Month: July 2004 (Page 1 of 4)

Een stuk of 6 cd’s maken speciaal voor kamp om deze vervolgens in amsterdam te laten liggen. De week begint goed.

Volgens mij had ik er al eens wat over gezegd, maar nu hoorde ik afgelopen verjaardag wéér iemand klagen over dit nummer. De tekst zou te ingewikkeld zijn.

Okay, het is een beetje vaag. Maar dat is wel met meer songteksten. Het moet allemaal wel mooi in dat melodietje passen en op de één of andere manier een beetje dichten. Bij liedjes draait men altijd om de hete brei heen, nietwaar?

Welnu, ik dacht, ik ga die tekst eens analyseren. Dus, opzoeken die handel, en eens lezen wat ze nu ècht zingen. Gewoon als tekst.

Nou kan ik elk regeltje proberen uit te leggen, maar waar het op neer komt is dat zowel Pascal als Adam hebben een scharreltje in Spanje zitten. En nu twijfelen ze of dat niet een betere optie is om mee verder te gaan. Alles achter je laten, naar Spanje, en daar in het diepe duiken met je minnaares.

Zoiets is het.

Valt best mee toch?

U bent natuurlijk allemaal erg benieuwd wat wij gisteren hebben gedaan om ons 1 jarig jubileum te vieren. Welnu, dat zal ik U vertellen.

Beiden hebben we niet honderden euro’s over om elkaar een reisje te geven, of een ander duur cadeau. Augustus is met het kinderkamp en de kermissen de duurste maand, dus erg veel blijft er niet over. Financieel gezien. Geeft niet, want daar hebben we beiden last van.

We zijn ook beiden best nuchter eigenlijk in die dingen. Leuk allemaal, maar we hoeven het niet aan de grote klok te hangen en groots uit te pakken. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.

Dus toen ik aan kwam rijden in Amsterdam, maakte ik even een tussenstop bij de bloemenman. Die bloemenman is een beetje gek. Hij ziet er ontzettend lomp uit. Heeft een buik alsof hij zwanger is. Echt, niet alles is dik bij hem, alleen die buik puilt uit. Net als bij zwangere vrouwen.

En gisteren viel me ook op dat hij best een dikke onderlip heeft, die er een beetje bij hangt te kwijlen. Bah bah bah, dacht ik nog eens. Maarja, het was voor een goed doel.

Toen ik mijn bos rozen uit had gekozen, zei hij dat hij ze wel even zou schoonmaken als ik even wachtte. Hij was net bezig een bos bloemen te rangschikken. Nouja, hij gebruikte daar een bloemistenterm voor die me even niet te binnen schiet.

Dus ik wachten. Hij zei wel een stuk of 5 keer dat mijn meisje me dan veel liever zou vinden. In allerlei variaties. Liever, leuker, en dat ze het fijner zou vinden, zo zonder die doorns aan de bloemen. Kan ze de bloemen tenminste aanpakken.

Yeah, whatever, schiet nou maar op, want ik word misselijk van je als ik naar je kijk. Hij ragde de bos bloemen door een apparaat die alle bladeren en doorns van de stelen af trok. Zag er pijnlijk uit. Maar goed dat bloemen niet kunnen schreeuwen, want dan was iedereen floratarisch geworden in plaats van vegatarisch.

Hij vroeg een schoftig bedrag, en toen kon ik eindelijk verder met mijn reis. Nog een klein stukje. Maarja, bloemen op de motor, dat is vrij onhandig hoor.

Ik probeerde mijn rugtas, maar aangezien 1 rits stuk is, kan ik niet van twee kanten ritsen, om zo de bloemen in het midden omhoog te houden. Dat werd dus niets.

Met 1 hand vasthouden zoals op de fiets gaat ook niet werken, want je moet continu je koppeling en rem gebruiken. Je hebt toch twee remmen? Ja, maar aan de kant van de handrem, zit ook het gasgeef ding, en die heb je ook nodig als je vooruit wilt komen.

Uiteindelijk heb ik ze op mijn tank gelegd, met de bloemen net achter mijn scherm, en ben zo heel rustig over het fietspad naar huis gereden. Het was nog maar 200 meter, gelukkig.

Zowel de bloemen als ik overleefden het.

Mijke was er blij mee. Ze staan nu in een grote vaas op de grond. Ze kan er nog een dag of 2 van genieten, want dan moeten we naar het bos, maar ach, het gaat om het idee vind ik altijd.

Mijke had een feestmaal voorbereid. De liefde van de man gaat door de maag, zal ze wel gedacht hebben. Nu is er alleen een probleem: Mijke kookt altijd lekker.

Jaja, dat vind je alleen maar omdat je d’r zo lief vindt! zult U mischien denken. Nou, kom het maar een proberen. Het is ècht lekker hoor. Mijn broertjes vind ik ook erg lief, maar daar heb ik (vooral in het begin van onze kook carriere) wel eens dingen van voorgeschoteld gekregen die ik met geen mogelijkheid kon herkennen. Een soort mix tussen soep en nasi en stamppot. Op een dag ging mijn moeder namelijk drie dagen in de week werken, en had ze bedacht dat wij allemaal 1 dag moesten koken.

Dus dat werd drie dagen honger, en zodra ze thuis was de tekorten aanvullen. Bunkeren!

Maargoed. Mijke had zichzelf toch weten te overtreffen, met een fijne carpaccio vooraf, en daarna beenham met een heel fijn sausje. Uit de oven. Aardappeltjes en extra dunne spercibonen (die een speciale naam hebben) erbij, en het feest was compleet.

Als toetje zouden we ijs hebben, maar we waren tijdens het eten al begonnen met de KVS-stress. Of eigenlijk vertrek stress. Vooral Mijke heeft hier het meeste last van. Als we ergens heen gaan, moet ze minimaal een week van te voren tot op de details weten wat er in de tas moet, en wat ze aan gaat trekken.

Dat is best handig, want dan weet ik dat het allemaal wel goed komt. Ik stel dit moment altijd tot het laatst uit, zodat ik me die week stress kan besparen. Met als gevolg dat ik ‘s nachts, als ik uit de kroeg kom, mijn tas nog moet inpakken. En dan ben je niet zo moeilijk hoor.

Na drie keer tellen hoeveel nachten je nu eigenlijk weggaat, en hoeveel ondergoed je dus mee moet, denk je .. ach .. anders gebruik ik de schoonste onderbroeken toch gewoon 2 keer?

Eenmaal op plaats van bestemming ben ik dan meestal mijn handdoek, washandje en zeep vergeten. Kom ik in de douche achter.

Nouja, dat zal dit jaar dus wel meevallen, want we gingen tijdens het eten een lijstje opstellen. Wat wil jij mee? begon ze.

Hmm… Mijn foto camera. Mijn foto camera oplader. Mijn telefoon oplader. Oh, en mijn zonnebril!

Dat was niet helemaal wat ze bedoelde. Hoeveel broeken? vroeg ze toen.

Oh. Eh.. Hoeveel doe jij? Nee, ik moest eerst. Nouja, doe maar twee dan. En ook twee korte broeken.

Toen Mijke bij zichzelf ging invullen en 3 korte broeken mee nam, riep ik “dat wil ik ook!”. En zo riep ik bij alles wat de opschreef “dat wil ik ook!”. Opzich een beetje gek toen ze bij de beha’s was aangekomen.

Dat wil ik wel, maar ik heb ze niet.

Nouja. De dingen werden klaar gelegd enzo, en het ijsje was glad vergeten. Maar de spullen waren klaar gelegd, en de stress was voorbij.

Ik kreeg mijn toetje in bed.

Vandaag zijn we één jaar officieel verliefd.

Time flies when you’re having fun.

APSTNDF.

Applicatielaag
Presentatielaag
Sessielaag
Transportlaag
Netwerklaag
Datalaag
Fysieke laag

Kan 2,5 jaar na school het OSI model nog uit mijn hoofd opnoemen.

Jeej.

Tijdens dat relax weekendje hebben we allebei ook nog foto’s gemaakt met de spiegel reflex van Mijke. Wel een analoge, vandaar dat het even duurde voordat we foto’s hadden.

De rest is bij Mijke te vinden. Hieerrrrrr…

Jij bent toe aan aan mars
Eh, nee, ikke niet. Pim wel denk ik.

Het valt niet mee.

Wel af, hoop ik.

Deze week nog even werken, en dan begint het gedoe met kinderen weer: de Kindervakantiespelen.

Op woensdag gaan de kinderen een dagje naar huis. Tijd voor de leiding om een beetje uit te rusten, en nieuwe dingen te bedenken voor donderdag en vrijdag. En zelf een beetje te feesten, die dinsdagavond.

Nu gaan we met een groepje altijd effe het dorp in. Nouja, altijd, ik deed pas voor het eerste jaar mee natuurlijk, maar je komt dus wel meer verwilderde bosjesmensen tegen in Wieringerwerf, die woensdag.

Zo hadden Bas en Jonne afgelopen jaar een golfsetje gekocht. Bij de speelgoedwinkel. Met plastic balletjes, een putje, en golfclubs met plastice handvatten.

En daar ging het mis.

Plastic handvatten zijn namelijk niet bestand tegen het lompe gemep van ons. Het is niet een kwestie van mikken, het is een kwestie van die bal zo hard mogelijk raken. Vonden wij.

Met als gevolg dat het handvat brak, en de golfclub achter ons langs schoot, zo naar het pad waar voortdurend mensen heen en weer lopen. Levensgevaarlijk dus.

Minder gevaarlijk was het als het balletje weer eens in twee-en brak, maar ook dit is niet echt handig als je net in een superspannend potje Golf zit.

Gelukkig heeft collega Pim afgelopen week ècht gegolfd. En toen heeft hij ook twee stokken kapot geslagen (hoe je dát voor elkaar krijgt?). En dus kreeg hij weer een ander setje golfclubs van een andere collega, om zodoende wat stokken terug te kunnen geven.

Deze golfclubs waren echter wel èrg oud.

Prima voor ons dus. Als het goed is neemt Pim ze deze week mee, en kunnen wij dus lekker een echt potje golfen op de KVS.

Heb er nu al zin in.

Op Spunk een stukje over ADHD. Iemand die dat heeft, en er dan over vertelt. Nouja, schrijft.

Maar, wat ze daar schrijft komt me best bekend voor! Mijn gedachten gaan vaak ook zo. Vooral als ik moederziel alleen opweg ben naar iets, iets zoek, of iets probeer op te lossen.

Ik met mijn gedachten, op de motor, op zoek naar een adres. Route uitgeprint, en dan maar zoeken. Da’s lachen joh. Een hoop vragen die ik zelf probeer te antwoorden, en ondertussen worden de dingen die langskomen nog even bekritiseerd.

Maar ADHD? Nee, dacht het niet. Zou er een soort tussenvorm zijn? Druk in je hoofd, maar niet druk in je doen? Zou ik misschien ADHD-er zijn als ik de snelste van de klas was, de energie zou hebben om de hele dag rond te springen op een skippybal?

Of zijn het toch gewoon gedachten. Gedachten zoals iedereen die heeft, de één meer dan de ander.

Maargoed, de strekking is wel duidelijk geloof ik. Het is nogal druk in de hoofd van Hannah. En daar moet je toch maar mooi mee zien te dealen.

Kijk, dat iemand in het gat van het W.I.E. dingetje springt is logisch. En prima ook natuurlijk. Dus daar hebben ze nu Knock Knock voor bedacht, geloof ik.

Opzich prima, maar ik voel er eigenlijk weinig voor om nòg weer zo’n weg streepje log initiatief te steunen. Vind dat altijd van die laffe acties.

Net als startpagina. Leuk initiatief. Vooral voor de beginnende internetten, op de 1 of andere manier kennen die allemaal startpagina.

Binnen no time krijg je echter copyen als startpagina, startpunt, startkabel en weet ik ‘t wat niet meer. Zwak vind ik dat. Graantje meepikken vind ik dat.

Dus dat steun ik niet. Ik heb zojuist een knockknock account aangevraagd, hem hier neergezet, en heb 2 minuten later weer verwijderd. Ik doe er niet aan mee. Laat iemand anders maar een W.I.E. maken, dan doe ik weer mee.

Overigens vul ik wel gewoon mijn naam ik natuurlijk, zodat mensen die wèl een kock dinges hebben gewoon kunnen zien dat ik er ben. Zo ben ik dan ook wel weer.