Koffie met thee is minder lekker

Month: November 2004 (Page 1 of 2)

Spookrijder

Het beeld voor mij bleef staan als een spannend stilleven. Gemaakt door een moderne kunstenaar. Lampjes, vaag, silhouetten. Ik ging vooruit, maar teglijkertijd leek ik stil te staan.

Links van me doemde er iets op. Het bewijs dat ik toch vooruit ging. Langzaam begon ik letters te herkennen. ESSO.

Ineens was het me duidelijk dat dit de keiharde realiteit was. Het mistte, het had gevroren, en ik reed op de snelweg.

De weg van Amsterdam naar Hoorn kan ik dromen, maar vanochtend was het helaas geen droom.

WAP Log

Internet ligt er maar weer eens uit. Er komt een monteur. Inmiddels kan ik mezelf haast wel ervaren noemen op dit gebied: bij elk bedrijf heb ik dit nou al eens meegemaakt. Blijft gek hoe afhankelijk je bent.

Dood aan de muziek op websites

Als ik aankom in de morgen, is er een soort vast ochtend ritueel. Dat is ontstaat bij Woedend!, en dat is eigenljk nog steeds zo.

Nadat de computer aan is gezet, gaan er als eerst een aantal programma’s aan. De e-mail, de msn, en (vroeger dan) Kink FM. Die laatste hebben ze hier liever niet, ze vinden dat streaming radio de verbinding te zwaar belast.

Dan lees ik mijn mail, en als dat klaar is, ga ik even een rondje weglogs. Ik heb er ongeveer 50 die ik even langs ga. Soms lees ik niet alles van die mensen, soms wel. Maar als je het bij houdt, hoef je meestal niet zoveel in te houden.

Zo kom ik ook altijd langs bij die van Lotte. Maar dat is vanaf nu over, heb ik zojuist besloten. Ze heeft zich namelijk niet gehouden aan een zeer belangrijke regel: géén muziek op je website.

Het is maandag morgen, vroeg, je gaapt nog wat, en dan ineens JENGEL DE JENGEL uit je speakers. Buiten het feit dat ik me kapot schrik, zijn gelijk de ogen van je collega’s op je gericht.

En dan maar zoeken. Welke mafkees heeft er zo’n zenuwenliedje op z’n site? Godveerrr.. dicht! Uit die herrie! Ohja, die MUTE knop op mn toetsenbord.. *klik*.

Ahhh… de rust keer weer terug in het kantoor, en ik probeer net te doen of dat liedje spontaan begon te spelen. Zeker spyware ofzo.

Maar nu is het genoeg. Ik ben er drie keer ingetrapt. Als je zo graag wilt dat je bezoekers wegblijven, prima. Die gaat heel rap uit het rijtje “Dagelijks”, en zo kan ik vanaf vandaag weer veilig mijn weblogjes afgaan.

Wat een rust.

Ons huisje

Vrienden en famillie zijn natuurlijk erg nieuwsgierig naar ons eigen huisje. We kunnen zelf ook niet wachten tot we er eindelijk inmogen!

Vorige week zijn we even langs geweest om een bosje bloemen en een flesje wijn langs te brengen. Voor deze schappelijke prijs konden we de vloer, rolgordijnen, en nog wat kleine dingetjes overnemen. Perfect natuurlijk.

Voor een kleine tour door ons huisje, klikt u hierrrr.

Winamp

Heeft U dat ook altijd?

Selecteer je in je windows verkenner een hele lijst mp3’s, zeg je enqueue in winamp, en altijd is de volgorde verkeerd. Meestal moet het eerste nummer dan helemaal naar beneden, en dan klopt de volgorde weer.

Waarom kan dat nou niet in één keer goed?

Mobiele eenheid


Op het werk hebben we superstoere draadloze telefoons. Van Siemens. Superfijne apparaatjes, glashelder geluid, en je kunt een stuk of 20 verschillende beltonen instellen. Da’s altijd leuk om eens mee te spelen natuurlijk. Polyfone ringtonen op je vaste toestel.

Alleen nu is er een collega die de telefoon meestal opneemt, en die kennelijk nogal van traplopen houdt. Want als de telefoon gaat, en het is voor Maarten, of voor mij, dan loopt hij met de telefoon in zijn hand naar boven, en geeft de telefoon aan ons.

Vervolgens loopt hij weer naar beneden en liggen er hier twee toestellen, en heeft hij er zelf geen meer.

Andersom gebeurt het ook. De telefoon gaat, Pepijn is hier even wat aan het bespreken, neemt de telefoon, en loopt naar beneden. Hebben wij geen telefoon meer.

Verklaart ook meteen waarom er niet doorgeschakeld wordt: je weet nooit wie welk nummer nou precies heeft. Dat varieert zo tussen de 10 en de 13.

Handig hoor, dat wireless.

Jan op internet


Even gezellig bij Janneke eten om internet daar aan de praat te krijgen. Gelukig, overigens. De dames hielden zich ondertussen bezig met een fotoshoot.

Even later een gesprekje

Waar staat je motor eigenlijk?
– Eh, hier op de stoep, bij die tralisch

Ohhwww, die moet je daar misschien maar even weghalen
– Waddan?

Nou, daar zitten die meneren met die gele klemmen.
– Oei..

Uiteraard liet ik hem eigenwijs staan. Je motor mag imeers op de stoep. Gedoogbeleid. En ik had hem netjes niet voor de deur gezet waar “nooduitgang, vrijlaten!” op stond.

Ik zat niet helemaal relaxt moet ik zeggen, maar gelukkig zat er inderdaad geen wielklem op. En ook geen bon.

Open reactie

Bij deze dan toch even een open reaktie op het stukje “Eerwraak”, van een stukje verder. Noem het maar zwak, zeg maar dat ik weinig kan hebben: whatever. Ik heb het gevoel dat ik verkeerd begrepen ben, dus wil ik er nog wat aan toevoegen.

Het is mijn site, dus mag ik dat.

Het gebeurt nogal eens dat ik mezelf op een manier uitdruk die andere mensen kennelijk verkeerd opvatten. In het dagelijks leven gebeurt dat, maar op deze website gebeurt dat nog veel sneller. Bij tekst kun je immers moeilijk emotie lezen.

En zo is dat kennelijk ook gebeurd bij het stukje over eerwraak. Ik was er boos over, verdrietig over, verward over, noem maar op. En vooral het gevoel van oneerlijkheid, machteloosheid, maakte zich meester over mij.

Waarom denkt die moordenaar het recht hebben Theo te vermoorden. En dan nog als argumentatie aanvoeren dat zijn geloof werd aangevallen. Voor iemand die niet gelooft, zoals ik, is dat niet een erg beste argumentatie.

In het bericht probeerde ik aan te geven dat, als dit door zijn volk als rechtvaardig gezien zou worden, het voor mij rechtvaardig zou zijn om mensen te vermoorden als ik vind dat ik daar een goede reden voor heb.

Of ik dat op die manier dan kon verdedigen. Hij geloof in Allah, en daarmo mag het. Ik geloof in elfjes, en daarom mag ik dit. Een moslim voelt zich zo erg aangevallen, dat hij vindt dat moorden toegestaan is, kennlijk. Als ik me dan ook zo aangevallen voel, mag ik dan ook moorden?

“Niet dus”, zo eindigde ik het bericht. En daarmee wilde ik aan geven: NEE. Nee, het is niet toegestaan om te moorden.

Verder was het “geitenneuker” puur een referentie, een verwijzing naar Theo. Omdat hij dat woord gebruikte, gebruik ik het ook. Zelfde terminologie, zeg maar.

Ik vind het jammer dat sommige mensen mij verkeerd begrepen hebben. Het kwetst me ergens een beetje. Ik bèn geen racist, en ik word het ook niet. Dan had ik wel anders gehandeld.

Droombus


Gisternacht was ik buschauffeur. In een grote touringcar van Alpha tours reed ik rondjes. Mijn hele bus vol kinderen, en ik had geen idee waar ik heen ging eigenlijk.

De bus was moeilijk te besturen. Hij reageerde telkens te laat, en wat vooral vervelend was: de rem deed het zo slecht. Ik moest de rem heel hard intrappen, maar bij een bus is alles veel groter natuurlijk. De rem zat dus te ver weg voor me. Ik moest er op gaan staan om hem volledig ingedrukt te krijgen.

Maar ondertussen wilde de bus gewoon doorrijden. Hetzelfde effect als remmen terwijl je je gaspedaal ingedrukt houdt. Liet ik de rem dus weer iets los, dan kwam hij gelijk weer in beweging.

En zo kwam het dat het wel erg lastig werd om bochtjes te maken. Waarom door ik telkens later de bocht inzette dan ik wilde.

Niet dat het uitmaakte: het was 1 groot plein waar ik op reed. Met allemaal bomen die omgezaagd waren, en op dat plein lagen. Gek genoeg kon de bus daar gewoon tegen. Die hobbelde er wel overheen, als een soort pantservoertuig.

Na wat rondgecirkel kwam ik bij een afgraving. Het ging stijl naar beneden, en daar lagen dan ook weer een aantal bomen op elkaar gestapeld. Een grote crash zou normaal gesproken het gevolg zijn, maar nu kon het wel. Gewoon rustig eropaf en door laten hobbelen.

Toen moest ik naar de w.c. en werd ik wakker.

Wat remt die bus toch klote, dacht ik nog op de w.c.

« Older posts

© 2024 Rolandow.COM

Theme by Anders NorenUp ↑