Month: February 2005 (Page 1 of 5)

dit figuur zit mij op de foto te nemen. Belachelijk…

Ik ben er natuurlijk weer ingetuind.

De reclame op tv: everyday low pricing. Goed concept, dacht ik elke keer dat ik de reclame zag. Hoeveel mensen zouden er nou werkelijk moeite doen om terug te gaan met hun product, om het verschil op te eisen.

En hoeveel kost het BBC nou? Je krijgt het verschil, plus 25% daarvan (25% van het verschil kan nooit veel zijn), terug.

Maargoed, Mijke liep toevallig in Wijchen (da’s heel ver weg) en kwam daar een product tegen wat wij gisteren voor 6 euro meer bij de BCC hadden gekocht. Ah! Low pricing, wij gaan dat verschil eens even terug krijgen, al was het maar om het principe.

Dus ik ga naar de website van het oplichtings-keten, en klik daar op bovenstaand logo.

Wat blijkt? BCC geeft die garantie alleen in vergelijking met winkels waar ze vriendjes mee zijn. Dus dat Ben van Dijk in Wijchen iets goedkopers heeft telt lekker niet, want Ben mag niet meedoen.

Sja, en zo kan ik het ook natuurlijk! Lekker prijsafspraken met je vriendjes, en op die manier nooit het risico lopen dat je die boete gaat betalen.

Lekker actie.

Valsspelers.

Gisteren was het geen goed weer om 300 km motor te rijden.

Gisteren was het geen goed weer om afslag Den Haag te missen.

Ik deed beide.

Voel me net gj zo ;-)

Gisteren heb ik gesquashd.

Zo, pff, het hoge woord is eruit hoor. Jaja. Ik had mijn broertje ooit te kennen gegeven dat ik wel een keer met hem wilde squashen. En dat is ook zo: het spel is leuk. Alleen had ik liever gegaan als mijn conditie wat meer op peil is.

Maarja, tegen die tijd hebben beide broertjes waarschijnlijk allang kinderen en komt het er nooit meer van, dus zo belde broerlief me van de week op. Er werd een afspraak gemaakt voor zondag 15:00 (ja, hey, ik moet wel een beetje uitslapen ja!).

Dus daar stond ik om 15:00 op de squash baan. Regels waren me inmiddels duidelijk, dus meppen maar.

Dat viel even tegen. Ballen die ik ruim op tijd had kunnen hebben, roeide ik totaal mis. Whoesh hoorde je, gevolgd door plop, toen het balletje op de grond viel. Terwijl ik tich zeker wist dat ik hem zou raken!

Na verloop van tijd werd het beter. Wie het eerst bij de 10 was, werd het spel. De eerste keer 10-3. Dik verloren natuurlijk.

Daarna duurde het spel ten eerste al langer, en ten tweede stond ik op een bepaald moment voor met 7-5 ofzoiets. Uiteindelijk werd het 10-7.

Het laatste potje stond ik helemaal gigantisch voor. 9-6 of iets dergelijks, ik moest nog maar 1 punt. Maarja, de service ging over, en al spoedig was het match point.

De tiende punt viel,. bij de tegestander, en de lichten gingen plotseling uit. Tien voor vier. We moesten van de baan af.

Drie maal verloren, maar toch was ik trots op mezelf. Ik heb die 50 minuten op de baan volgehouden, en ik vond het zo waar leuk. Alleen van dat telkens bukken kreeg ik barstende koppijn.

Voor herhaling vatbaar, zou ik zo zeggen. Ik ga voor de dag dat ik broerlief inmaak. Gna.

I’ll be back.

Zou je haast denken, met adsl bij speedlinq. Maar ach, een gratis modem, en super lage abbonementskosten, dan denk ik: je mag niet klagen.

Dus even een nieuw modempje gehaald. Nouja, nieuw tweedehands. Hij was tweedehands, maar hij zat nieuw in doos. In het metropool Obdam.

En da’s ten eerste dus groter dan je denkt, en ten tweede is het behoorlijk zoeken als je een routebeschrijving van lokatienet gebruikt. Verdomme.

Maar we hebben het gered. En volgens mij heb ik nu dus super stabiel internet. Hij is sowieso al merkbaar sneller (of wil ik dan alleen maar denken).

Installatie was een kwestie van seconden … heerlijk. Zo zie ik het graag.

Dus ik ben weer blij!! :-)

Het gebeurt hier nog wel eens dat we brood over houden. Zonde om weg te gooien natuurlijk.

Dus ik dacht, we maken een project Company Birds. Laten we elke dag dat ouwe brood, wat anders toch weg gaat, gewoon voederen, en misschien krijgen we dan vaste fans!

De start ging een beetje moeizaam. De twee meerkoeten hier in de sloot zwommen hard weg toen er een snee brood hun kwant op kwam zeilen.

Dat verkruimelen van brood vond ik teveel werk, dus hup, hele plakken brood die sloot in. Gooit ook een stuk verder trouwens.

Toen het hele brood erin lag, en ik de meerkoeten niet eens meer kon bereiken met mijn worpen, begon ik de moed al aardig op te geven. Maar, tot mijn deugd zag ik dat er een legertje meeuwen was aangekomen om het drijvende brood op te vissen.

Ik geef het project nog een kans…

Gisteren is maar eens gebleken dat ik eigenlijk een onwijs gat in mijn hand heb. Continue reading

Had ik al eens schaamteloos reclame gemaakt voor Skype?

Ja, okay, dat irritant knipperende dingetje, rechts onderaan. Maar is dat wel genoeg? Nee, kennelijk niet.

Want ik zou het fijn vinden als alle mensen die nu in mijn MSN staan, ook in mijn Skype zouden staan. Om dan maar het goede voortouw te nemen, mijn computer thuis is inmiddels voorzien van Skype, en dient dus eigenlijk ter vervanging van de telefoon.

Want kom op mensen, Skype is gewoon gratis. Wat willen we nog meer? Okay okay, misschien heeft U zo’n adsl pakket waarbij je gratis kan bellen naar vaste nummer. In dat geval mag U mij ook bereiken op de vaste telefoon.

Maar toch. Laten we toch eens even de moeite nemen om dat programmaatje te installeren, en gewoon te gebruiken. Het werkt geniaal namelijk. Goede kwaliteit, en bellen tot je een ons weegt. Heerlijk toch?

Mijn skype naam is rolandow, hoe voorspelbaar. Voortaan wens ik via die weg gebeld te worden, als U achter de PC zit tenminste. Enneh, nouja, okay, als ik op mijn werk zit, moet U mb-roland hebben.

Maar da’s eigenlijk logisch. Zo werkt dat met je vaste toestel toch ook? Die is gekoppeld aan je locatie, zeg maar.

Nouja. Probeer het nou maar gewoon!

We bellen…

Dit is nou precies de reden dat ik probeer om persoonlijk en werk gescheiden te houden.

Helaas is het onmogelijk om te voorkomen dat collega’s, op je weblog langskomen. Dat is opzich niet erg, alleen moet je daarmee wel uitkijken met wat je plaatst, natuurlijk.

Sowieso probeer ik om die reden mijn werk zo veel mogelijk buiten beschouwing te laten. De één kan het geweldig vinden wat we doen: de ander vindt het misschien verschrikkelijk.

Daarom hou ik het liever lekker veilig bij mezelf. En dan nog, alleen de dingen die ik altijd kan uitleggen, hoewel helaas niet altijd iedereen om een uitleg vraagt, maar in plaats daarvan direct zelf zijn conclusies trekt.

Toch denk ik dat ik kan uitleggen wat hier komt te staan. Dat het allemaal in één lijn is met de rest van mijn persoon.

Ik mag graag iets neerzetten wat aanzet tot denken. Helaas komt dat vaak ook wat radicaal over, en moet ik ook hierin dus matigen.

Toen ik net begon heb ik ooit geroepen dat censuur belachelijk zou zijn. Ik ben ik, en daar moet men het maar mee doen. Ik kon me niet voorstellen dat mensen dingen achterwegen zouden laten, dat mensen dingen niet neer konden zetten wat ze misschien toch wilden.

Inmiddels zit ik zelf in precies dezelfde situatie. Echter, het zal voor mij geen reden zijn om de boel op te doeken.

Hooguit om wat dingen achterwege te laten.

Ik zit prima op mijn huidige werkplek, en dat wil ik graag nog even zo houden :-). Eigenlijk zouden werkgevers dan ook een grens moeten zien tussen privé en werk, maar werkt dat in de praktijk ook zo?

Maargoed. Toch schokkend, of jammer, dat er weer iemand ontslagen is om wat hij, prive, op internet neerzet. Dat geeft maar weer aan dat je toch moet uitkijken.

Dus dat doe ik dan maar.