boren viel me alles mee. Eerst moest er het e.e.a. gemonteerd worden. Er werd een klem over mijn kies heen gezet, en er werd een beflapje geinstalleerd.

Ja, echt waar hoor. Het was een rubberen lappie, dat werd vastgeknoopd met flosdraad. Ploinggg deed het af en toe, en dan was er dus weer een flosdraad ergens tussen een kies geduwd.

En toen begon het echte werk, waar ik zo bang voor was. Pieeeppp deed het, en ik voelde er helemaal niets van, want ik was natuurlijk flink verdoofd. Ik had verwacht dat mijn hele schedel mee zou resoneren, maar dit was niet het geval.

Althans, niet bij deze boor. Even later kwam er een andere boor aan te pas, en die deed dat dus wel. Maar het was allemaal minder erg dan verwacht.

Toen we iets over de helft waren kon ik mijn bek zowat niet meer open houden. Mijn kaken werden lam, en wilden alleen nog maar op elkaar. Maarja, daar zat die klem dus. Bovendien ziet Han dan niet zoveel.

Er werd wat open gehaald, en er werd wat overlegd. De leraar zou niet gek staan te kijken als die nog wel een D.O. werd. Wat is deo? vroeg ik me af. En die vraag bleef ik herhalen in mijn hoofd, zodat ik hem later kon stellen.

Nou… en toen werd er nog wat bij geboord, weer een kleurtje erin gedaan, en weer gekeken of het schoon was.

Toen het schoon was werd de boel gevuld, het beflapje verwijderd, en toen was het klaar. Effe rust. En toen met de ultrasone het tandsteen verwijderen.

En dat D.O., dat betekent dus dat er 2 vlakken gevuld moeten worden. Zeg maar de bovenkant, en de buiten- of binnenkant. Je kan ook nog D.O.M. hebben en dan moeten ze alle drie. Gelukkig had ik alleen O, en kan de vulling dus niet afbreken.

Weer een stapje dichter bij mijn tandartsenpraktijk. 

« Older posts

© 2024 Rolandow.COM

Theme by Anders NorenUp ↑