Month: October 2004 (Page 1 of 3)

Continue reading

Hoe heb ik dit ooit kunnen schrijven. Hazes was helemaal niet goed tijdens dat concert.

De DVD staat nu op, die Mijke overigens al had, ver voor dat hij overleed, maar het is wel duidelijk merkbaar dat hij de zuurtstof en kracht niet meer heeft om de lange uithalen te maken van vroeger.

Jammer eigenlijk dat zo’n DVD dan toch gemaakt en uitgebracht wordt. Breng dan liever een DVD uit met zijn top momenten van vroeger ofzo.

Kan me ook herrineren dat ik het toen ook een zielig hoopje man vond, wat daar een beetje op het podium stond.

Misschien ging dit waplogje dan ook wel over het moment voordat het concert begon. De sfeer was namelijk wel heel erg leuk.

Heeft U dat wel eens geprobeert? Ontbijt op bed maken?

Met je campinggastel op het waterbed. Pannetje erop, en dan een eitje bakken. Tot je bedpartner even gaat verliggen en de hele piramide omsodemieterd.

Nee, doe mij maar ontbijt op de ontbijttafel.

Vandaag heb ik mij opgegeven Amsterdammer te worden. En ik moet zeggen, dat ik ging vrij eenvoudig. Je geeft je ID kaart, je zegt bij wie je gaat wonen, op welk adres, en het is geregeld.

Gaan ze nog even wat gegevens opvragen in Hoorn, en wat andere dingen doen, en dan krijgen we volgende week een bevestiging. Woon ik officieel in Amsterdam.

Verwarrend?

Welnu, ik had bedacht dat ik wel wat geld kon besparen door uit mijn huis in Hoorn te gaan. Die paar weekenden die ik er nog ben, beetje zonde om daar nog huur voor te betalen, terwijl we het geld zo hard nodig hebben om straks in december de dubbele huur te betalen.

Dus ik ga even twee maanden in Amsterdam wonen. En dan ga ik weer naar Hoorn, om daar te zeggen dat ik me wil inschrijven in mijn nieuwe huis.

Even een gedoe, maar dan heb je ook wat: minimaal 600 euro winst.

Luna en 10e in de spits, hoewel er helaas weer allemaal valse informatie in staat. Toch leuke publiciteit!

(klik hier voor groot)

Het was weer tijd voor het jaarlijkse weekendje weg met groep 6, voor mij voor de tweede keer. En het was, net als vorig jaar, weer ontzettend gezellig natuurlijk.

Heerlijk gedronken, gegeten, en zelfs nog even wat cultuur gesnoven. Continue reading

Vanochted kreeg ik in mijn oor gefluisterd “zullen we dan maar gaan samenwonen?”. Een glimlach. En anderhalf uur later hing ik met de makelaar aan de telefoon.

Het is nu zaak om zo snel mogelijk onze loonstrookjes te faxen, zodat ze geloven dat we het werkelijk kunnen betalen. En dan wordt het huurcontract gemaakt. En dan wonen we samen. Per 7 januari kunnen we erin.

Dus nu wordt het letterlijk spannend. Dingen in Amsterdam opzeggen (Nuon, KPN, UPC, enz), dingen in Hoorn aanvragen. Dingen inpakken in dozen, verhuizen vlak na de feestdagen. Dubbel huur betalen. Onverwachte kosten maken. En daar allemaal mee om zien te gaan.

Maar als we één voor één doen moet het lukken volgens mij. One step at the time. Het lijkt nu een overzichtelijke berg van rompslomp, maar we komen er wel uit. Vast wel.

Heerlijk.

Ik ben verliefd.

Wist niet dat het kon, verliefd worden op een huis. Of een stekkie. Op een plekje voor jezelf. Maar toen de deur openging, en het huis me vriendelijk onthield, was ik eigenlijk al over de streep. Kom maar hier met dat contract, en wanneer krijg ik de sleutel.

Gelukkig heb ik een vriendin die daar iets anders mee omgaat. Die wil eerst even denken, overleggen, en no eens denken. En dat is goed. Moet wel een beetje afgeremd worden hierin denk ik. Zodat we er achteraf niet achter komen dat we dom gehandeld hebben.

Als het nu door gaat, is er goed over nagedacht. Is alles drie keer doorgerekend, en hebben we er best een tijdje over zitten dubben.

Maar ik vind het gaaf dus. Erg gaaf.

Was zo onder de indruk dat ik eigenlijk vergeten ben om foto’s te maken, van de binnenkant. Wel van de buitenkant (zie hier). En ik heb nog een filmpje gemaakt, zodat U ziet hoe het één en ander in elkaar steekt.

Kreeg ik een belletje vanmiddag, dat het huis op het Nieuwe Noord al weg was. Dat is toch een beetje vreemd.

Toen ik dinsdag belde, zat er voor die dag nog een optie op. Als die optie niet door zou gaan, zou de makelaar mij terug bellen, en een afspraak maken.

Zo gezegd, zo gedaan. Er was nog een gaatje voor donderdag. Dat vond ik al gek, maar ik dacht, misschien zitten alle makelaars verder vol.

Blijkt dat er iemand dinsdagavond nog is wezen kijken. En dat terwijl de laatste bezichtiging om 16:45 gedaan wordt!

Volgens mij is het vriendjespolitiek. Maargoed, we gaan zo dus naar de mosterdsteeg, wat overigens wel de mooiste schijnt te zijn van de twee.

Maar deze niet. Onze Tens-boom. Dat is een echte.

Hij voelt zich ook een echte wilde boom. Dat wil zeggen dat hij, naar buiten kijkend, kennelijk ziet dat het herfst wordt. En hoewel een boom in gevangenschap niet precies weet hoe hij ermee moet gaan, doet hij wel goed zijn best.

Hij laat alvast zijn bladeren vallen, terwijl ik, als ik naar buiten kijk, nog genoeg bomen zie met een mooie groene bos.

Het kan natuurlijk ook zijn dat hij die koffie en thee van afgelopen weken toch niet zo kan waarderen.