Koffie met thee is minder lekker

Month: August 2004 (Page 1 of 3)

Badjassen

Op de Albert Cuypstraat moest ik zijn. Waar achteraf, zoals Mijke al zei, inderdaad markt stond.

Nu is er in Amsterdam een behoorlijk deel overhoop gehaald. Stadhouderskade, bij het Rijksmuseum. Daardoor is er maar 1 baan, terwijl er van twee richtingen verkeer doorheen gaat.

Files, langs wachten, kortom: chaos is het gevolg. Maar ik moest er wel langs. Want zo wist ik de weg, en anders niet.

Uiteindelijk kwam ik er toch doorheen, en keerde ik de juiste gracht op. Nu moest ik linksaf de Albert Cuypstraat in. Maar wat ik op de kaart niet had gezien, was dat er nog even een gracht tussen zat. Dus ik moest wel linksaf, maar dan wel eerst even over het bruggetje, de gracht over.

De op de brug staan doorgaans geen straatnamen. Ik wist dus niet zo goed welke straat nu de Albert Cuypstraat was.

Uiteindelijk toch gevonden. Met de motor een parallelweg ingedoken, en op de gok maar ergens neer gezet. Dus ik begon bij nummer 150, terwijl ik 243 moest hebben. Stukje lopen. Net op tijd kwam ik aan.

Het plan van de geborduurde badjassen speelt nu al een paar dagen, en dus moest ik het gewoon hebben. De prijs die ik door de telefoon had gekregen was wat hoog, maar ach, badjassen zijn nu eenmaal niet goedkoop.

Eenmaal aangekomen bleek het een lingeriewinkel te zijn, die toevallig achterin ook wat badkleding had. Erg veel keuze was er niet. Maar Mijke wilde een groene, logisch, met zo’n domeinnaam.

Er was er één in het groen. Donker groen, met donkerblauwe randen. Daarnaast hing er een die precies omgekeerd was: donkerblauw met donkergroene randen. Dat was dan wel weer grappig.

Ik had haast, en dit plan moest nu eenmaal uitgevoerd worden. Dus ik koos deze. Niet passen, meteen kopen. Een echte man, zullen we maar zeggen. Wat nou “hij valt klein” of dat soort onzin, XL is XL. Geen gelul.

Kleuren voor de garen uitgekozen, en de teksten door gegeven. De badjassen bleken iets duurder te zijn dan door de telefoon. Waardoor, achteraf, dit geintje toch best een duur geintje is!

Misschien hadden we beter een pyama bij de action kunnen kopen voor een paar euri, en die gewoon laten borduren. Waren we voor minimaal de helft klaar geweest.

Dat bedacht ik me toen ik eenmaal uit het doolhof was, en ik de motor voor de deur bij Mijke op slot aan het doen was. Fuck, da’s toch een hoop bier wat we hier effe hebben besteld.

Wellicht valt het mee. Ik heb de jas niet gezien toen ik hem aanhad. Dus misschien is het toch juist een hele chique jas.

Vanmiddag zullen we het zien. Mijke haalt ze op.

Ben benieuwd.

Aftroeven!

Tijdens de lappendag kwam ons ter ore dat er mensen badjassen of pyama’s gingen maken met hun naam achterop. Voor het pyamabal van maandagochtend.

Leuk! Meedoen! riepen Mijke en ik in koor.

Helaas, dit was een voorrecht voor een select clubje mensen. Niet getreurt, even goede vrienden, heus waar. We houden van ze zoals ze zijn hè.

Maar, if you can’t join them, beat them, denk ik dan. Dus wij maken badjassen die nèt effe stoerder zijn. Geen zeefdrukje erop, maar een heus borduursel!

Vanmiddag ga ik naar de borduurshop van Emmy Moens, alwaar ze badjassen verkopen waarbij ze het borduren er dan even gratig opdoen. Nu zijn badjassen niet de goedkoopste kledingstukken. Een pyamaatje bij de Action is waarschijnlijk een stuk voordeliger.

Maar ach, wij hebben straks de goeiste badjassen van het hele dorp. Wedden? Bovendien komen die vast nog wel vaker van pas.

Fotootje? Dat zal helaas niet gaan. Sorry.

Overleg

Het laatste stukje naar mijn werk gaat over een stukje, nouja, industrieterrein weg? Of een soort ringweg om het industrieterrein heen? Hoe dan ook, je mag er maximaal 70 km per uur, hoewel iedereen er minimaal 100 rijdt volgens mij.

Voor de stoplichten staan behoorlijk lange rijen. Die ik dan meestal passeer. Vandaag had ik even overleg met mezelf.

Misschien moet je vandaag maar eens netjes achteraan aansluiten Rolandow. Want met al die regen, en die capriolen van jou, kon dat nog wel eens fout aflopen!

Voor mij zag ik als een soort van wave allemaal rode lampjes opdoemen. De auto’s gingen remmen en kwamen tot stilstand. Ongeveer 150 meter voor het stoplicht, stond de laatste auto. Voor mij.

Als automatisch keek ik in mijn rechterspiegel, daarna naast me, om ook de dode hoek te checken. Mijn handen stuurden mij de rechterbaan op, langs de rij auto’s die inmiddels stil stond, allemaal wachtend voor het stoplicht.

Of niet … dacht ik.

Ik heb totáál geen invloed op mezelf.

Gefrustreerde baaldag

Mijn vader had vroeger als een van de eerste mensen een elektrische typemachine thuis. Die was eigenlijk van zijn werk, maar omdat hij hem zo vaak gebruikte, stond hij thuis.

Nu zat ik vroeger vol verhalen. Als we bij de taalles een verhaaltje moesten schrijven van 2 kantjes, maakte ik er meestal 10 kantjes van. En meestal mocht ik het verhaal dan ook nog voorlezen aan de klas, zo goed vond de meester het.

De typemachine van mijn vader mocht ik ook gebruiken. Er zat een discje in, met een soort zwart plastic. De typemachine ramde keihard de letter door dit plastic, en zo kwam de letter op het papier. De letter werd eruit geslagen, als het ware.

Nu zat er ook een correctielint op het apparaat. Die hetzelfde feitelijk deed, alleen werd de letter nu uit een wit lint geslagen, zodat de letter weer verdween.

Ideaal voor al je kind bent. Hele zinnen haalde ik weer weg, vaak ook omdat ik er vier woorden later pas achter kwam dat ik een letter had overgeslagen. En zo presteerde ik het om binnen één van mijn verhalen de gehele correctielint op te maken.

Mijn vader had er wel meer natuurlijk, maar als hij die erin zou doen terwijl ik nog aan mijn carriere als schrijver aan het werken was, zou hij binnen de kortste keren door de voorraad heen zijn. Het is op, zei hij dan.

En toch moest ik een verhaal typen. Waarschijnlijk had ik weer een geniaal plot in mijn hoofd, wat op dat moment persé op papier moest. Dat hebben schrijvers nu eenmaal, anders raak je het weer kwijt.

Ik nam mezelf voor om heel zorgvuldig te werk gaan, en gewoon geen fouten te maken. Dan had ik die correctielint helemaal niet nodig!

En daar begon de ellende. Het ging drie zinnen goed, maar toen raakte ik per ongeluk twee letters tegelijk. Fffvvlak Fffvvlak deed het apparaat. Want als je snel de toetsen indrukte, was het apparaat langzamer dan je vinger.

Tsjik tsjik tjsik fffvvlaak deed het apparaat. Hij ging eerst een positie terug, zocht en sloeg dan de witte letter eroverheen. Alleen was de witte lint op. Dus de letter bleef staan. Ohja. De correctielint is op.

Geïrriteerd haalde ik het papier eruit. Ik denk dat ik een jaar of tien was, overigens, toen dit zich afspeelde. Papier eruit, en nog eens proberen. Het ging vijf zinnen goed, en toen vergat ik weer een letter. Of drukte er twee tegelijk in. Hoe dan ook: het ging weer mis.

En zo ging dat een hele tijd door. Ik werd boos. Ik werd kwaad. Ik werd woedend. Ik werd furieus, en schold het apparaat uit voor alles wat ik maar verzinnen kon. En wat dat betreft zat ik niet alleen vol verhalen.

Mijn vader moet een behoorlijk kabaal gehoord hebben, en kwam boven maar eens kijken wat ik aan het doen was. Tegen al mijn verwachtingen in sprak hij op heel rustige toon dat ik het even met rust moet laten. Dat het alleen maar slechter ging als ik door zou gaan, en dat het nu gewoon niet meer wilde lukken. Had ie zelf ook wel eens. Kan de besten overkomen joh, geeft niets.

Gewoon even met rust laten. Niet aan denken. Even wat drinken beneden, en als je dan weer rustig bent, nog een keer proberen.

Telkens als ik weer dreig kwaad te worden door een gebeurtenis die me tegen zit, moet ik hier aan denken. Waardoor ik meestal kan voorkomen dat ik kwaad word, en het betreffende dwarsliggende voorwerp een gooi geef.

Zojuist gleed mijn bord uit mijn handen, plat het afwaswater in. Een plens over de bak heen, op de grond, was het gevolg. Nu is afwassen al niet mijn grote hobby (understatement!), dus eigenlijk ben ik per definitie al chagerijnig als ik hiermee bezig ben. Ik kan het daarom vrij snel. Met de Franse slag (zou mijn moeder zeggen) welliswaar, maar ach, van een bacterietje meer word je alleen maar sterker. Hoe sneller ik klaar ben, des te beter mijn humeur blijft.

Het bord gleed terug in de bak, en splashde een flinke plens over de bak heen. En het was nog maar mijn tweede bord. Er lag nog zoveel. Dat kon nog leuk worden.

De brother typemachine kwam boven drijven, en mijn vader die me wist over te halen om eerst wat te gaan drinken. Rustig blijven.

Rustig blijven, anders wordt het alleen maar erger. Wordt het alleen maar erger en gaat álles mis.

Ik bleef rustig en doorstond de afwas zonder nat pak.

Wax trappt

Een vacature bij WAXTRAPP. Een webdeveloper vragen ze. Bouwen van websites en extranetten, blabla, nouja, dat kan ik wel.

De ervaring die je nodig hebt, daar staat dit:

Ervaring: Technische achtergrond. Je hebt gewerkt aan grotere website-projecten en hebt affiniteit met server-side programmeren. Je beheerst een van de volgende programmeertalen: Java/JSP, C/C++, Perl, PHP, SQL en hebt enige kennis van (D)HTML en JavaScript. Ook kan je met Linux, Unix of Mac overweg

Let U even op het woordje “een”. Ja, ik beheers 1 van die talen, denk ik blijd. Dus laat ik eens kijken hoe ver we komen!

Wat denkt U wat voor antwoord ik krijg? Nou, dat ik afgewezen ben, en daarbij noemen ze twee redenen. Waarvan de tweede:

– Om de een of andere reden verkeer je in de veronderstelling dat we een PHP programmeur zoeken, hetgeen betekent dat je niet serieus gekeken hebt naar de inhoud van deze baan.

Goh, ja, dat is inderdaad vreemd! Ze vragen een web developer, ze willen dat je 1 van die talen kent, ze noemen PHP. Inderdaad vreemd dat ik dan reageer dat ik wel kan PHP-en en websites bouwen.

Wie let er nou niet op?

Tssk.

Update (17:18): Mijn onvrede had ik uiteraard ook geuit naar de meneer die mij het slechte nieuws meldde per e-mail. Dit keer was zijn antwoord een stuk uitgebreider over waarom ik niet verder mee ging in de sollicitatie procedure, enz. enz.

Nu dus wèl goede argumenten, en dat ik het niet persoonlijk op moest vatten. Wat ik aanvankelijk misschien wel een beetje deed, gezien de -naar mijn mening- vrij persoonlijke reden die hier gegeven werd. Normaal gesproken krijg je een algemene afwijzing.

Door het tweede mailtje merk ik dat die meneer misschien toch minder onaardig is als ik dacht. En nu heb ik wellicht zelfs wat van geleerd.

Nou goed. Zo gaan die dingen. Weer wat geleerd, zullen we maar zeggen.

Duhhh

Er na een jaar achter komen dat die ene cd niet zo rot klinkt door de cd, maar dat alle cd’s rot klinken. En dat er dan een audio menu in je dvd speler zit. Met allerlei 3D opties, Reverb instellingen en weet ik ‘t wat.

En dat als je die allemaal uit zet, het geluid 10x beter is. Weg zoemetjes en “holle” klank.

Tsskkk… daar dus na een jaar achterkomen.

Kaputt

Ik had er al eens eerder last van. Camera aanzetten, en dat de lens vervolgens geen kant meer op gaat.

Vorige keer was het voldoende om dan even kracht te zetten op de lens, waardoor hij weer terug klikt. Opzich is dat tegen mijn gevoel. Technisch vernuft moet je niet met brute kracht terug duwen. Maar het werkte.

Nu echter niet. Geduwd en gemept, maar hij wil niet terug. System error blijft er maar verschijnen op mijn schermpje.

Dus ik ga straks eens kijken of ik hem uit elkaar kan schroeven, en maar vast een beetje rond surfen voor iets nieuws. Komt weer totaal niet uit natuurlijk, maar ik kan me een leven zonder digicam slecht voorstellen.

de Lage Landen

Ja, in de lage landen der Nederlander regent het nogal eens. En nu dus ook. En naar verwachting morgen ook.

Iets dergelijks riep ik gisteren ook naar mijn huisgenoot, die inmiddels waarschijnlijk al op Lowlands is. Dat het dit weer zou blijven, en dat dat niet zo mooi was voor de Lowlandsganger.

Hoort erbij” antwoordde hij.

Toen ik vanochtend op de motor door een hoosbui ging, kwamen die woorden weer terug. Hoort erbij.

Nou, als dit erbij hoort, kan het nog wel effe duren voor ik mijn eerste keer Lowlands meemaak!

Privé hond

Een kunstenaar die de wereld ziet zoals hij dat doet. En dat dan vastlegt op beelden. Dingen wil laten zien. Exposure.

Nouja. Ik ben niet zo goed in die kunst dingen, eigenlijk.

U misschien wel?

Kijk dan eens op privatedog.org ..

« Older posts

© 2024 Rolandow.COM

Theme by Anders NorenUp ↑