Month: November 2001 (Page 1 of 9)

Ik heb hem binnen! Jah, en hij is super koel. Speelt lekker, en die kleine cdtjes van mijn beatman kunnen er ook gewoon nog in. Dus ik moet nog effe een nieuwe cd fixen, dan kan ik hem meenemen naar ons weekendje uit.

Het enige wat ik een beetje jammer vind, is dat het klepje van de batterijen erg makkelijk open gaat. Dat klikt niet echt goed vast ofzo. Maarja, daar vind ik misschien nog wel wat op.

Ennuh, Weert, here we come!

Ik heb bij mijn computer een paar oordoppies liggen, die ik ooit eens gekocht had voor mijn discman. Dat is handig, want als het laat is, en ik wil toch een mp3tje draaien, dan steek ik hem in mijn boxen, en dan kan ik draaien wat ik wil. Zo hard ik wil.

Nu zijn ze ineens weg. Ze liggen er altijd, en ik haal ze heus niet zomaar weg. Maar nu zijn ze weg.

Ik verdenk een broertje van .. Ach, hij gebruikt ze vast niet gedrag. Maar die heeft het dus mooi mis. Hopelijk zie ik ze morgen nog om flink te rellen.

Update: Ik had beide broertjes maar even gesmsed. Waarvan er een zijn telefoon nog aan had staan, terwijl hij al in bed lag. En die had hem dus. Dus hij is terrecht, ik kan weer met een gerust hard ademhalen.

Zullen we onze bureau’s schoonmaken?

Oh god, we hebben een vrouw in ons midden. Tot nu toe was dat in ons voordeel. Althans, vooral in de begin periode toen we onze mannelijke lokroepen gewoon binnenhielden.

Maar nu dan de nadelen. Het moet schoon, ofzo. Zoals al eerder gemeld, is het hier een ontzettende bouwkeet. Er is in gips gezaagd, gehakt en geboord. En dat dat vertuifd, echt heel erg.

Dus op onze bureau’s, computer’s, monitoren, nouja.. gewoon alles, lag een milimeter of 2 aan stof. Je kon er leuke figuurtjes in tekenen. En uiteraard kwam dit de luchtwegen ook niet ten goede.

Inmiddels is de grootste verbouw ellende voorbij. Het wordt nu afgewerkt. Op dit moment is er een meneer achter me bezig om de houten betimmering te besmeuren met gips. Dan wordt het mooier, denk ik.

Dus .. geen geboor meer? Dan kunnen we opruimen. Nou heb ik dus een hekel aan opruimen. Echt een hekel. Maar okay, dit was meer een kwestie van spullen-van-buro en effe-doekje-erover. Dat kan ik nog wel aan. Maar het moet niet te vaak gebeuren.

Als eerste was ik weer klaar, en kon ik mijn buro weer inruimen. De boeken en papieren allemaal op 1 grote hoop, dus nu lijkt het ook net of mijn buro is opgeruimd.

Jasper en Evita pakte het iets grondiger aan. Ze zitten tegenover elkaar, en daartussen zit een buro. Die hoort natuurlijk bij hun terrein. En ook waar de inkjet printer staat, dat is ook van hun.

De monitor kon ook wel een sopje gebruiken vond jasper. Dus met een vochtige doek ging hij er over. Met mijn ogen gesloten van angst keek ik toe. (Nee, dat kan helemaal niet, inderdaad). Maar dat kon makkelijk zei hij.

Toen was het sopje vuil, en moest hij even nieuwe gaan halen. Evita was inmiddels ook klaar met het soppen, en was al begonnen met het inruimen van haar buro. Maar Jasper had telefoon enzo, dus die had vertraging opgelopen.

Toen hij terug kwam had hij een fine sopje gefixed met een hoop Dreft er in. Zeker geen 1 theelepel. Het hele buro kreeg een schuimkraag, en werd prachtig schoon.

Het toetsenbord kon ook wel even meegenomen worden. NEEEE! riep ik! Hij begon te lachen, zeer zeker van zijn zaak. Er zit een plastic laagje onder, zo vertelde hij mij.

Ik keek gespannen toe. Wachtend op de knal, de explosie. Er gebeurde niets. Zeer zelfverzekerd ging hij als een razende met zijn doekje het hele toetenbord over. Geen toets ontwijkend, gewoon rats, eroverheen. Weer een schuimkraag achterlatend.

Dat kon makkelijk.

Lunch gehad.. en toen ging Jasper weer aan het werk. Hey, wat doet Appeltje F? (zelf op een PC praat hij nog in Mac-taal). Dat doet SEARCH zei ik. Nou, tegenwoordig doet hij ook delete! antwoorde Jasper.

Weet je zeker dat die verzuipbeurt zo goed was voor je toetsenbord? vroeg ik. Ik zag de twijfel in zijn gezicht. De conclusie was even later: dit heeft nader onderzoek nodig.

Dus nu is hij begonnen aan een intern onderzoek in het eens zo mooie draadloze logitechje. Die er overigens wel mooi schoon uit ziet.

Inmiddels heeft hij de toetsen los gehaals uit zijn frame, wat een heel gedoe ik. Ik betwijfel of hij nog weet hoe het in elkaar moet, en wat hij hier mee wil bereiken. Interessant is het wel. De knoppen vliegen om je oren.

Jasper kennende heeft het wel nut, en doet hij het straks gewoon weer. Maar je had het moeten zien, echt, lachen gieren brullen….

Wisten jullie dat de “printplaat” van een toetsenbord, dus waar al die baantjes overlopen, gewoon van soepel folie is? Je kunt het gewoon buigen, mee wapperren, en het is gewoon dun en doorzichtig. Waar zijn die ouwe vertrouwde groene printplaten van vroeger gebleven?

Oh mijn god. Ik word oud!

Update (13:54): Het bordje wordt nu in elkaar gezet. M’n dopjes vallen eraf! … Als dat maar goed komt.

Update (14:03): En ja hoor, hij doet het weer. Waarschijnlijk moest hij gewoon effe opnieuw connecten, maar dat vertellen we er maar niet bij. Voor het gemak.

Dat je opneemt met Imca Marina.

En dat je niet weet dat het de externe lijn is.

Gelukkig was het mijn broertje maar.

Ik heb een slackware cdtje voor Tom. Maarja, ik krijg maar geen adres van hem… Wat nu?!

Hadden jullie niet even kunnen vertellen dat je linux zelf naar de wintertijd moet zetten? Nu klopt de logtijd en update-tijd niet met elkaar.

Of het heeft te maken met toen die keer dat ik de tijd stil had gezet. Of dat dacht. Ofzo.

Annette vroeg zich af hoe meer mensen nou haar log gaan lezen. Sja, als je eenmaal begint, is het best verslavend natuurlijk. Daar waarschuwde ik al voor.

Dusseh, zag ik bij Puck ineens onderaan de linklijst iets van een women weblog ring. Ofzo. Dus, is dat niet wat voor je Annet? :-)

Gezocht: back-up slaapplaats voor woensdag 19 december. Het liefst naast de Westergasfabriek.

Voor als ik de tijd vergeet …

Nu ik zo’n beetje student-af ben, mag ik natuurlijk gaan zeuren over winkels of instanties die veel te vroeg sluiten. Waar er niet wordt nagedacht over de hardwerkende medemens, zeg maar.

Neem nou het postkantoor. Heb ik een mooie Rio dinges besteld, onder rembours. Dat ding komt vandaag aan, maar ik ben er niet. Kun je hem morgen ophalen. Prima. Maar, pas om 10:00!

Okay, nouja, dan haal ik hem ‘s avonds toch op? Morgen is het koopavond, doe ik het dan effe. Maar eens kijken tot hoe laat ie open is. Argh! Half zes?!

En wat nou, als ik pas om een uurtje of 18:15 weg kan van mijn werk? Om dan de trein van 19:00 te kunnen nemen, en dan pas om 19:45 thuis te zijn? MITS de NS alles inmiddels weer op de rails heeft.

Sja, dan is er dus gewoon kans om de boel op te halen. ‘s Ochtends hetzelfde verhaal: ik moet er om 10:00 zijn, dus de trein van 9:00. Precies de tijd dat het postkantoor open gaat.

Dus normaal gesproken zou het me een vrije ochtend of middag kosten. Lekker dan.

Gelukkig ben ik toevallig vrijdag al vrij, omdat ik een weekendje weg ga. Dus nu valt het mooi te combineren. Maar ik vind toch dat het postkantoor minimaal 1 dag in de week tot 22:00 open moet zijn.

Voor ons, hardwerkende mensen.

En daar vallen ambtenaren dus niet onder.

Voor het feestje van 19 dec., moeten we allerlei gegevens invoeren om een toegangskaartje te maken. Gaat allemaal online, reuze handig.

Een functie heb ik al bedacht. PHP Developer klinkt niet ingewikkeld genoeg. Dus de betekenis van PHP maar eens opgezocht. Het schijnt dat het vroeger een andere naam had, maar nu heet het dus Hypertext Preprocessor. Okay. Dan is mijn functie Hypertext Preprocessor Developer.

Klinkt best stoer, toch?

Alleen nu dat motto nog. Ik heb maar “ja” ingevuld. Veel orgineler kon ik niet zijn hoor. Misschien hebben jullie nog wat. Misschien mag ik het nog veranderen.