Month: August 2005 (Page 1 of 3)

Bij Karin las ik over blokkeren. Blokkeren op MSN. Een apart fenomeen is dat.

In de tijd dat het net uit was met mijn ex vriendin, heb ik mijn block functie nog nooit zo vaak gebruikt. Na een uur MSN-en was ik zo pissed, dat ik de block erop gooide. Tegelijkertijd spookte het gesprek nog een tijdje door mijn hoofd, en wilde ik er allerlei dingen achteraan gooien.

Bovendien wilde ik de reaktie eigenlijk ook wel weten. Maarja, als je iemand blockt, kan diegene ook niet meer reageren.

Andersom werkt het ook. Als je denkt geblockt te zijn, geeft me dat een naar gevoel. Zeker als ik het gevoel heb dat ik mezelf niet duidelijk genoeg heb gemaakt. En dat kan ik erg goed. Vaak neem ik het standpunt van de ander in: advocaat van de duivel. Of ik geef mijn mening zo overtuigend, dat het misschien wat overdonderend over komt.

Dat voel ik dan ook wel. En dan probeer ik het nogmaals uit te leggen. Rustig. Het is mijn mening maar, en maak je niet druk.

Als je dan het idee hebt dat je geblocked bent, sja, wat kun je dan nog? Een e-mail erachteraan sturen. Maarja, dat staat ook weer zo.

Problemen van de 20e eeuw. Vroeger smeet je de telefoon op de haak. Tegenwoordig druk je op block.

En toch, toch zou ik het prettig vinden als mensen me dan mailen: hey pik, je staat geblockt, en die e-mails van je, die gooi ik gewoon lekker weg.

Dat is altijd nog beter dan dat je dènkt dat je geblockt bent, je suf prakiseert waarom, terwijl je het eigenlijk niet eens zeker weet.

Maarja. Als je geblocked wordt zonder reden, zonder bericht, zul je daar nooi achter komen.

Hij is besteld! En wel bij TopVision, omdat dat toch wel zo’n 50 tot 100 euro scheelde met de Nederlandse prijzen.

Nu maar hopen dat het goed gaat allemaal. Dat we geen invoerrechten betalen (lijkt me sterk), en dat het apparaat ook gewoon wèrkt. Anders wordt het wel een gedoe, met terug sturen en alles.

Maar vooralsnog ben ik alleen maar blij. En nieuwsgierig, zoooo nieuwschierig. Neem toch aan dat we hem voor Turkije wel hebben, dus dan zijn er hier hopelijk wat gave kiekjes te bekijken volgende maand.

Toen ik vanochtend door mijn ramen keek zag ik niets dan blauw lucht. Wat een heerlijk zomers weer. Tijd voor de korte broek dus, en lekker in t-shirt naar het werk fietsen.

Nu is een driekwartsbroek vol met rotzooi niet zo handig. Portomonaie, een sleutelbos en een mobiele telefoon, dat is wat veel van het goede. Dus ik haalde een tientje uit mijn portomonaie, haalde de huissleutel van de bos, en ging van huis met slechts die twee dingen in mijn broekzak. Ohja, en de telefoon natuurlijk.

Toen ik halverwege mijn reis was, bedacht ik me dat ik een printer had besteld. En dat ik daarvoor 150 euro in de portomonaie had, die dus thuis lag. Maar ach, het is maandag. Maandag komt de postbode niet, en zal de printer dus ook nog wel een nachtje langer moeten logeren op het postkantoor.

Zo-even werd die zeepbel doorgeprikt. De pakketdienst blijkt wèl gewoon op maandag te werken, en dus stond er plotseling een meneer voor de deur die een pakketje voor me had.

Damnit.

Management bespreking onderbreken en vragen of ik uit de kas kan lenen. Nouja, daar zat niet zoveel in. Dan maar van collega’s zelf. Zo heb ik nu een lening, verpreid over 2 personen, lopen. Gelukkig zal die van korte duur zijn, want morgen betaal ik direct weer terug.

Maar toch. Een beetje genant is het wel.

Hebben Mijke en ik even mazzel. Omdat we over een paar weekjes op vakantie gaan, kregen we een zakcentje van mama Mijke. Om een ijsje te halen.

De inhoud was echter genoeg voor een paar honderd ijsjes. Maar we hoefde het niet persé tijdens de vakantie te besteden. Dus had Mijke bedacht: die nieuwe camera, dat is wel een goede besteding!

Daar was ik het roerend mee eens natuurlijk. Dus gisteren wat onderzoekjes gedaan. Die Minolta waar ik het een tijdje geleden over had, die blijkt toch niet zo goed. Hij wordt niet eens “Highly recommended”, en hij schijnt een hoop ruis te hebben.

Exit Minolta dus.

Dat zag ik een paar weken terug al. Toen werd de Minolta vergeleken met de Panasonic DMC-FZ5. Okay, dan wil ik die! dacht ik toen. Was qua prijs hetzelfde, qua megapixels ook, maar beter beeld dus.

Alleen geen manual focus. En als je zo’n mega zoom lens hebt, dan wil je ook manual focus. Jammer, maar die valt dus ook af.

De Canon S2 IS dan? Ja, leuk, maar sinds mijn huidige Canon nogal tegenvalt, wil ik eigenlijk geen Canon spul meer kopen. Voor straf. Bovendien was deze ietsjes boven het budget, en dan hebben we niet eens een knappe geheugenkaart erbij.

Kortom: te duur. Exit Canon.

Wat houden we dan over? Nikon, maar die heeft “maar” tot 10x zoom. Waarom genoegen nemen met minder, als er ook meer is?

Toen kwamen we uit bij de Sony DSC-H1.

Ik ben er eigenlijk al uit: dat moet ‘m worden. Bestellen maar! Mijke wil liever nog even in de winkel kijken en advies inwinnen. Terecht, want ik ben eigenlijk veel te impulsief met zulke aankopen.

Eerst kijk ik weken, soms maanden lang rond. En dan ineens (als het geld vrijkomt bijvooebeeld) moet de knoop snel worden doorgehakt.

Als we hem maar voor Turkije hebben. Dan vind ik het best :-)

Ooit eens op een speedboat gezeten? Ik niet. Althans, tot zaterdagmiddag niet. Toen gingen we met ons bandje Medemblik opleuken. De 24 uurs race van Medemblik.

De bedoeling is dat je in 24 uur zoveel mogelijk zeemijlen aflegd, en dan eindig je in Medemblik. Wij zouden met een speedboat naar een zeilboot gebracht worden, en dan al varende de haven binnen komen.

En zo kwam het dus dat we op een speedboat zaten. Honderd en vijftien pk’s achter de boot, en Peter en ik voor op, omdat er gewicht in de punt moest zijn. Vreemd dat ze mij daarvoor naar voren schuiven.

Eenmaal in plané ging het hard.. Whoei, behoorlijk hard. Ben benieuwd hoe dat gaat als je boot niet helemaal volgeladen is met muzikanten en instrumenten.

Daarna hebben we belachelijk lang op de kade in Medemblik gespeeld. Het was heel gezellig hoor, daar niet van. Maar voor mijn rug was 5 uur spelen toch wat te veel. En dat komt dan voornamelijk omdat ik een instrument heb wat behoorlijk zwaar is, en waarbij het gewicht nu eenmaal niet handig wordt gedragen.

Nouja. Gezellig was het in elk geval wel. Volgend jaar twee uurtjes minder hoop ik, en dan is het een perfect optreden.

Onze kast was al een tijdje stuk. We hebben een kast in de slaapkamer, en in die kast zijn de muren hol. Holle wanden, zeggen ze dan. Nouja, en de vorige eigenaar had dus gewone pluggen gebruikt, in plaats van holle wand pluggen.

Met als resultaat dat de hele kast op Mijke afkwam, toen ze een paar maanden terug iets van de bovenste plank wilde halen. Geluk dat de boel nooit helemaal on kon lazeren, omdat het werd tegengehouden door de muur aan de overkant. Het is maar een klein kastje.

Op dat moment was er even geen oplossing voor handen. Dus we hebben de bovenste planken leeg gehaald, en de planken stellage zoveel mogelijk terug geduwd. Gauw de deur dicht, en hard aan iets anders denken.

Maarja. Die spullen van de bovenste planken, die lagen nu dus “tijdelijk” ergens anders. En dat begon steeds meer in de weg te liggen, eigenlijk. Maar die klus: alle kleren eraf, planken eraf, ijzeren ophang gingen losschroeven, pluggen vervangen, ijzeren dingen terug schroeven, planken terug doen, en kast weer inruimen … pfoe. Daar zagen we toch als een berg tegenop.

Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zo ver. Er was geen enkel excuus meer te bedenken. We gingen de kast maken.

We deden van Tim Tim Tim Tim en na twee uur zwoegen konden we alle planken weer gebruiken.

En nu we toch bezig waren, kon meteen mijn ubercoole Brood print opgehangen worden! En daar ben ik misschien nog wel blijer mee, want dat zie je tenminste.

Na al dit geklus was het zondag natuurlijk tijd voor Luie Zondag. Nieuw geintroduceerd. Maar zeker niet voor het laatst genoten.

met de speedboot naar het meer

Wie had dat ooit gedacht? Gaan we toch nog op vakantie! Bestemming: Kushadasi, of hoe je dat ook schrijft.

Fijn, all-in. Je helemaal gek zuipen en eten, maakt allemaal niet uit: het is al betaald. Even een voorproefje op Preston Palace dus. Ik vond het wel een veilig idee. Mochten we per ongeluk al ons geld verbrassen de eerste dag, dan is voedsel en onderdak tenminste al geregeld.

Het mag wat kosten, maarja, daar heb je vakantiegeld voor nietwaar? En eerlijk gezegd lijkt het me wel even heerlijk. Een luxe vakantie. Beetje warmte, beetje zwembadderen, beetje die zee in. En ondertussen maar servessa blijven bestellen.

We hebben nog wat zakgeld over voor wat uitjes. Een boottripje, of misschien een dag met de jeep ofzo. We zullen wel zien. Jammer dat mijn ega geen motorrijbewijs heeft, anders leek me dat erg relaxt! Maarja, scooters zijn ook leuk. We zullen wel zien allemaal.

Vanavond even boeken. Hopen dat niet iemand anders net de laatste stoel boekt. En hopen dat het allemaal te vertrouwen is, want je hoort wel eens van die wilde verhalen.

Maargoed, zorgen zijn voor morgen. We hebben er zin in. En wie niet, na het zien van deze plaatjes? Haha! Turkije here we come. Ennuh: GEEN bommetje a.u.b.!

Vanmiddag, iets over twaalf, ging het luchtalarm. Eventjes dan. Maar het is niet de eerste van de maand?? Al gauw hield het op.

Zojuist ging het alarm nog een keer. Nu iets langer. Iedereen constateert dat het geen oefening is. De radio is al aan.

En iedereen werkt gewoon rustig door.

WE ARE NOT AFRAID! ultima forma.